“บ้านหลังนี้ก็อยู่มาตั้งแต่เกิด แต่ก่อนเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น แล้วบ้านผุ เลยยกบ้านเก่าออกแล้วทำบ้านใหม่ ตอนนี้เป็นตึก 2 ชั้น ประมาณ 80 ปี เมื่อก่อนมี 3 ห้อง ตอนนี้มี 2 ห้อง ประตูบ้านเป็นไม้ แล้วพี่สาวอยากได้ประตูใหม่ เลยทำห้องนึงเป็นเหล็กม้วน ประตูเก่าก็ค่อยๆ เลื่อนๆ มาปิด บานพับเยอะมาก แต่เขาทำเป็นระเบียบ ยังมีอีกหลังนึงห้องเดียวที่ประตูบานพับไม้เหมือนกัน ประตูนี้ก็พร้อมกับบ้าน 70-80 ปีนี่แหละ เราก็อยู่ของเราไปเรื่อยๆ บ้านเก่าๆ หายไป บ้านใหม่ขึ้นมาก็ต้องให้ร่นเข้าไป เทศบาลเขาทำถนนให้กว้างขึ้น ร่นเยอะ เกือบครึ่งห้องนะ บ้านเก่าก็ขอแบบซ่อมก็ไม่ต้องร่น ถนนเส้นนี้ (ถนนเทศบาลสาย 1) เป็นถนนเส้นหลัก แต่ก่อนเป็นทางเกวียนเล็กๆ แล้วก็ขยายถนนมาเรื่อย แต่ก่อนพี่สาวว่าหน้าบ้านเป็นทราย นั่งเล่นกันพี่ๆ น้องๆ ตอนที่เป็นบ้านไม้ พี่สาวขายโอเลี้ยง กาแฟ น้องแม่ก็ขายก๋วยเตี๋ยว แต่แถวนี้น้ำไม่ท่วมนะ มีท่วมแป๊บเดียว พอระบายทันน้ำก็ไม่ขัง
พ่อแม่ทำสวน เตี่ยทำหมอแผนปัจจุบัน แม่ทำสวนทุเรียน เงาะ มังคุด ตอนเล็กๆ เรียนโรงเรียนศรีหฤทัย จบป. 4 ไปเรียนที่โรงเรียนสตรีมารดาพิทักษ์ จังหวัดจันทบุรี สมัยก่อนเดินทางลำบาก ไปถึงเมืองจันท์ หัวแดงหมด เดี๋ยวนี้สบายเยอะ ตอนจบม. 6 โรงเรียนไม่มีใบประกาศนียบัตรให้ คือเขาทำเสียแล้วไม่ออกให้ใหม่ เราก็ไม่มีวุฒิไปสมัครงาน เลยต้องหาอะไรเรียนต่อ เราสนใจสมุนไพร เลยไปเรียนแผนไทยที่วัดจันทนาราม หลักสูตรเดียวกันตอนนี้เขาไปสอนที่สาธารณสุข เรียนทั้งหมด 3 ปี เภสัช 1 ปี เวชกรรม 2 ปี ได้ใบประกอบโรคศิลป์ บว. หมายถึง โบราณเวช บภ. หมายถึง โบราณเภสัช เราก็มาทำเล็กๆ น้อยๆ ในบ้าน ทีหลังอาจารย์ถามว่านวดมั้ย ก็เลยเรียนมาทำนวดด้วย ถ้านวดทั้งตัว 1 ชั่วโมง ผู้ชาย 300 บาท ผู้หญิง 250 บาท คนไหนให้นวดเฉพาะที่ก็เฉลี่ยออกไป แถวนี้มีที่ทำแบบเราหลายบ้านอยู่แต่เขาไม่ได้นวด ขายแต่ยา
ยาสมุนไพรเราก็ทำเองหมด พวกพืชสมุนไพรเดี๋ยวนี้หายากขึ้น เราถึงต้องเอามาปลูกเอง ดินที่สวนก็ดีอยู่แล้ว บางอย่างที่เราไม่มีก็ต้องซื้อเขา แต่จันทบุรีมีพืชสมุนไพรเยอะ เอาผลิตผลที่เราปลูกไว้มาทำเป็นยา เอามาตากแห้ง รวมๆ ผสมกัน ไปจ้างเขาบด แล้วเอามาผสม ถ้าทำเป็นเม็ดลูกกลอนก็ผสมน้ำผึ้ง แต่ถ้าใส่แคปซูลไม่ต้องผสม พอทำเป็นเม็ดแคปซูล บางคนก็ชอบ เขาบอกกลืนง่าย เม็ดลูกกลอนก็กลืนยากหน่อย แต่ส่วนมากไม่ทำเม็ดโต ทำเม็ดเล็กๆ ครั้งหนึ่งกินประมาณ 4-5 เม็ด กิจการเราก็ไปได้เรื่อยๆ ทำมา 40 กว่าปีแล้ว ส่วนใหญ่คนมาซื้อก็คนพื้นบ้านนี่แหละ มาซื้อยาแก้ปวดเมื่อย บางคนอยู่ไกลก็โทรสั่งแล้วเราก็ส่งไปรษณีย์ไป เด็กนักศึกษาบางทีอาจารย์ก็ให้มาหาตัวยา ถ้าจะมาเรียนนวดก็ต้องมีหุ่นมา มีคนมาด้วย เพราะต้องแนะว่านวดตรงนั้นตรงนี้ ไม่งั้นเราจะแนะเขายังไง เราเองมีงานทำทั้งวัน ยาพวกนี้ต้องคอยทำเรื่อยๆ ฟ้าทะลายโจรก็ขายได้เรื่อยๆ ตอนโควิดจะขายดีหน่อย
หลังๆ คนสนใจสมุนไพรรักษาแผนโบราณมากขึ้น เราก็ได้มากขึ้น มีคนใหม่ๆ เข้ามา คนไหนเขากินยาถูกเขาก็ติดกินไป บางคนไม่ชอบยาสมุนไพรเขาก็ไปหายาหลวง แต่ก่อนเคยกินยาหลวงแต่ตอนหลังเราก็กินยาของเราเอง มันก็มีส่วนที่เรามีสุขภาพดี การดูแลตัวเองคือ กินตรงเวลา นอนเป็นเวลา สองอย่างนี้สำคัญ ควรนอนประมาณ 8 ชั่วโมง ถึง 7 ชั่วโมงได้ก็ถือว่าดีแล้ว กินข้าว 3 มื้อ แต่ต้องให้ตรงเวลานะ อย่าไปเลต แปดโมง เที่ยง ห้าโมงเย็น ถ้ากินดึกกว่านั้นยังไม่ทำงานเลยก็นอนแล้ว ฉันตอนนี้อายุ 76 ก็ไม่มีโรคอะไร ส่วนพี่สาวอายุ 87 ยังแข็งแรง”
อิ่มจิตร์ นิโรภาส
แพทย์แผนโบราณ นวดคลายเส้น
ชุมชนตลาดขลุง ถนนเทศบาลสาย 1
“โจทย์สำคัญ คือ เราจะทำอย่างไรให้ผู้คนมีบทบาทในการพัฒนาเมืองน่าอยู่ Application Line-OA ถูกเลือกมาตอบโจทย์นี้ ให้ทุกคนช่วยกันอัปเดต ข้อมูลเมือง ร้องเรียน และแจ้งเตือนเหตุต่าง ๆ” นคร 48 ชั่วโมงนครศรีธรรมราชกับภารกิจเมืองอัจฉริยะ 99,918…
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…