เมืองนครควรมีพื้นที่ให้ความหลากหลายของคนทุกวัย เพราะอันที่จริงแล้ว สเก็ตบอร์ดก็เป็นวัฒนธรรมเหมือนกัน

“ผมชอบดื่มกาแฟ นั่งทำงาน และพักผ่อนที่ร้านกาแฟอยู่แล้ว ก่อนเรียนจบ จึงมีความตั้งใจจะเปิดร้านกาแฟที่เมืองนคร เพราะตอนนั้นในตัวเมืองยังมีร้านกาแฟที่เป็นร้านแบบจริงจังไม่เยอะ แต่ครอบครัวก็ท้วง อยากให้ผมใช้เวลาทบทวนมากกว่านี้ ผมก็รับฟังโดยเลือกเรียนปริญญาโทที่กรุงเทพฯ ต่อ จนพอเรียนจบ ผมก็ไม่คิดจะทำอย่างอื่นเลย นอกจากกลับบ้านมาเปิดร้านกาแฟ

Glur House คือร้านกาแฟเล็กๆ ที่ถอดมาจากความชอบส่วนตัวของผม เช้าและกลางวันขายกาแฟ ส่วนตอนเย็นในวันศุกร์และเสาร์เปิดเป็นบาร์ และความที่ผมชอบเล่นสเก็ตบอร์ด เลยนำแผ่นสเก็ต อุปกรณ์ต่างๆ รวมถึงลวดลายกราฟิกแบบสตรีทอาร์ทมาตบแต่งร้าน เปิดอยู่ได้สักพัก กระแสสเก็ตบอร์ดและเซิร์ฟบอร์ดเริ่มมา ก็มีคนมาถามซื้ออุปกรณ์ ที่นี่ก็เลยกลายเป็นสเก็ตช็อปที่เดียวในเมืองพ่วงเข้ามาด้วย

ผมทำร้านคนเดียว โดยเริ่มต้นจากทุนที่จำกัด พอมีกำไรก็ค่อยๆ ต่อเติมมาเรื่อยๆ จนเป็นอย่างที่เห็น ผลตอบรับค่อนข้างดีครับ ตอนแรกก็กังวล รู้สึกเป็นเหมือนวัฒนธรรมของคนนครด้วยที่พอร้านไหนเปิดใหม่ คนก็จะแห่ไปใช้บริการก่อน ผ่าน 6 เดือนถึงจะเข้าสู่โลกของความเป็นจริง เจ้าของจะรู้ว่าหลังจากนั้นร้านจะรอดหรือไม่รอด แต่ด้วยความที่ผมจริงจังกับการทำกาแฟ ถ้ามีเวลาก็จะไปร่วมแข่งกาแฟเพื่อพัฒนาฝีมืออยู่เสมอ รวมถึงการคัดสรรเมล็ด และพยายามเรียนรู้เพื่อพัฒนาเมนูและการบริการของร้าน เดือนพฤศจิกายนปีนี้ (2565) Glur House จะครบ 6 ปีล่ะครับ

ลูกค้าหลักเป็นคนทำงานในตัวนครนี่แหละ มีนักท่องเที่ยวมาบ้าง ส่วนนักศึกษาไม่ค่อยเยอะ เพราะเมืองนครนี่ถึงแม้จะมีมหาวิทยาลัยหลายแห่ง แต่ส่วนใหญ่ล้วนอยู่นอกเมืองกันหมด นักศึกษาจึงไม่ค่อยเข้ามามีปฏิสัมพันธ์ในเมืองเท่าไหร่ ผมว่าน่าเสียดายอยู่ ในย่านตัวเมืองควรมีความเคลื่อนไหวของคนรุ่นใหม่ให้มากกว่านี้

และก็เพราะเหตุนี้ด้วยแหละครับที่ทำให้ผมพบว่านครมีพื้นที่กิจกรรมของคนรุ่นใหม่น้อย พื้นที่สร้างสรรค์ส่วนมากจะขับเคลื่อนโดยรัฐซึ่งก็มีความเป็นราชการอยู่ หรือกระทั่งพื้นที่ทางศิลปะก็จะเป็นศิลปะแนวประเพณีเกือบทั้งหมด เท่าที่ทราบมา นครมีศิลปินและนักออกแบบรุ่นใหม่อยู่เยอะนะครับ แต่ความที่เมืองมันไม่มีพื้นที่ให้พวกเขาได้แสดงผลงาน คนเหล่านี้เลยเข้าไปหางานหรือแสดงงานในกรุงเทพฯ เสียเป็นส่วนมาก

ด้วยความเป็นราชการก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนก็เป็นมุมมองของผู้หลักผู้ใหญ่ในเมือง อย่างเทศบาลเขามีสนามกีฬาให้ทุกประเภทเลย แต่กับสเก็ตบอร์ดที่เป็นกีฬาเหมือนกัน เขากลับไม่มีพื้นที่ให้ ทุกวันนี้จะมีแค่ลานที่ห้างเซ็นทรัลเขาเปิดไว้ให้เราได้เล่นอย่างเป็นทางการแค่ที่เดียว

หรืออย่างในแวดวงคนเล่นสเก็ตบอร์ด ทุกปีเราจะมีงานสเก็ตเดย์ ที่คนเล่นสเก็ตจะรวมตัวกันออกมาไถสเก็ตไปบนถนนในเมืองเพื่อแสดงจุดยืน ผมเคยติดต่อไปทางเทศบาลและตำรวจจราจรเพื่อขอจัดกิจกรรม แต่เขาไม่อนุญาต แต่ถ้ามีคนขอจัดกิจกรรมเชิงประเพณีในพื้นที่เดียวกัน กิจกรรมนั้นก็จะได้รับอนุญาตและได้รับการอำนวยความสะดวกด้วย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ เพราะอันที่จริงแล้ว สเก็ตบอร์ดก็เป็นวัฒนธรรมเหมือนกัน”