“ลุงน้อยมีความใฝ่ฝันอยากมีบ้านอยู่ในป่า เนื่องจากชอบเที่ยววนอุทยาน ไปต่างประเทศก็ชอบเที่ยว National Park ไปอุทยานแห่งชาติโยเซมิติที่สหรัฐฯ เกิดแรงบันดาลใจมาก มีต้นไม้ใหญ่ๆ ที่มีอยู่บนโลกนี้ กลับมาคุยกับป้าเล็ก (ภรรยา) ว่าอยากมีป่าเป็นของตัวเอง เลยศึกษา วางแผน ได้ที่ดินแปลงนี้มาปี 2527 เป็นไร่ข้าวโพด มีทางน้ำ ไหลมาจากภูเขา ผมขุดขยายลำน้ำให้ใหญ่ขึ้น มีบึงเก็บน้ำหลายบึงอยู่ในนี้ ทำฝาย ไหลไปลงมวกเหล็ก ผมขึ้นเฮลิคอปเตอร์ถ่ายรูปที่นี่ปี 2529 แสดงให้เห็นว่าไม่มีอะไรเลย ปี 2549 ผมขึ้นเครื่องบินอีกครั้ง ที่แปลงนี้ได้กลายมาเป็นป่าผืนหนึ่ง วันนี้ 120 ไร่มีต้นไม้ใหญ่อยู่หมื่นกว่าต้น นี่คือป่าที่สร้างขึ้นของมนุษย์สองตายาย ผมให้ที่นี่เป็นแหล่งเรียนรู้ สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คน เป็นโมเดลว่า ป่าสร้างได้ สร้างในที่ของเราเอง ผมก็ได้อยู่ป่าแบบนี้มา 30 กว่าปี ทำให้โลกใบนี้มีต้นไม้มากขึ้น
ผมเป็นศิลปินวาดรูป เป็นครูสอนวาดรูป สิ่งที่ผมใช้คือ เอาศิลปะเข้าไปปรุงแต่งในธรรมชาติที่ผมสร้างขึ้น ตั้งชื่อว่า “สวนซ่อนศิลป์” ความหมายคือเมื่อเอาศิลปะเข้าไปปรุงแต่งกับธรรมชาติมันสวยงามมาก น่าอยู่มาก ทุกคนก็จะเพลิดเพลิน มีแรงบันดาลใจอยากไปสร้างของตัวเอง ผมเข้าไปเป็นที่ปรึกษาส่วนหนึ่งของโครงการเขาใหญ่พัฒนาเมือง ก็ให้ความคิดว่า เขาใหญ่คือเขาใหญ่ คนมาที่นี่จะบอกว่ามาเขาใหญ่ เขาไม่พูดว่ามาสวนซ่อนศิลป์ มาฟาร์มโชคชัย มาเขาใหญ่ พาโนราม่า ฟาร์ม ผมอยากให้ยึดเขาใหญ่เป็นองค์ประธาน เป็นตัวแทนของความเป็นธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม อยากให้แหล่งท่องเที่ยวที่นี่ยึดหลักองค์ประธานคือธรรมชาติกับสิ่งแวดล้อม เพียงแต่ว่าเปรียบเขาใหญ่คือผู้หญิงคนนึง อย่างน้อยก็ต้องมีเขียนคิ้ว ทาปาก ให้มีความสวยงาม ก็คือการเอาศิลปะเข้าไปเติมแต่งบ้าง เพื่อให้มีเสน่ห์ แต่จะไม่รบกวนธรรมชาติ
หลายคนถามว่า วาดรูปรูปไหนในชีวิตที่ชอบมากที่สุด สวนซ่อนศิลป์คือสิ่งภูมิใจที่สุดในชีวิต เป็นมาสเตอร์พีซ จะเก็บไว้อย่างนี้ไปตลอด ลูกๆ ก็ชอบมาก เราตกลงกันว่าจะไม่เปลี่ยนแปลงที่นี่ ปล่อยให้เป็นมูลค่าของโลกใบนี้ เป็นต้นแบบให้กับผู้คน ที่นี่ดูไม่หวือหวา ดูเรียบง่าย แต่ซุกซ่อนบางอย่าง สุดท้าย เป้าหมายหลักคือต้องการให้คนรักธรรมชาติ ผมอยู่จนวันนี้นกเงือกมาดื่มกาแฟเช้าด้วยทุกวัน มันเชื่อว่าที่นี่เป็นป่าจริง สังเกตนะ ที่นี่เรายึดต้นไม้เป็นหลัก ต้นไม้ใหญ่ขึ้น ผมผ่าหลังคา ย้ายบันได รื้อบ้านก็ต้องรื้อ จะไม่มีการตัดต้นไม้ ใครตัดต้นไม้ ผมให้ออกเลย สิ่งก่อสร้างมันสร้างใหม่ได้ แต่ต้นไม้ กว่าจะได้ขนาดนี้นะ
สวนซ่อนศิลป์เป็นการสร้างขึ้นหมด 100% มีการเก็บค่าเข้าชม ให้พออยู่ได้ เลี้ยงลูกน้องได้ แกลเลอรี่เป็นหลังๆ ห้องๆ เหมือนเป็นสตูดิโอศิลปิน แสดงงานหมุนเวียนศิลปินไทย ท้องถิ่น งานนักศึกษา และศิลปินต่างชาติ แกลเลอรี่ชั้นบนนี้เป็นหอศิลป์ในหลวงร.9 มีภาพวาด 99 ภาพ แล้วผมมอบภาพในหลวงร.9 ให้โรงพยาบาลปากช่องนานา 99 ภาพไปประดับในโรงพยาบาล อย่างสะพานที่เห็นตรงบึงน้ำเป็นสะพานโมเน่ต์ที่ชิแวร์นีย์ (จากภาพวาดและบ้านของศิลปินชาวฝรั่งเศส Claude Monet) เก้าอี้ตรงนั้นเป็นเก้าอี้เกาดีที่บาร์เซโลนา (Antoni Gaudí สถาปนิกชาวสเปน) ลูกชายทำนะ ช่วยกันกับแม่ ครอบครัวเรา พ่อแม่ลูกสี่คนวาดรูปด้วยกันหมดเลย ตั้งแต่คนโต 11 ขวบ เขาไปเรียนเสร็จกลับบ้านถามพ่อ พ่อคุยกับลูกไม่รู้เรื่อง ก็เลยไปเรียนด้วยกันหมด แล้วก็วาดรูปกันมา 20 ปี เป็นงานอดิเรก เราก็แสดงงานทุกปีที่นี่ รายได้ทั้งหมดก็ทำบุญให้กับโรงพยาบาล ให้กับเด็กทุกปี
ที่นี่เป็นแรงบันดาลใจให้นักท่องเที่ยวต่างชาติมาก หลายคนตื่นเต้นกับป่าที่สร้างขึ้น เขาอยากให้คนคิดอย่างนี้เยอะๆ โลกใบนี้จะได้น่าอยู่ นักท่องเที่ยวเข้ามา โอ้โห ที่นี่อนุรักษ์ต้นไม้ไว้ดีมาก ผมบอก ไม่ใช่อนุรักษ์ ผมปลูกเองหมด เขาจะตกใจ ที่นี่มีความสมบูรณ์ในตัวคือ หนึ่ง เป็นธรรมชาติที่สร้างขึ้น สอง มีศิลปะ สาม ลูกชายคนเล็กมาทำร้านอาหาร ร้านกาแฟ ขนม ชื่อ “ร้านกลางป่า – Homemade” ตอนนี้เครื่องดื่มกับขนมเขาได้ปักหมุดท็อปไฟว์เดอะเบสต์ของเขาใหญ่ เครื่องดื่มซิกเนเจอร์ ชื่อว่า Multicolor Soda ลูกคิดเอง ทำเอง ผมสอนลูกทุกคนว่าทำแล้วทำให้สุด อย่าทำเล่นๆ ทำถึงจุดหนึ่ง สิ่งที่เขาทำไม่ได้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่มายด์เซ็ตสำคัญ ให้เขาเดินไปข้างหน้าตลอด ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเวลาเราทำอะไรไม่สำเร็จ ให้เอาตัวเราเองเป็นศูนย์กลาง หาตัวเองให้เจอ การทำอะไรที่เกิดจากตัวตนของเราแล้วเหวี่ยงออกไปน่าจะเป็นวิธีที่เราทำแล้วดีที่สุด
แนวคิดคือ Nothing is impossible. ถ้าความฝันคุณแข็งแรง มั่นคง ความสำเร็จจะตามมา และความกล้าคือความสำเร็จ คนเราต้องกล้าใฝ่ฝัน ต้องศรัทธาจริงๆ ตั้งเป้าหมาย วางแผน กล้าเรียนรู้ ผมเชื่อเรื่องพรแสวง ไม่เชื่อเรื่องพรสวรรค์ ผมเป็นมาสเตอร์สีน้ำ วาดรูปจนเป็นอาจารย์สอนคนมากมาย แต่พื้นฐานผมจบกฎหมาย นิติศาสตร์ รามคำแหง รุ่น 4 นะ ทีนี้ ต้องลงมือทำ ไม่ใช่เรียนเสร็จเรียบร้อยเก็บใส่ลิ้นชัก ฟุตเวิร์กอยู่นั่นแหละ ไม่มีแต้มชก มันต้องมีผลงานก่อนถึงจะได้คะแนน พอลงมือทำเสร็จ คุณต้องกล้าเผชิญหน้ากับความผิดพลาดของตัวเอง กล้ายืดอกแก้ไข ยอมรับ ทั้งชีวิตเราต้องมีปัญหา มันไม่มีบะหมี่สำเร็จรูป แก้ไปเรื่อยๆ ปัญหาจะเล็กลงเรื่อยๆ ข้อสุดท้ายที่สอนตัวเองและสอนลูก กล้าเตือนตัวเองว่าอย่าเป็นคนเหลิงตัวเอง ดีที่สุดคือข้างหน้า ผมวาดรูป คนก็ชมตลอดว่าสุดยอด เราภูมิใจนะ แต่เราก็คิด ครั้งหน้าคุณว้าวกว่านี้อีก ผมพัฒนาที่นี่ตลอดเวลา คนมาเที่ยวบอก มาทุกครั้ง เปลี่ยนทุกครั้ง เพราะว่า Better is better. The best is next. ถ้าเราคิดอย่างนี้ เราจะไม่หยุดพัฒนา
มายด์เซ็ตเป็นเรื่องสำคัญ วันนี้ผมใช้ที่นี่ ไม่ใช่หาเงิน ใช้สร้างและปรับมายด์เซ็ตให้กับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ เยาวชน เด็กๆ ที่มาเรียน ระหว่างสอนวาดรูป ก็สอนวิธีคิด หลายคนมองว่า เด็กต่างจังหวัดโอกาสน้อย แต่ผมบอกเขา รู้มั้ยว่าความสำเร็จอยู่ที่ไหน อยู่ที่ตัวคุณนะ ถ้าเมื่อไหร่คุณไม่อยากสำเร็จ ต่อให้อาจารย์เก่งแค่ไหน ก็ไม่สำเร็จ แต่เมื่อไหร่ที่คุณบอกว่า อยากประสบความสำเร็จ มันจะไปเลย สีน้ำสอนให้เราพิจารณา คิด วางแผน จินตนาการ เตรียมตัว เตรียมสี มันมีขั้นตอนของมัน วาดไปแล้ว อย่ามุทะลุ วางพู่กัน หันมานั่งดูบ้าง ดื่มน้ำ แล้วกลับมาใหม่ เขาเรียกว่า ยับยั้งชั่งใจ เหมือนอาจารย์ศิลป์ พีระศรีท่านพูด ศิลปะไม่ได้สอนให้เราวาดรูป ศิลปะสอนให้เราใช้ชีวิตเป็น”
สุรินทร์ สนธิระติ (ลุงน้อย)
สวนซ่อนศิลป์
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…