“ผมเป็นครูสอนวิชาศิลปะโรงเรียนเทศบาล 6 ทุ่งศรีเมืองประชาวิทย์ และสอนวิชาดนตรีในชั่วโมงวิชาชุมนุม ก็จะชวนเด็กๆ ที่สนใจอยากเล่นดนตรี พอมีแวว หรือมีพื้นฐานทางดนตรีมาซ้อมวงกัน
โรงเรียนเราเปิดสอนระดับอนุบาล 1 ถึงประถมศึกษาปีที่ 6 โดยเป็นโรงเรียนร่วม รับเด็กที่บกพร่องด้านการเรียนรู้มาเรียนด้วย จึงมีวิชาชมรมที่ให้ความสำคัญกับกิจกรรมเสริมเพื่อช่วยพัฒนาการด้านการเรียนรู้แก่เด็กๆ
ต้องยกเครดิตให้ผู้อำนวยการโรงเรียน อาจารย์กิ่งเพชร ธารพร ที่คอยสนับสนุนชมรมดนตรี ซึ่งไม่เพียงการสนับสนุนเครื่องดนตรีให้เด็กๆ ได้ฝึกซ้อม แต่ยังเชื่อมโยงไปยังหน่วยงานต่างๆ เพื่อให้วงดนตรีของโรงเรียนได้จัดแสดงตามอีเวนท์สำคัญๆ ในเขตเทศบาลเมืองกาฬสินธุ์ไปจนถึงงานระดับจังหวัดด้วย
วงดนตรีของโรงเรียนชื่อวงดอกพะยอมครับ มีสมาชิกด้วยกัน 13 คน ก็จะผลัดเปลี่ยนเป็นรุ่นๆ ไป ถ้าพี่ ป.6 เรียนจบ ก็จะรับสมาชิกใหม่ ขณะนี้สมาชิกอายุน้อยสุดเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 เล่นตำแหน่งคีย์บอร์ด
ผมจะสอนเด็กๆ ทุกเครื่องดนตรีเลย โดยผสานดนตรีไทยสากลที่เด็กๆ ชอบอยู่แล้ว เข้ากับดนตรีลูกทุ่งและดนตรีพื้นบ้านอีสาน และใช้เครื่องดนตรีโปงลางซึ่งเป็นเครื่องดนตรีเอกลักษณ์ของกาฬสินธุ์มาบรรเลงประกอบ ส่วนใหญ่จะซ้อมช่วงพักเที่ยง พอเด็กๆ กินข้าวเสร็จ ก็มารวมตัวกันในห้องซ้อม หลักๆ นอกจากสอนวิธีการเล่นดนตรีแล้ว ผมจะสอนเรื่องการทำงานร่วมกันเป็นทีม ให้ทุกคนสามัคคีกัน เพราะถ้าสมาชิกไม่สามัคคี เราก็จะบรรเลงเป็นเพลงไม่ได้
อีกเรื่องคือการฝึกฝนให้เด็กๆ เกิดสมาธิและรู้จักความอดทน เพราะดนตรีมันไม่ใช่แค่หัดสองสามวันแล้วจะขึ้นเพลงได้เลย ยิ่งเด็กวัยนี้เขาจะติดเพื่อนและติดเล่นกันด้วย ผมก็จะบอกเขาว่าถ้าถึงเวลาซ้อมก็ขอให้มีสมาธิเต็มที่ บางครั้งซ้อมไปก็มีเด็กๆ น้ำตาซึมกันบ้าง แต่เราก็อยากให้เขาจริงจัง และรู้จักถึงประโยชน์ส่วนรวม ให้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองเต็มที่
วงดอกพะยอมส่วนมากจะเล่นในกิจกรรมโรงเรียน ตอนเลิกเรียนวันอังคารและพฤหัสบดี บางครั้งก็ไปโชว์ที่ถนนคนเดินตลาดสร้างสุขบ้าง งานระดับเทศบาลและระดับจังหวัด เราก็ไปแสดงมาด้วย ล่าสุดไปแสดงที่งานฟื้นใจเมืองตรงริมน้ำปาว มีผู้ใหญ่มาถามว่าวงเรารับงานไหม ผมก็จะไปคุยกับ ผอ.กิ่งเพชร เรื่องรับงานว่าสะดวกให้เด็กๆ ไปไหม
ค่าจ้างจะแบ่งให้สมาชิกในวงเท่ากันหมดแหละครับ เด็กได้ค่าขนม พวกเขาก็ดีใจ แต่สำคัญกว่านั้น คือการที่พวกเขามีสมาธิ และสามารถทำงานเป็นทีมได้ ไม่ว่าพวกเขาจะโตไปทำอาชีพอะไร ถ้ามีพื้นฐานตรงนี้ ไปต่อได้ง่ายทั้งนั้นครับ”
เสนีย์ การกระจ่าง
ครูสอนศิลปะโรงเรียนเทศบาล 6 ทุ่งศรีเมืองประชาวิทย์
และผู้ควบคุมวงดนตรีดอกพะยอม
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…