“ในอนาคตผมอาจไปทำอย่างอื่น แต่ร้านอาจมีคนมาทำต่อ ทุกคนก็จะยังจำได้ว่าร้านซันซันอยู่ตรงนี้ เป็นหนึ่งในความทรงจำของเมืองไป”

“ผมเรียนรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ตอนที่เรียนจบเป็นช่วงโควิดระบาดพอดี มหาวิทยาลัยจึงให้นักศึกษากลับไปอยู่บ้าน เราสอบปลายภาคผ่านทางออนไลน์จากที่บ้าน ไม่มีพิธีปัจฉิมนิเทศ ไม่ได้เลี้ยงร่ำลาเพื่อนๆ กลายเป็นว่าต้องมาอยู่บ้านที่ระยองตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ

ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าถ้าเรียนจบ ผมอาจจะหางานทำที่กรุงเทพฯ ก่อน แต่พอสถานการณ์เป็นแบบนี้ ประกอบกับพอกลับมาอยู่บ้านก็พบว่าพ่อสุขภาพไม่ค่อยดีด้วย เลยตัดสินใจหางานทำที่นี่ ก็ได้ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ที่สำนักงานอำเภอ เป็นงานสัญญาจ้าง 1 ปี นั่นเป็นงานแรกที่ผมทำ

จนทำงานนี้มาได้ใกล้ครบสัญญา เห็นว่าโควิดยังไม่ซาเสียที เลยคิดถึงการทำธุรกิจด้านอาหารและเครื่องดื่มเล็กๆ ที่เน้นการขายทางเดลิเวอรี่ ก็พอดีมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเขาชอบทำขนม และเขามีบ้านอยู่แถวย่านเมืองเก่า จึงชวนกันทำ ไปได้ตึกให้เช่าแถวบ้านเพื่อนพอดี ก็เลยเริ่มธุรกิจนี้เมื่อปี 2564

SunSan Home Café อ่านว่า ‘ซันซัน’ เราตั้งใจจะขายขนมแบบญี่ปุ่นเป็นหลัก โดยทดลองทำขนมชูครีม (Choux Cream) เป็นเมนูแรก เพราะที่ระยองยังไม่มีร้านไหนขายจริงจัง ก็ทดลองอยู่หลายรอบจนเจอสูตรที่ใช่ แล้วก็ขยายเมนูไปที่ขนมเค้กต่างๆ ไปถึงแฮมเบอร์เกอร์ อย่างที่บอกว่าเราเน้นขายเดลิเวอรี่ แต่ก็มีหน้าร้านเล็กๆ ให้ลูกค้ามานั่งด้วย

ลูกค้าหลักเราคือคนทำงานออฟฟิศและโรงงานในระยอง มีคนท้องที่และนักเรียนมาบ้าง แต่นักท่องเที่ยวไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะร้านเราไม่ได้เอื้ออำนวยในการรองรับลูกค้านั่งโต๊ะ ซึ่งจะแตกต่างจากคาเฟ่ส่วนใหญ่ที่จะขายดีช่วงวันเสาร์และอาทิตย์ที่นักท่องเที่ยวมาเยอะ หรือถ้าเป็นคาเฟ่ที่อยู่ละแวกโรงงานนี่จะขายดีช่วงวันธรรมดา เพราะได้ลูกค้าประจำที่ทำงานโรงงาน

นอกจากมันเป็นธุรกิจเลี้ยงชีพแล้ว อีกเหตุผลสำคัญในการเปิดร้าน เพราะผมอยากทำให้ร้านเป็นส่วนหนึ่งของระยองด้วย โดยเฉพาะผมเปิดในย่านเมืองเก่า และเป็นย่านที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนผมด้วย (โรงเรียนระยองวิทยาคม) เป็นย่านที่มีความทรงจำ เหมือนเรามาย่านนี้ เราก็จะจำได้ว่ามีร้านอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง เราเคยไปซื้อของร้านนี้ หรือเราชอบขนมร้านนี้

ผมอยากให้ซันซันเป็นแบบนั้น เหมือนเราอาจเปิดเล็กๆ ตรงนี้ และถ้าธุรกิจเรายั่งยืนต่อไปได้ ในอนาคตผมอาจไปทำอย่างอื่นแล้ว และร้านอาจมีคนมาทำต่อ ทุกคนก็จะยังจำได้ว่าร้านซันซันอยู่ตรงนี้ เป็นหนึ่งในความทรงจำของเมืองไป”