“ผมมาประเทศไทยครั้งแรกจากการเข้าร่วมเป็นศิลปินพำนักในโครงการศิลปะ One Year Project ของมูลนิธิที่นา (The Land Foundation) ที่อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ ในปี 2007 การมาใช้ชีวิตครั้งนั้นนอกจากได้รู้จักเพื่อนศิลปินในเชียงใหม่หลายคน ยังพบเสน่ห์จากวิถีชนบทในภาคเหนือของประเทศไทย และนั่นทำให้เมื่อกลับไปทำงานที่สหรัฐอเมริกา ผมก็ยังมีความคิดถึงบรรยากาศแบบนี้อยู่
จากนั้นไม่นาน ก็มีโอกาสได้กลับมาอีกครั้งในฐานะศิลปินพำนักของโครงการคำเปิงในอำเภอดอยสะเก็ด ที่นั่นไม่เพียงทำให้ผมพบหลุยส์ คู่ชีวิต แต่ยังได้พบกับอาจารย์โป้ง (ปวินท์ ระมิงค์วงศ์) ซึ่งสอนศิลปะอยู่ที่มหาวิทยาลัยพะเยา เราพูดคุยกันถูกคอ ถึงขนาดอาจารย์โป้งชวนให้ผมมาสอนหนังสือที่นั่น ผมไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับพะเยา แต่รู้สึกว่าเป็นงานที่น่าสนใจดี ก็เลยตามเขามา
ทุกวันนี้ผมสอนหนังสือที่พะเยามาได้ 5 ปีแล้ว โดยเช่าบ้านอยู่ในตัวเมืองกับหลุยส์ ก่อนหน้านี้ผมอยู่บอสตัน แอลเอ และซานฟรานซิสโก ส่วนหลุยส์เคยอยู่ปารีสและซิดนีย์ แต่เราทั้งคู่พบว่าไม่มีเมืองไหนเหมือนพะเยา
พวกเราชอบความสุขสงบ เมืองเล็กๆ ที่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็เหมือนทุกคนรู้จักกันหมด และในทุกเย็น ราวกับผู้คนจะมาเดินเล่น ตกปลา หรือพักผ่อนอยู่ริมกว๊านพะเยากันทั้งเมือง ซึ่งก็รวมถึงเราสองคนด้วย (หัวเราะ) เพราะเมื่อมองออกไป เห็นทะเลสาบที่มีภูเขาเป็นฉากหลัง ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย และให้พลังไปพร้อมกัน
จริงๆ ซานฟรานซิสโก ที่เราเคยอยู่ด้วยกันก่อนหน้านี้ ก็มีบรรยากาศคล้ายกับพะเยาเลยครับ เมืองริมอ่าว อากาศดี ผ่อนคลาย และผู้คนเป็นมิตร เพียงแต่ตอนที่เราอยู่ที่นั่น เราจะอยู่ได้แค่ในอพาร์ทเมนต์เล็กๆ ที่มีพื้นที่จำกัด แต่พอมาอยู่พะเยา เรามีที่อยู่อาศัยที่กว้างขวางขึ้นเยอะในราคาที่ถูกกว่าหลายเท่า ที่สำคัญผมชอบอาหารของที่นี่ ปลาส้ม แกงอ่อม ไปจนถึงลาบ (หัวเราะ)
แน่นอน บางครั้งก็เหงาครับ ที่นี่ชาวต่างชาติน้อยมาก และคนส่วนใหญ่ก็ไม่พูดภาษาอังกฤษ แต่ขณะเดียวกัน ถ้าเทียบกับชีวิตประจำวันที่ลงตัว ไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัย ออกกำลังกายและพักผ่อนริมกว๊าน หรือการได้อยู่ท่ามกลางบรรยากาศสงบ แต่เปี่ยมแรงบันดาลใจให้ได้ทำงานสร้างสรรค์ การอยู่ที่นี่ก็มีข้อดีกว่าเยอะ ที่สำคัญด้วยข้อจำกัดทางภาษา ก็เป็นสิ่งท้าทายให้เราได้เรียนรู้ตลอดเวลา ทั้งเรียนรู้วัฒนธรรมของผู้คน เรียนรู้ภาษาไทย และเรียนรู้ภาษาเหนือแบบคนพะเยา” (ยิ้ม)
Alex Wang และ Louise Cooper-Wang
ศิลปิน/ อาจารย์สาขาศิลปะและการออกแบบ มหาวิทยาลัยพะเยา
ศิลปิน/ ครูสอนภาษา
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…