THE MAYOR :ความมุ่งมั่น “สร้างเมืองน่าอยู่ สร้างคนคุณภาพ” ของ ธีรรัตน์ จึงยิ่งเรืองรุ่ง นายกเทศมนตรีเมืองสระบุรี

ตั้งแต่ได้รับเลือกตั้งเข้ามาทำงานในตำแหน่งนายกเทศมนตรีเมืองสระบุรีสมัยแรกเมื่อปี พ.ศ. 2564 ธีรรัตน์ จึงยิ่งเรืองรุ่ง นำพาคณะผู้บริหารและเจ้าหน้าที่เทศบาลเมืองสระบุรี ร่วมกันพัฒนาเมืองด้วยวิสัยทัศน์ “ยกระดับคุณภาพคน ชุมชน เมือง เศรษฐกิจ สังคม และดิจิทัล ให้ดีขึ้น อย่างทั่วถึง สมดุล และยั่งยืน” ภายใต้ 4 ยุทธศาสตร์การพัฒนา “สร้างเมืองน่าอยู่ สร้างคนคุณภาพ” คือ 1.) พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ สังคม และดิจิทัล 2.) พัฒนาการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 3.) พัฒนาคุณภาพชีวิตคน ชุมชน สังคม และเศรษฐกิจท้องถิ่น และ 4.) พัฒนาองค์กรและบุคลากรสู่การบริหารจัดการที่ดี

            ในฐานะคนรุ่นใหม่ ธีรรัตน์ หรือที่ทุกคนเรียกเขาว่า “นายกเชน” กำหนดจุดยืนทางยุทธศาสตร์เพื่อ “สังคมแห่งคุณภาพ โอกาส และความมีส่วนร่วม” ด้วยความตั้งใจพัฒนาเมืองสระบุรีในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านสาธารณสุข การศึกษา สังคม โครงสร้างพื้นฐาน สิ่งแวดล้อม จึงพร้อมจับมือและขอความร่วมมือจากทุกภาคส่วน เพราะเล็งเห็นว่าการพัฒนาเมืองทำคนเดียวไม่ได้ เมื่ออยากได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่าย การเข้าไปพูดคุย สื่อสารว่าอยากได้อะไร แล้วเทศบาลเมืองสระบุรีจะทำอะไรตอบแทนให้บ้าง โครงการต่าง ๆ ที่มองถึงประโยชน์สูงสุดของประชาชนจึงเกิดขึ้นได้ด้วยการมีส่วนร่วม และเห็นผลเป็นที่ประจักษ์ ซึ่งเขายินดีบอกเล่าแนวทางการพัฒนาเมืองน่าอยู่ สร้างคนคุณภาพ กับ WeCitizens ในวงสนทนาว่าด้วยการพัฒนาเทศบาลเมืองสระบุรีกับความท้าทายของการเผชิญสภาวะเมืองหดตัวของสระบุรี ที่ก่อให้เกิดโครงการวิจัย “การพัฒนาฟื้นฟูศูนย์กลางพาณิชยกรรมเมืองสระบุรีเพื่อรับมือกับสภาวะเมืองหดตัว” ในการสนับสนุนของบพท.

คุณบอกว่า “ก่อนที่เมืองจะน่าอยู่ได้ ต้องมีคนก่อน” หมายความว่าอย่างไร

ผมขอย้อนไปถึงความร่วมมือและทุนสนับสนุนเรื่อง Learning City ที่เราได้รับจากบพท. มาก่อนหน้านี้ คือในพื้นที่ 20.13 ตารางกิโลเมตรของเทศบาลเมืองสระบุรี มีโรงเรียนในสังกัดเทศบาลถึง 10 แห่ง ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก 2 แห่ง ปีนี้มีนักเรียนถึง 4,000 คน ครูและบุคลากรทางการศึกษาร่วม 300 คน มีโรงเรียนประจำจังหวัด โรงเรียนประถมศึกษา 3 แห่ง เช่น โรงเรียนอนุบาลสระบุรี โรงเรียนมัธยมศึกษา 2 แห่ง มีวิทยาลัยอาชีวศึกษา วิทยาลัยเทคนิค วิทยาลัยสารพัดช่าง วิทยาลัยพยาบาล ยังไม่รวมโรงเรียนเอกชนต่าง ๆ ผมคิดว่ามีนักเรียนทั้งภาคปกติและภาคค่ำอยู่ในเขตเทศบาลฯ เกิน 30,000 คนต่อวัน รวมถึงสกร. (สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดสระบุรี เดิมคือกศน. หรือสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย) เราต้องมองบริบทของเมืองเป็นเมืองแห่งการเรียนรู้ เมืองแห่งการศึกษา เราก็ได้รับความร่วมมือ มีการพูดคุยกับโรงเรียนต่าง ๆ ว่าทางเทศบาลเมืองสระบุรีต้องเตรียมอะไร ระบบขนส่งมวลชน การยกระดับการศึกษา ผมคิดว่าตามวิสัยทัศน์ในการพัฒนาของผมคือ สร้างเมืองน่าอยู่ สร้างคนคุณภาพ ก่อนที่เมืองจะน่าอยู่ได้ ต้องมีคนก่อน ฉะนั้น งบประมาณเกินครึ่งจึงไปที่การศึกษาอยู่แล้ว ผมเป็นคนสระบุรีนะครับ ครอบครัวอยู่ที่นี่ ผมมองว่าสิ่งที่เราขาดไปตอนเด็ก ๆ ควรจะมีอะไร การสร้างโอกาสให้เด็กด้านภาษาอังกฤษ เป็นสิ่งหนึ่งที่นโยบายเราสามารถมอบให้ได้

คุณเข้ามาทำงานในช่วงการแพร่ระบาดโรคโควิด-19 พอดี

ครับ ตอนนั้นปี 2564 คือช่วงที่เราต้องปรับตัว ต้อง Work From Home เด็กก็ต้องปิดโรงเรียน ช่วงนั้นงบประมาณเราต้องเอามาดูแลชีวิตพี่น้องประชาชนในพื้นที่เป็นอันดับแรก งบประมาณด้านอื่นก็ถูกแบ่งปันไป แต่เราเตรียมตัวไว้ครับ นโยบายคืออยากทำโรงเรียนสองภาษา เราเป็นคนรุ่นใหม่น่ะครับ ฉะนั้น ช่วงที่เด็กนักเรียนต้องเรียนออนไลน์ ผมก็พาคุณครูและคณะผู้บริหารไปดูเทศบาลเมืองลำพูนซึ่งเขามีการเรียนการสอนรูปแบบโฟนิกส์ (Phonics วิชาการอ่านออกเสียงและการสะกดคำศัพท์ ทำให้สื่อสารและอ่านเขียนภาษาอังกฤษได้อย่างมีประสิทธิภาพ) แล้วก็เชิญคณะวิทยากรจากเทศบาลเมืองลำพูนมาอบรม 3 ครั้ง ผมจำได้เลย วันที่ 17 พฤษภาคม 2565 การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 เริ่มคลี่คลาย สามารถเปิดการเรียนการสอนได้ เด็กทุกคนตั้งแต่ระดับเตรียมอนุบาล ได้เรียนภาษาอังกฤษในรูปแบบโฟนิกส์อย่างน้อยวันละ 1 ชั่วโมงนอกเหนือจากคลาสภาษาอังกฤษ ตอนนี้เรามีห้อง MEP – Mini English Program เรียน 4 วิชาคือคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ อังกฤษ สุขศึกษาเป็นภาษาอังกฤษล้วน นำร่อง 2 โรงเรียนคือ โรงเรียนเทศบาล 4 วัดบำรุงธรรม และโรงเรียนเทศบาล 10 อนุบาลเทศบาลเมืองสระบุรี เราเริ่มเปิดห้องป.1 รุ่นแรกในปี 2566 ปี 2568 นี้จะเป็นรุ่นที่ 3 มีการคัดเลือกนะครับ ต้องวัดระดับ เพราะเปิดห้องพิเศษแค่ 1 ห้องต่อ 1 โรงเรียน เราจ้างครูพิเศษที่เป็น Native Speaker 1 คน อีกคนเป็น Co-teacher ซึ่งก็เอกภาษาอังกฤษ บอกว่าประสบความสำเร็จก็น่าจะได้เพราะได้รับความสนใจมาก ห้องนี้มีค่าเล่าเรียนเพิ่มขึ้นนะครับ แต่ก็ยังถือว่าถูกกว่าที่อื่น เราก็แบ่งเบาภาระของผู้ปกครองด้วย และสามารถผ่อนชำระได้กับทางโรงเรียน ผมมองว่าการสร้างโอกาสให้เด็ก ให้เขามีความรู้ ความเข้าใจ มีทัศนคติ มีวิสัยทัศน์ไปในทิศทางเดียวกับทางผู้บริหาร เรื่องอื่นจะตามมาเอง

คุณให้ความสำคัญเรื่องการศึกษาเป็นอันดับแรก

สิ่งสำคัญคือการสร้างโอกาส ไม่เฉพาะเรื่องการเรียนการสอน เราปลูกฝังเรื่องสิ่งแวดล้อมด้วย อย่างเราเริ่มทำการคัดแยกขยะตั้งแต่ในโรงเรียน ให้โรงเรียนเทศบาล 1 วัดทองพุ่มพวงนำร่องทำธนาคารขยะ ซึ่งเขาทำมาก่อนแล้ว เราได้งบจากอว. มา ก็เสริมเครื่องคัดแยกขยะเข้าไป แล้วจะมีบริษัทมารับซื้อขยะที่คัดแยกแล้ว ซึ่งตอนนี้จำนวนสมาชิกของกลุ่มเพิ่มขึ้น น่าจะ 200-300 คน ถือว่าได้รับความสนใจมาก จำนวนขยะที่ได้ก็เพิ่มขึ้นด้วย แล้วผมก็เข้าไปพูดคุยเรื่องสภาพแวดล้อมภายในโรงเรียน การอำนวยความสะดวก ถ้าเด็กอยากมาโรงเรียน สิ่งแวดล้อมต้องดี ต้องดึงดูดเด็ก มีความสุขกับการเรียน ถ้าเด็กไม่อยากมาโรงเรียน สมองเขาไม่รับหรอก เรื่องสำคัญคือครู เราต้องเอาใจครูผู้สอน ว่าเขาอยากได้อะไร คือครูสอนด้วยอารมณ์ที่ดี เด็กก็อยากเรียน ผมเข้าไปทุกโรงเรียน พูดคุยกับคุณครู ถ้ามีอะไร บอกมาทางผู้อำนวยการสถานศึกษา แล้วก็มอบหมายให้ทางรองนายกฯ ที่ดูแลด้านการศึกษา กำชับให้ลงไปดู เวลามีประชุมผู้ปกครองผมก็ไปประชุมรับฟังว่าโรงเรียนนี้อยากให้ทำอะไร

คือโรงเรียนในสังกัดเทศบาล 10 แห่งส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่วัด และมีพื้นที่จำกัด ผมเข้าไปดูก็เห็นว่า เด็ก ๆ ไม่มีที่แสดงออก เข้าแถวก็แดดร้อน ฝนตก ทำอะไรลำบาก สิ่งแรกที่ผมทำคือ สร้างโดมหลังคาอเนกประสงค์ แต่เราก็มองโครงสร้างและพื้นที่ของโรงเรียนด้วย โรงเรียนเทศบาล 1 วัดทองพุ่มพวงมีพื้นที่ใต้อาคารและโรงยิมแล้ว เราก็ไม่ได้ทำ โรงเรียนเทศบาล 2 วัดศรีบุรีรตนาราม เจ้าอาวาสบอกว่าพื้นที่จำกัด เราก็ไม่ได้สร้าง โรงเรียนเทศบาล 6 วัดเชิงเขา ท่านเจ้าอาวาสเมตตาปรับปรุงห้องน้ำ โรงอาหารให้ เราก็ไปทำโรงเรียนเทศบาล 3 วัดบ้านอ้อย, โรงเรียนเทศบาล 4 วัดบำรุงธรรม, โรงเรียนเทศบาล 5 วัดดาวเรือง, โรงเรียนเทศบาล 7 วัดแก่งขนุน, โรงเรียนเทศบาล 9 วัดเขาคูบา และโรงเรียนเทศบาล 10 อนุบาลเทศบาลเมืองสระบุรี จากเด็กไม่มีที่เล่น ตอนนี้ฝนจะตกแดดจะออกก็สามารถทำกิจกรรมได้ แล้วผู้ปกครองและเด็กนักเรียนเอง 90% บอกนายกฯ ช่วยปรับปรุงห้องน้ำให้หน่อย ตอนนี้ทุกโรงเรียนห้องน้ำปรับปรุงเป็นชักโครกหมด เราสร้างสุขภาวะที่ดีให้

สร้างโอกาสทางเทคโนโลยีและด้านกีฬาด้วย

ปีที่แล้วเราเช่าเครื่องคอมพิวเตอร์ให้โรงเรียนในสังกัด 400 เครื่อง แบ่งสัดส่วนตามจำนวนนักเรียนแต่ละโรงเรียน ที่ผมเช่าเพราะเดี๋ยวนี้เทคโนโลยีเปลี่ยนเร็ว บวกกับเวลาเราซื้อมา ราคาตก แล้วต้องตั้งงบประมาณซ่อม เราทำสัญญาเช่า 3 ปี ถ้าเครื่องเสีย เขาก็เอาเครื่องมาเปลี่ยนให้ เอาเครื่องเก่าไปซ่อม เด็กก็ได้ประโยชน์ ได้อัปเกรดเทคโนโลยีตลอดเวลา มีโปรแกรม แพลตฟอร์มอะไรใหม่ ๆ เราก็บอกผู้ให้เช่ามาดำเนินการอัปเกรดให้ตามสัญญา แล้ว 14 จาก 29 ชุมชนของเทศบาลเมืองสระบุรี อยู่ติดแม่น้ำป่าสัก แทบทุกปีมีเด็กจมน้ำ เราสร้างสระว่ายน้ำที่โรงเรียนเทศบาล 7 วัดแก่งขนุน ตั้งใจว่าจะสร้างให้ครบ 3 เขต 3 มุมเมือง ตอนนี้กำลังจะทำที่โรงเรียนเทศบาล 9 วัดเขาคูบา เพราะผมขอให้เป็นโรงเรียนพัฒนาความเป็นเลิศด้านกีฬา ซึ่งมีกีฬาอยู่ 4 ประเภท เปตอง เซปักตะกร้อ วอลเลย์บอลชายหาด และฟุตซอล เป็นทางเลือกให้เด็ก ในปีการศึกษา 2568 น่าจะเปิดรับนักเรียนได้ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เหล่านี้คือการสร้างเมือง สร้างคนนะครับ

เทศบาลเมืองสระบุรีได้รับใบประกาศนียบัตรเขตส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ และอยู่ระหว่างการประเมินเป็นเมืองอัจฉริยะด้วย

Smart City คือที่เราทำและประสบความสำเร็จแล้ว บริบทของเมืองสระบุรีเป็นเมืองอยู่อาศัย ในปี 2570 จะมีประชากรผู้สูงอายุในเขตเทศบาลฯ แตะ 20% ถือว่าเร็วมาก เด็กอีกตั้งเยอะ ผมว่าเกิน 50% เป็นคนทำงานบริษัทเอกชน เพราะเรามีโรงงานอุตสาหกรรม มีโรงปูน เขาเข้างานแปดโมง เลิกงานห้าโมงเย็น หน่วยงานราชการเริ่มงานแปดโมงครึ่ง เลิกงานสี่โมงครึ่ง ถ้าจะมาติดต่อเทศบาลฯ เขาต้องลางานมา เราก็ต้องหาทางเลือกเพิ่มช่องทางให้พี่น้องประชาชนได้รับการบริการทั่วถึง ผมก็เลยสร้างแอปพลิเคชันเทศบาลเมืองสระบุรีขึ้นมา สามารถชำระค่าน้ำประปา ค่าขยะ ผ่านแอปพลิเคชันได้ เขาชอบฟังก์ชันนี้ เขาไม่ต้องมา เรื่องร้องเรียนต่าง ๆ ก็ทำผ่านแอปฯ แล้วก็เร็ว ผมสามารถมอนิเตอร์ได้ มีแอดมินรับเรื่องแล้วส่งไปแอดมินหลักของแต่ละกอง อันนี้ก็เป็นที่ชื่นชม ในอนาคตเราก็หวังว่าจะให้พี่น้องขอใบอนุญาตต่าง ๆ ผ่านทางแอปฯ ได้ กำลังอยู่ในขั้นตอนทำ คือฟังก์ชันต้องมีความพร้อม อย่าง City Data Platform (ข้อมูลเมือง) เราก็ทำแล้ว CDLP (City Data Learning Platform) เราก็เก็บข้อมูลมา 40 กว่าเลเยอร์แล้ว ถือว่าเยอะ ก้าวนำเทศบาลอื่นไปพอสมควร

อีกเรื่องคือ ท่านผู้ว่าฯ (บัญชา เชาวรินทร์ ผู้ว่าราชการจังหวัดสระบุรี) เดินหน้าขับเคลื่อน ‘สระบุรีแซนด์บ็อกซ์’ ประกาศให้จังหวัดสระบุรีเป็นต้นแบบเมืองคาร์บอนต่ำแห่งแรกของประเทศไทย ซึ่งก็ร่วมกับทางบพท. ด้วยนะครับ ผลักดันร่วมกับทุกภาคส่วน ภาคเอกชน ภาคอุตสาหกรรม องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เทศบาลเมืองสระบุรีก็เป็นส่วนหนึ่งของโครงการนี้

บริบทของเมืองสระบุรีเป็นอย่างไรที่ทำให้เกิดโครงการวิจัย “การพัฒนาฟื้นฟูศูนย์กลางพาณิชยกรรมเมืองสระบุรีเพื่อรับมือกับสภาวะเมืองหดตัว”

ทางคณะผู้วิจัยของบพท. มาสำรวจเมืองก็เห็นว่า ศูนย์กลางพาณิชยกรรมของเราซบเซา หดตัวลงทุกวัน ๆ ตัวผมเองเรียนจบที่โรงเรียนอนุบาลสระบุรี ก็ไปเรียนมัธยมฯ อุดมศึกษาที่กรุงเทพฯ และที่ประเทศออสเตรเลีย คือเราจากบ้านไป ๆ มา ๆ ยี่สิบปีได้ กลับมาอยู่ก็เห็นว่าเมืองมีแต่เงียบลง มันนิ่ง เมื่อผมได้รับความไว้วางใจจากพี่น้องประชาชนเลือกเข้ามา และความที่เราเป็นคนรุ่นใหม่ เวลาจะทำอะไรสักอย่าง ต้องได้รับการยอมรับ ได้รับการมีส่วนร่วมกับภาคประชาชน เพราะฉะนั้นเราต้องไม่มโน ต้องฟัง ต้องหาสถาบันหรือหน่วยงานที่ได้รับการยอมรับ ท่านผู้ว่าฯ ก็สนับสนุนให้ทำผลงานวิจัยมานำเสนอเพื่อของบประมาณพัฒนาเมือง เราก็ได้รับทุนและความร่วมมือจากบพท. และทีมวิจัยจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ลงพื้นที่แล้วก็เสนอ 14 โครงการที่เทศบาลเมืองสระบุรีควรพัฒนา ทำอย่างไรให้เมืองสระบุรีมีชีวิตชีวา ให้สอดคล้องรับมือกับสภาวะเมืองหดตัว ซึ่งก็มีทั้งโครงการระยะยาว และระยะสั้นที่ต้องทำทันที 4 โครงการ หนึ่ง) แน่นอน การฟื้นฟูพื้นที่ศูนย์กลางพาณิชยกรรมของเทศบาลเมืองสระบุรี คือตลาดใน (ตลาดสุขุมาล) สอง) การพัฒนาอาคารพื้นที่สกร. คืออาคารวไลยอลงกรณ์ เพื่อเป็นห้องรับรองผู้มาเยือนของเมืองสระบุรี ให้มี Coworking Space มีคอร์สสั้น ๆ ที่จะร่วมกันทำกับทางจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในอนาคต สาม) การพัฒนาพื้นที่ขนส่งมวลชน บขส. เพราะเราจะมีรถไฟความเร็วสูงผ่าน ก็ต้องปรับตัวรองรับการขนส่งมวลชนให้ทันสมัย สี่) ปรับปรุงอาคารหอประชุมอเนกประสงค์ที่เราได้รับมาจากองค์การบริหารส่วนจังหวัด ก็เหมือนกับโชคดีที่ท่านผู้ว่าฯ กับเราเดินไปในทิศทางเดียวกัน พอนำเสนอโดยมีผลงานวิจัยของบพท. คณะกรรมการก็มีมติเห็นชอบให้นำสี่โครงการนี้บรรจุเข้าไปในแผนพัฒนาเมืองสระบุรี พี่น้องประชาชนก็ยอมรับด้วย เพราะผลงานวิจัยน่าเชื่อถือ เจ้าหน้าที่ทุกคนก็รู้ว่านายกฯ จะทำเรื่องนี้ แต่ละสำนัก แต่ละกอง ก็เดินไปตามสเต็ป มีทิศทางการพัฒนาที่สอดคล้องไปในทิศทางเดียวกัน

ยกตัวอย่างโครงการระยะยาวที่ว่ามีอีก 10 โครงการได้ไหม

เนื่องจากในเขตเทศบาลเมืองสระบุรี ไม่มีพื้นที่สีเขียว ตอนนี้เราเริ่มแล้ว กำลังสร้างสวนสาธารณะแห่งใหม่ใจกลางเมืองสระบุรี ใช้พื้นที่ประมาณ 20 ไร่ที่เป็นหน่วยผลิตน้ำประปาที่เขาน้อยให้เป็นประโยชน์ ตอนนี้อยู่ในช่วงการออกแบบ ซึ่งน่าจะประมาณ 80-90% แล้ว ความที่ใช้งบประมาณเยอะ ผมทำงบผูกพัน 3 ปี ในปีแรกเราค่อย ๆ ทำ เปิดไปทีละเฟสให้คนใช้งานได้เร็วที่สุด แล้วค่อย ๆ ขยาย เพิ่มฟังก์ชัน

ความท้าทายของการเผชิญและรับมือสภาวะเมืองหดตัวของสระบุรี

คืออย่างนี้ครับ ที่ผมพูดเรื่องการศึกษาของเด็ก สาเหตุหนึ่งที่ทุกวันนี้เมืองหดตัว เพราะคนในตลาดเมื่อก่อนเขาอยากให้ลูกได้รับการศึกษาดี ๆ ก็ส่งลูกไปเรียนกรุงเทพฯ พอเขาไปอยู่สังคมใหม่ ก็ไม่กลับมา ความสัมพันธ์กับเมือง ความผูกพันกับเมือง ก็ลดน้อยลง ผมสังเกตร้านค้าในตลาดคือลูกหลานเหมือนไม่ทำต่อ จริง ๆ แล้วสระบุรีมีเสน่ห์ มีหลายอย่างที่คนมาแล้วพูดถึง มีร้านอาหารอร่อย ซึ่งตอนนี้เราก็เสียดาย พยายามพูดคุยให้เอาประวัติศาสตร์กลับมา แต่ว่า เราไม่สามารถแก้ไขอดีตได้ แต่เราสามารถสร้างอนาคตได้ เมื่อก่อนพ่อแม่คิดว่าการทำงานหาเงินสำคัญ ส่งลูกไปเรียนต่างจังหวัด เพราะคาดหวังว่าจะกลับมาสานงานต่อ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ สำหรับตัวผมเอง ผมให้ความสำคัญกับความใกล้ชิด ลูกอยู่ใกล้เรา ดังนั้น เราก็ต้องมองหาโอกาสในสระบุรี ยกระดับมาตรฐานการศึกษาให้เด็กในเทศบาลฯ อยากสร้างให้เมืองดี สังคม สิ่งแวดล้อมดี คนคุณภาพ อยากให้ลูกของเราเดินไปอย่างปลอดภัย อยู่ได้ด้วยความสบายใจ มีความสุข เขาก็ไม่ต้องไปไหน รู้สึกใกล้ชิด ผูกพันกับเมือง แล้วผมก็พูดกับเด็กนะ อยากให้เด็กอยู่กับเมือง ผูกพันกับท้องถิ่น สระบุรีมีครบทุกอย่าง แต่จริง ๆ ก็ยังขาดสถาบันอุดมศึกษา การที่เมืองหดตัว ถ้าเราสร้างการศึกษาที่ดี สร้างกิจกรรมที่ดี คนก็จะเข้ามาในเมือง เศรษฐกิจก็หมุนเวียน

บรรยากาศเทศบาลฯ ตอนนี้คึกคักเพราะงานเทศกาล

ครับ ช่วงนี้ (ปลายเดือนมกราคม 2568) เราจัดเทศกาลตรุษจีนปากเพรียว คือท่านผู้ว่าฯ เป็นคนสระบุรี คอยสอน แนะนำผม ท่านพูดกับผมเสมอว่า ทำเลย ไม่มีถูกไม่มีผิด แต่เอาสิ่งที่ผิดพลาดมาเป็นประสบการณ์และแก้ไขในครั้งต่อไป ในฐานะผู้บริหารเราต้องมองรอบด้าน ทำคู่ขนานกันไป สิ่งไหนที่ประชาชนได้รับประโยชน์สูงสุด สิ่งไหนแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนเร่งด่วน สิ่งไหนทำแล้วเกิดอิมแพ็กก็ต้องทำ ปีที่แล้วเราเริ่มจัดเทศกาลตรุษจีนปากเพรียวเป็นปีแรก จัดวันที่ 9-11 กุมภาพันธ์ 2567 เราเก็บสถิติดู คนเฉลี่ยมาสามวันน่าจะประมาณหนึ่งแสนคน ถ้าเขาใช้จ่ายต่อคนร้อยบาท ก็เท่ากับสิบล้านบาท กับงบประมาณที่เราทำไปหนึ่งล้าน แต่ว่าเศรษฐกิจหมุนเวียนสิบล้านบาท พ่อค้าแม่ค้าได้ ผมก็คิดว่ามันคุ้ม แล้วพี่น้องประชาชนให้ความสนใจ พอมาปีนี้ เราจัดเพิ่มพื้นที่มากขึ้น ประดับโคมไฟบนถนนจากเดิม 1 สายเป็นรูปตัวยู 2 สายเริ่มตั้งแต่วันที่ 15 มกราคมจนถึงสุดสัปดาห์ตรุษจีน คนมาเยอะมาก เพราะฉะนั้นเงินเริ่มหมุนเวียนตั้งแต่วันที่ 15 แล้ว สังเกตว่าพอมีอิเวนต์นี้ มีอาชีพขึ้นมา ช่างภาพมาถ่ายรูป มีร้านให้เช่าชุดจีน แต่งหน้า แล้วพอคนมา เขาหิว เขาก็ต้องกิน หิวน้ำก็ต้องดื่ม ผมลงไปทุกวันนะ ถามพ่อค้าแม่ค้า ก็บอกคนมามากขึ้น ขายดีขึ้น แล้วช่วงสามวันตรุษจีนก็มีการปิดถนน เราร่วมกับหอการค้าจังหวัด ให้เขาดูเรื่องร้านค้า ร้านอาหาร ปีที่แล้วมีร้านประมาณ 60-70 ร้าน ปีนี้เต็ม 170 ร้าน แต่เทศกาลเดียวไม่พอนะครับ เป็นนโยบายของท่านผู้ว่าฯ อยู่แล้วด้วย คือสระบุรีมี 13 อำเภอ มีแหล่งท่องเที่ยว อยากให้ 12 เดือนแต่ละอำเภอมีอิเวนต์ จะได้เป็นปฏิทินท่องเที่ยว เราก็พยายามทำ อย่างเดือนมกราคมมีตรุษจีน เดือนกุมภาพันธ์-มีนาคมมีงานมหกรรมอาหาร 5 วัน ซึ่งมีทุกปีอยู่แล้ว กระตุ้นเศรษฐกิจ หลังจากนั้นก็มีงานสงกรานต์ และลอยกระทง เป็น 4 อิเวนต์ใหญ่ที่เทศบาลเมืองสระบุรีทำให้คนอยู่กับเมือง ลูกหลานกลับมาพาพ่อแม่เที่ยว

เป้าหมายในการพัฒนาเมืองน่าอยู่ของเทศบาลเมืองสระบุรี

ผมมองว่าการพัฒนาเมืองทำคนเดียวไม่ได้ เป้าหมายของผมคือให้การศึกษาเด็ก คาดหวังว่าเขาจะเข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนากับเทศบาลฯ มากขึ้น คาดหวังการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน ซึ่งการที่จะมีส่วนร่วมกับเขาคือเราให้เกียรติเขา และเราให้เขาก่อน เขาอยากได้อะไร ด้วยอำนาจหน้าที่และระเบียบ เราสามารถให้ได้ เราให้ แล้วสิ่งที่เราจะได้รับคือการตอบแทนจากเขา เด็กก็จะไปบอกผู้ปกครอง มาสะท้อนให้กับคุณครู คุณครูก็มาบอกผม อยากได้จีพีเอส ผมก็เพิ่มให้ ห้องน้ำไม่สะอาด เปลี่ยนห้องน้ำ อยากมีลานกิจกรรม เราสร้างบนดาดฟ้าให้ ห้องเรียนไม่พอ ก็สร้างให้ ผมเชื่อว่า พอเด็กรู้สึกผูกพันกับโรงเรียน รู้สึกผูกพันกับเทศบาล ผมชื่นใจตอนนี้ไปไหนเด็ก ๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส เข้ามากอดผม เป็นภาพที่เขามีความสุข สิ่งที่เราให้ไป ผลงานเริ่มประจักษ์ เด็กเราได้เป็นตัวแทนระดับภาค ไปแข่งขันผลงานวิชาการระดับประเทศ ได้รับรางวัลมาเพิ่มมากขึ้น มีตัวชี้วัดเข้ามาว่ามันเริ่มสัมฤทธิผล ทำให้ชื่อสระบุรีเข้าไปอยู่ในภาพรวมของประเทศ

แต่ในฐานะองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เราทำทุกด้าน ผู้สูงอายุเราก็ดูแล การบริการสาธารณสุขเราก็ทำ อันไหนที่มีเป้าหมายกลุ่มผู้สูงอายุก็ต้องมีกลุ่มไปดูแทนเรา เช่น อาสาสาธารณสุขหมู่บ้าน ตำบล แล้วเราทำโครงการกับสปสช. ไปเยี่ยมผู้ป่วยติดเตียงสามเดือนครั้ง เพื่อไปมอบแพมเพิร์ส ร่วมกับชมรมช่างเสริมสวยจิตอาสาไปตัดผมให้ผู้ป่วยติดเตียง มีหน่วยทันตกรรมไปดูแลฟันให้ มีนักกายภาพไปพร้อมกัน เราก็คุยกับหน่วยปฐมภูมิของโรงพยาบาลสระบุรีว่าเราต้องลดจำนวน ในเมื่อมีผู้สูงอายุมากขึ้น ต้องพยายามให้สวนทางกับจำนวนผู้ป่วยติดเตียงให้ลดลง ต้องให้เขามาติดกิจกรรมแทน ก็ร่วมกับชมรมผู้สูงอายุของโรงพยาบาลสระบุรี มีกิจกรรมให้เขา เพื่อให้เขามีภาวะซึมเศร้าน้อยลงคือเราตั้งใจพัฒนาเมืองสระบุรีในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านสาธารณสุข ด้านการศึกษา โครงสร้างพื้นฐาน น้ำประปา ไฟฟ้า สังคม สิ่งแวดล้อม พัฒนาไปพร้อม ๆ กับทุกภาคส่วน การได้รับความร่วมไม้ร่วมมือจากทุก

#เทศบาลเมืองสระบุรี #คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย #โปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่อย่างชาญฉลาดในระดับพื้นที่ #CIAP #บพท #wecitizens