“โรงเรียนบ้านท่าช้าง เป็นการจัดการศึกษาขยายโอกาสคือมีตั้งแต่อนุบาลจนถึงม.3 ปัจจุบันนักเรียน 1,040 คน ข้าราชการครูและบุคลากรทั้งหมด 51 คน ถือเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 4 นโยบายโรงเรียนคือนำนโยบายของกระทรวงศึกษาธิการพร้อมทั้งจุดเน้นของสพฐ. (สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน) สู่การปฏิบัติที่เป็นรูปธรรมชัดเจน เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาให้ดียิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความปลอดภัย ทุกมิติของนักเรียน ของโรงเรียน ลดความเสี่ยงลงให้ได้มากที่สุด ในเรื่องของโอกาสทางการศึกษา เพิ่มโอกาสทางการศึกษาให้กับนักเรียน…
“แดรี่โฮมเกิดจากความตั้งใจผลิตน้ำนมที่มีคุณภาพดี เราเห็นปัญหาเยอะของเกษตรกรบ้านเรา ทั้งเรื่องต้นทุนสูง คุณภาพน้ำนมไม่ค่อยดี มีสารปนเปื้อน เรารู้เพราะทำงานในวงการโคนมมาตลอด ถึงจุดที่ตัดสินใจลาออกจากองค์กรเพื่อมาทำตามที่เราคิด แต่ออกมาต้องหาตังค์ใช้ก่อนใช่มั้ย ก็เริ่มทำธุรกิจอาหารสัตว์ ผมว่าผมเป็นคนแรกๆ ที่เอาหญ้าสดมาตัดก้อนขายในเมืองไทย ตอนนั้นคิดว่าที่ง่ายที่สุดคือหญ้า เพราะเป็นของที่เกษตรกรต้องการ แต่เริ่มจากความไม่มีประสบการณ์ ไม่สามารถทำให้เป็นธุรกิจได้ เงินที่ลงก็หายไป แต่ไม่เลิกนะ เราทำต่อ เปลี่ยนสินค้าใหม่ สินค้าตัวนั้นอาจจะยังไม่เป็นที่ต้องการ…
“วัดวชิราลงกรณวราราม วรวิหารเป็นพระอารามหลวงในคณะธรรมยุต อยู่ในชุมชนใหญ่ ที่สำคัญคือเป็นวัดในปรมาภิไธยของในหลวงรัชกาลปัจจุบัน เจ้าของที่คือคุณย่าทิพย์ นิยมเหตุ สร้างถวายแด่สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฏราชกุมาร ในสมัยที่พระองค์ทรงพระเยาว์ ทีนี้ หลวงพ่อมารักษาการเจ้าอาวาสช่วงปี 2557-58 แล้วมาอยู่รับตำแหน่งเจ้าอาวาสเมื่อปี 2563 ก็มาศึกษาดูสภาพสิ่งแวดล้อม ความเป็นอยู่ ภูมิประเทศ ชุมชน ก็มีแนวคิดอยากพัฒนาพื้นที่ของวัดให้เกิดประโยชน์แก่ชุมชนให้มากที่สุด เป็นประโยชน์ต่อศาสนา…
“ศูนย์เรียนรู้ของเขาใหญ่ พาโนราม่า ฟาร์ม เป็นศูนย์ศึกษาการพัฒนาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ 9 ส่วนมากคนที่มาเรียนคือ ชาวบ้านที่ได้รับการคัดเลือกจากกรมพัฒนาชุมชน ซึ่งก่อนที่กรมฯ จะไปขุดพื้นที่ให้ 1 ไร่ กับ 3 ไร่ เขาต้องมาเรียนรู้หลักกสิกรรมธรรมชาติให้ผ่านก่อน จริงๆ เขาเก่งกว่าเราอีกนะ เขาทำเกษตรกรรมอยู่แล้ว เขารู้ส่วนหนึ่ง ถึงหลักกสิกรรมธรรมชาติไม่มีถูกผิด…
“เราเกิดและโตที่อำเภอปากช่อง บ้านอยู่ในพื้นที่เขาใหญ่ หลังเรียนจบอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ก็ทำงานด้านมาร์เก็ตติ้ง บริการลูกค้าที่กรุงเทพฯ ได้สองปี ช่วงนั้นยังไม่รู้จักคำว่า PM2.5 แต่รู้สึกว่ามันหนามาก สุขภาพร่างกายไม่ไหว เป็นภูมิแพ้ด้วย ก็ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้าน คุณพ่อ (ธันวา เชี่ยวพานิช) ก็อยากให้กลับอยู่แล้ว ท่านเคยเป็นผู้จัดการโรงแรมมาก่อน เลยอยากทำงานด้านโรงแรมบ้าง ก็มาทำงานโรงแรมในเขาใหญ่เกือบปี…
“เราตั้งใจทำโรงแรมแกรนด์สิริ รีสอร์ท เขาใหญ่ให้เป็นบ้านหลังที่ 2 ของทุกคนที่มา ถึงจะระดับ 3 ดาวก็พยายามปรับปรุงอยู่ตลอด เราเองไม่ได้มีความรู้เรื่องโรงแรม ตอนแรกทำเป็นบ้านพักตากอากาศ พื้นที่โซนด้านหน้าส่วนที่เป็นล็อบบี้ตอนนี้คือบ้านที่เราจะอยู่กันเอง แล้วบ้านทางซ้ายมือทำเป็นบ้านพักเวลาเพื่อนคุณพ่อมา ความที่ท่านอยู่องค์กรโรตารีด้วย เพื่อนก็เยอะ ยิ่งมายิ่งเยอะ บ้านพักไม่พอ เลยสร้างตึกทำห้องพัก 17 ห้อง ช่วงสองปีแรกก็รับรองเพื่อนป่าป๊ามากกว่า…
“ผมเรียนจบสัตวบาลมาทำธุรกิจด้านปศุสัตว์ ต่อยอดการทำฟาร์ม คือเวลาผลิต ไม่ว่าจะเป็นไข่ หมู ไก่ ออกมาล้นตลาด ราคาตกต่ำ ก็ต้องมาแปรรูป เปลี่ยนรูป เพื่อเพิ่มมูลค่า เช่น ไข่ก็ทำแพ็กเกจจิง เสริมสารอาหารบางตัว คุณกินไข่ 1 ฟองเหมือนกัน แต่ได้คุณค่าทางอาหารมากกว่า หรือผลิตไก่ออกมา ขายเป็นตัว…
“ไร่องุ่นพรมชนเริ่มต้นทำแบบเกษตรอินทรีย์เลย ตอนแรกปลูกองุ่นเต็มพื้นที่ เป็นไร่องุ่นแรกที่ทำโรงเรือน มีมุ้งกันฝน กันแมลง กันนก เพราะเจอนกเอย แมลงเอย เวลาฝนตก ผลผลิตเสีย เลยหาวิธีแก้ปัญหาในระยะยาว อย่างที่อื่นเขาทำโอเพ่นจะใช้ยาฆ่าแมลงเป็นตัวจัดการ เราไปเรียนรู้วิธีการทำโรงเรือนไปดูงานที่เมืองนอกแล้วเอามาใช้งานจริง ตอนเก็บก็เลือกผลสวยๆ ไปขายผล ที่ลูกไม่สวย แยกไปทำน้ำผลไม้องุ่นหรือไวน์ เป็นผลผลิตของไร่ ตอนนี้ผลผลิตทุกอย่างเราทำเองหมด มีทั้งองุ่น…
“ผมเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายนันทนาการ อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ งานที่ทำคือการประชาสัมพันธ์เรื่องการอนุรักษ์โดยรอบพื้นที่อาณาเขตที่ชาวบ้านกับอุทยานฯ อยู่ติดกัน เป็นงานที่เข้าไปให้ความรู้กับเด็กและชุมชน การอนุรักษ์ การอยู่ร่วมกันของชุมชนกับอุทยานฯ บางทีชุมชนก็ไม่รู้ว่าอุทยานฯ มีข้อปฏิบัติอะไรบ้าง การเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตมันผิดอยู่แล้ว เช่นเข้ามาเก็บของเก็บผลไม้ เราก็ไปคุยให้เขาได้รู้ ได้เข้ามามีส่วนร่วม ผมเริ่มทำงานตั้งแต่ปี 2542 ก็นานแล้ว คุณพ่อคุณแม่อยู่ที่นี่อยู่แล้ว เรียกว่าผมเป็นเด็กอยู่ในพื้นที่ เกิดในอุทยานฯ เลย…
“เรามีประสบการณ์ด้านการตลาดมา เมื่อตัดสินใจเบนเข็มจากโลกที่เป็นเอกชน เป็นลูกจ้าง เป็นแบรนด์ มาทำเกษตร มันพลิกเลย สิ่งแรกไม่ใช่เปลี่ยนเลย ต้องค่อยๆ เปลี่ยนก่อน ต้องแน่ชัดว่าเราจะกระโดดมา แล้วสิ่งสำคัญคือ ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เราประสบความสำเร็จในอดีต จะทำให้มาทำเกษตรแล้วจะประสบความสำเร็จเหมือนกัน มันไม่มีอะไรแน่นอน ดังนั้น เราต้องลืมไปเลยว่าเราเคยเก่งอะไร เคยมั่นใจอะไรมา ถึงจุดที่เราต้องตัดเป็น แล้วมองให้สว่างว่า นี่คือโลกใหม่…