“ผมเรียนรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตอนที่เรียนจบเป็นช่วงโควิดระบาดพอดี มหาวิทยาลัยจึงให้นักศึกษากลับไปอยู่บ้าน เราสอบปลายภาคผ่านทางออนไลน์จากที่บ้าน ไม่มีพิธีปัจฉิมนิเทศ ไม่ได้เลี้ยงร่ำลาเพื่อนๆ กลายเป็นว่าต้องมาอยู่บ้านที่ระยองตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ
ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าถ้าเรียนจบ ผมอาจจะหางานทำที่กรุงเทพฯ ก่อน แต่พอสถานการณ์เป็นแบบนี้ ประกอบกับพอกลับมาอยู่บ้านก็พบว่าพ่อสุขภาพไม่ค่อยดีด้วย เลยตัดสินใจหางานทำที่นี่ ก็ได้ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ที่สำนักงานอำเภอ เป็นงานสัญญาจ้าง 1 ปี นั่นเป็นงานแรกที่ผมทำ
จนทำงานนี้มาได้ใกล้ครบสัญญา เห็นว่าโควิดยังไม่ซาเสียที เลยคิดถึงการทำธุรกิจด้านอาหารและเครื่องดื่มเล็กๆ ที่เน้นการขายทางเดลิเวอรี่ ก็พอดีมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเขาชอบทำขนม และเขามีบ้านอยู่แถวย่านเมืองเก่า จึงชวนกันทำ ไปได้ตึกให้เช่าแถวบ้านเพื่อนพอดี ก็เลยเริ่มธุรกิจนี้เมื่อปี 2564
SunSan Home Café อ่านว่า ‘ซันซัน’ เราตั้งใจจะขายขนมแบบญี่ปุ่นเป็นหลัก โดยทดลองทำขนมชูครีม (Choux Cream) เป็นเมนูแรก เพราะที่ระยองยังไม่มีร้านไหนขายจริงจัง ก็ทดลองอยู่หลายรอบจนเจอสูตรที่ใช่ แล้วก็ขยายเมนูไปที่ขนมเค้กต่างๆ ไปถึงแฮมเบอร์เกอร์ อย่างที่บอกว่าเราเน้นขายเดลิเวอรี่ แต่ก็มีหน้าร้านเล็กๆ ให้ลูกค้ามานั่งด้วย
ลูกค้าหลักเราคือคนทำงานออฟฟิศและโรงงานในระยอง มีคนท้องที่และนักเรียนมาบ้าง แต่นักท่องเที่ยวไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะร้านเราไม่ได้เอื้ออำนวยในการรองรับลูกค้านั่งโต๊ะ ซึ่งจะแตกต่างจากคาเฟ่ส่วนใหญ่ที่จะขายดีช่วงวันเสาร์และอาทิตย์ที่นักท่องเที่ยวมาเยอะ หรือถ้าเป็นคาเฟ่ที่อยู่ละแวกโรงงานนี่จะขายดีช่วงวันธรรมดา เพราะได้ลูกค้าประจำที่ทำงานโรงงาน
นอกจากมันเป็นธุรกิจเลี้ยงชีพแล้ว อีกเหตุผลสำคัญในการเปิดร้าน เพราะผมอยากทำให้ร้านเป็นส่วนหนึ่งของระยองด้วย โดยเฉพาะผมเปิดในย่านเมืองเก่า และเป็นย่านที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนผมด้วย (โรงเรียนระยองวิทยาคม) เป็นย่านที่มีความทรงจำ เหมือนเรามาย่านนี้ เราก็จะจำได้ว่ามีร้านอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง เราเคยไปซื้อของร้านนี้ หรือเราชอบขนมร้านนี้
ผมอยากให้ซันซันเป็นแบบนั้น เหมือนเราอาจเปิดเล็กๆ ตรงนี้ และถ้าธุรกิจเรายั่งยืนต่อไปได้ ในอนาคตผมอาจไปทำอย่างอื่นแล้ว และร้านอาจมีคนมาทำต่อ ทุกคนก็จะยังจำได้ว่าร้านซันซันอยู่ตรงนี้ เป็นหนึ่งในความทรงจำของเมืองไป”
ชัชชน นิยมสมาน
เจ้าของร้าน Sunsan Home Café
https://www.facebook.com/sunsanhomecafe/?locale=th_TH
“เมืองอาหารปลอดภัยไม่ได้ให้ประโยชน์แค่เฉพาะผู้คนในเขตเทศบาลฯแต่มันสามารถเป็นต้นแบบให้เมืองอื่น ๆ ที่อยากส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้คนได้เช่นกัน” “งานประชุมนานาชาติของสมาคมพืชสวนโลก (AIPH Spring Meeting Green City Conference 2025) ที่เชียงรายเป็นเจ้าภาพเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2568 ที่ผ่านมา เน้นย้ำถึงทิศทางการพัฒนาเมืองสีเขียว…
“ทั้งพื้นที่การเรียนรู้ นโยบายเมืองอาหารปลอดภัย และโรงเรียนสำหรับผู้สูงวัยคือสารตั้งต้นที่จะทำให้เชียงรายเป็นเมืองแห่งสุขภาพ (Wellness City)” “กล่าวอย่างรวบรัด ภารกิจของกองการแพทย์ เทศบาลนครเชียงราย คือการทำให้ประชาชนไม่เจ็บป่วย หรือถ้าป่วยแล้วก็ต้องมีกระบวนการรักษาที่เหมาะสม ครบวงจร ที่นี่เราจึงมีครบทั้งงานส่งเสริมสุขภาพ ป้องกันโรค การรักษาเมื่อเจ็บป่วย และระบบดูแลต่อเนื่องถึงบ้าน…
“การจะพัฒนาเมือง ไม่ใช่แค่เรื่องสาธารณูปโภคแต่ต้องพุ่งเป้าไปที่พัฒนาคนและไม่มีเครื่องมือไหนจะพัฒนาคนได้ดีไปกว่า การศึกษา” “แม้เทศบาลนครเชียงรายจะเป็นเมืองแห่งการเรียนรู้ของยูเนสโกแห่งแรกของไทยในปี 2562 แต่การเตรียมเมืองเพื่อบรรลุเป้าหมายที่ว่านี้ เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นหลายสิบปี ในอดีต เชียงรายเป็นเมืองที่ห่างไกลความเจริญ ทางเทศบาลฯ เล็งเห็นว่าการจะพัฒนาเมือง ไม่สามารถทำได้แค่การทำให้เมืองมีสาธารณูปโภคครบ แต่ต้องพัฒนาผู้คนที่เป็นหัวใจสำคัญของเมือง และไม่มีเครื่องมือไหนจะพัฒนาคนได้ดีไปกว่า ‘การศึกษา’…
“ถ้าอาหารปลอดภัยเป็นทางเลือกหลักของผู้บริโภคเชียงรายจะเป็นเมืองที่น่าอยู่กว่านี้อีกเยอะ” “นอกจากบทบาทของการพัฒนาชุมชนและสังคมสงเคราะห์ กองสวัสดิการสังคม เทศบาลนครเชียงราย ยังมีกลไกในการส่งเสริมเศรษฐกิจของพี่น้อง 65 ชุมชน ภายในเขตเทศบาลฯ โดยกลไกนี้ครอบคลุมการส่งเสริมสุขภาพ และช่วยดูแลสิ่งแวดล้อมในทางอ้อมด้วยกลไกที่ว่าคือ ‘สหกรณ์นครเชียงราย’ โดยสหกรณ์ฯ นี้เริ่มต้นมาตั้งแต่ปี 2560 หลักเราคือการสนับสนุนเศรษฐกิจชุมชน…
“แม่อยากปลูกผักปลอดภัยให้ตัวเองและคนในเมืองกินไม่ใช่ปลูกผักเพื่อส่งขาย แต่คนปลูกไม่กล้ากินเอง” “บ้านป่างิ้ว ตั้งอยู่ละแวกสวนสาธารณะหาดนครเชียงราย เราและชุมชนฮ่องลี่ที่อยู่ข้างเคียงเป็นชุมชนเกษตรที่ปลูกพริก ปลูกผักไปขายตามตลาดมาแต่ไหนแต่ไร กระทั่งราวปี 2548 สำนักงานเกษตรอำเภอเมืองเชียงราย มาส่งเสริมให้ทำเกษตรปลอดภัย คนในชุมชนก็เห็นด้วย เพราะอยากทำให้สิ่งที่เราปลูกมันกินได้จริง ๆ ไม่ใช่ว่าเกษตรกรปลูกแล้วส่งขาย แต่ไม่กล้าเก็บไว้กินเองเพราะกลัวยาฆ่าแมลงที่ตัวเองใส่…
“วิวเมืองเชียงรายจากสกายวอล์กสวยมาก ๆขณะที่ผืนป่าชุมชนของที่นี่ก็มีความอุดมสมบูรณ์จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือป่าที่อยู่ในตัวเมืองเชียงราย” “ก่อนหน้านี้เราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนที่ต่างจังหวัด จนเทศบาลนครเชียงรายเขาเปิดสกายวอล์กที่ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนดอยสะเก็น และหาพนักงานนำชม เราก็เลยกลับมาสมัคร เพราะจะได้กลับมาอยู่บ้านด้วย ตรงนี้มีหอคอยชมวิวอยู่แล้ว แต่เทศบาลฯ อยากทำให้ที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยว ก็เลยต่อขยายเป็นสกายวอล์กอย่างที่เห็น ซึ่งสุดปลายของมันยังอยู่ใกล้กับต้นยวนผึ้งเก่าแก่ที่มีผึ้งหลวงมาทำรังหลายร้อยรัง รวมถึงยังมีเส้นทางศึกษาธรรมชาติบนภูเขา ในป่าชุมชนผืนนี้ จริง…