“ผมเป็นคนกรุงเทพฯ จบรัฐศาสตร์ รามคำแหง ไม่ใช่สายโรงแรม แต่ทำงานโรงแรมมาตลอด เริ่มงานเป็นคนเปิดประตูหน้าโรงแรมคนแรกของโรงแรมรอยัล ออร์คิด เชอราตัน ทำอยู่ประมาณ 3 ปี แล้วก็ไปทำโรงแรมแชงกรี-ลา กรุงเทพฯ 7 ปีจนเป็นผู้ช่วยฟรอนต์ออฟฟิศ แล้วก็เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการฟรอนต์ออฟฟิศมาอยู่ที่โซฟิเทล เซ็นทรัล หัวหิน ย้ายไปทำโรงแรมบลูเวฟหัวหิน ไปเป็นผู้จัดการส่วนโรงแรมของสนามกอล์ฟ สปริงฟิลด์ รอยัล คันทรี คลับ ไปอยู่ที่รายา รีสอร์ต ชะอำ มีกลับไปทำโรงแรมที่กรุงเทพฯ พักนึง จนปัจจุบันเป็นผู้จัดการทั่วไปโรงแรม ซิตี้ บีช รีสอร์ท ถ้าอยู่พื้นที่หัวหินก็เกือบ 30 ปี เพราะฉะนั้นเห็นความเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เข้าหัวหิน ผมย้ายถิ่นฐานมาอยู่นี่สบายกว่าเยอะ ที่กรุงเทพฯ ผมอยู่หนองแขมมาทำแชงกรี-ลา บางรัก เราเสียเวลาเรื่องการจราจร ไปกลับเสียเวลา 4 ชั่วโมงครึ่ง ทำอะไรไม่ได้ มาหัวหิน ทำงาน 8 โมงครึ่ง ตื่น 8 โมง ขี่มอเตอร์ไซค์ด้วย อากาศก็ดี แล้วผมมาจังหวะดี ในหลวงท่านแปรพระราชฐานมาที่วังไกลกังวล อยู่กรุงเทพฯ ไม่เคยเจอ อยู่หัวหินได้เข้าไปรับท่าน ได้ใกล้ชิด
ตอนนั้นที่ออกจากแชงกรี-ลามาหัวหิน ประมาณปี พ.ศ. 2530 หัวหินมีห้องพักอยู่ 3,000 กว่าห้อง โรงแรมรถไฟที่เปลี่ยนมาใช้แบรนด์โซฟิเทลก็หรู ห้าดาว ข้างกันคือโรงแรมเมเลีย แล้วก็มีรอยัล การ์เด้น รีสอร์ทกับรอยัล การ์เด้น วิลเลจ ช่วงนั้นโรงแรมโซฟิเทลรถไฟเป็นที่นิยมของต่างประเทศ กลุ่มนักท่องเที่ยวชาวเยอรมัน มาโดยทัวร์โอเปอเรเตอร์ เขาชอบโรงแรมที่มีประวัติศาสตร์ ลอบบี้โอเพ่นแอร์ ตัวตึกเก่าสมัยเจ็ดสิบกว่าปี อุปกรณ์เก่าสมัยโรงแรมรถไฟ ตู้โทรศัพท์ ตู้เซฟ ทุกอย่าง โถฉี่แตกลายงาแล้วยังอยู่ สวิตช์ไฟยังเป็นดั้งเดิม เพดานสูงมีพัดลม ฝรั่งชอบ แต่คนไทยไม่ชอบ กลัวผี พื้นเดินตอนกลางคืนก็มีเสียง พอตอนหลังโซฟิเทลเป็นเชนโรงแรม ก็เปลี่ยนเชนกับเซ็นทรัลจนเซ็นทรัลมาทำเองเป็นเซ็นทารา แกรนด์ บีช รีสอร์ทและวิลลา หัวหิน โรงแรมก็ยังขายได้ มีสองสระว่ายน้ำ ติดทะเล อีกสระดำน้ำฟังเพลง Music in the Water ฝรั่งตอนนั้นที่เข้ามาก็เป็นเกรดดี ใช้จ่าย และอยู่ยาว 2-3 อาทิตย์ พวกเยอรมัน ยุโรปเยอะ ช่วงหน้าหนาวของเขา พอสักพัก เปลี่ยนกลุ่มไป พวกสแกนดิเนเวียเริ่มเข้ามา เดนมาร์ก สวีเดน ฟินแลนด์ แต่กลุ่มทางอเมริกา รัสเซีย ไม่นิยม เขาชอบเอนเตอร์เทน ตรงนี้เป็นเมืองที่เงียบ เพราะเขตพระราชฐาน บาร์เบียร์ที่เห็นนี่คือนั่งดื่มอย่างเดียว เลยกลายเป็นว่าแฟมิลี่มาสบาย แฟนมาสบายใจเดินออกไปไม่โดนดึงออกไปกลางทาง ก็กลายเป็นจุดหมายปลายทางสำหรับครอบครัว
ชายทะเลแถบนี้เรียก Royal Coast เดี๋ยวนี้ทำโปรเจกต์เป็น Thailand Riviera ผมเองว่าไปเอาชื่อเขามาใช้ ชอบชื่อ Royal Coast มากกว่า พื้นที่ยาวตามทะเลตั้งแต่เพชรบุรี ประจวบฯ ชุมพร ระนอง ยาวหลายร้อยกิโลเมตร สำหรับประจวบคีรีขันธ์ 8 อำเภอ มีความหลากหลายมาก อำเภอหัวหินเจริญกว่าอำเภอเมือง อำเภอหัวหินเป็นอำเภอแรก อำเภอเมืองเป็นศูนย์ราชการ จะวุ่นวายวันธรรมดา เสาร์อาทิตย์จะเงียบเลย หัวหินมีความเจริญครบทุกอย่าง คนมาลงทุน ความเจริญพัฒนาโดยอสังหาริมทรัพย์ ทั้งๆ ที่สมัยเก่า หัวหินเขาเรียก กบาลถมอ สมอโพรง ลูกหลานรุ่นเก่ามอบมรดกที่ชายฝั่งทะเล ปลูกอะไรไม่ได้ ไม่เอา ไปเอาที่หลังเขา ปลูกสับปะรด แต่ปรากฏที่ชายฝั่งทะเลมรดกนี่รวยกว่าเพื่อน กลายเป็นรีสอร์ตไปหมดแล้ว คนหัวหินนามสกุลเก่าๆ ก็ยังมี โรงแรมเครือใหญ่ๆ โรงแรมริมทะเล โรงแรมสามดาว เซอร์วิสอพาร์ตเมนต์ แล้วก็มีโรงแรม ซิตี้ บีช รีสอร์ท โรงแรมหัวหินแกรนด์ เป็นการท่องเที่ยวระดับสามดาว การประชุม สัมมนา สำหรับนักท่องเที่ยวจากสแกนดิเนเวียก็เป็นพวกรีไทร์ 6 เดือนอยู่นี่ 6 เดือนกลับประเทศ เพราะค่าใช้จ่ายถูก เงินรีไทร์เขาสามารถอยู่ได้ ก็เลยเป็น Retire City
แล้วหัวหินเป็นเมืองที่เขาเรียก Two Destinations คือผ่านอุโมงค์หัวหินมาคือชะอำ ตอนนั้นชะอำแทบไม่รู้จัก นักท่องเที่ยวรู้จักกรุงเทพฯ ภูเก็ต พัทยา เชียงใหม่ หัวหิน กว่าจะดึงชื่อเสียงขึ้นมาให้คนรู้จักชะอำ เอาแบรนด์หัวหินไปขาย อย่างแต่ก่อน ดุสิต โปโล ชะอำ ก็เปลี่ยนชื่อเป็น ดุสิตธานี เชอราตัน หัวหิน แต่ดูที่อยู่คืออำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี แต่ชะอำเป็นตลาดแมส ฉิ่งฉับทัวร์ ไปเช้าเย็นกลับ ไม่ค้างคืน นั่งชายหาด แต่ชายหาดหัวหินยาวไปถึงตะเกียบ สังเกตชายหาดทรายละเอียด ละเอียดจนบางคนเอาทรายไปทำที่เขี่ยบุหรี่
โรงแรม ซิตี้ บีช รีสอร์ท เป็นโรงแรมสามดาวที่มีห้องประชุม สัมมนา ลูกค้าหลักคือคนไทย ต่างประเทศเป็นช่วงไฮซีซัน ฝรั่ง 60 ไทย 40 นักท่องเที่ยวชาวสแกนดิเนเวีย ของผมฟินแลนด์จะเยอะ โรงแรมเปิดปี พ.ศ. 2535 สไตล์การตกแต่งที่เห็นนี่คือไม่ได้ทำอะไรเลยนะตั้งแต่เปิด ช่างไม้เขาทำ เคาน์เตอร์นี่สามสิบกว่าปี ไม่เคยทำสีเลย เป็นสีเสี้ยน ทาแล้วขัดเข้าไปในเนื้อ ลอบบี้ก็ยังคงเดิม มีงานประดับทั้งด่านเกวียน อีสาน ภาพแกะสลักไม้ทั้งชิ้นจากห้าหกแสนตอนนี้เป็นล้านบาทแล้ว เจ้าของเขามิกซ์หมด ผมเป็นอุปนายกสมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวหัวหิน-ชะอำ ตั้งมายี่สิบปีละ ผมก็อยู่มากับหลายนายกฯ แนวโน้มการท่องเที่ยวหัวหินยังไม่ได้เป็นเมือง Mice City, Wellness, Retire City แต่ความเจริญ สิ่งที่ตามมาคือมลพิษ ขยะ สิ่งแวดล้อม มันไม่ทันกันกับความเจริญของเมือง สาธารณูปโภคตามไม่ทัน เทศบาลฯ ก็จะปวดหัวเรื่องน้ำ จำนวนห้องพักมาก น้ำดิบมีไม่มากพอ แล้วปัญหาความปลอดภัย เดี๋ยวนี้ฝรั่งรีไทร์ไม่อยู่โรงแรมแล้ว ไปนอนคอนโดรายเดือน หลังๆ ก็ซื้อบ้านเลย แล้วเขาชอบสร้างบ้านที่ไม่อยู่ในบ้าน เอาเฟอร์นิเจอร์มาติดโอเพ่นแอร์ ทีวีไม่ตั้งในบ้าน พอไม่อยู่บ้าน ก็โดนยก โดนงัด กำลังตำรวจท่องเที่ยวไม่เพียงพอ ควบคุมไม่ได้
วิกฤติโควิดนี้คือที่สุดแล้วของวงการท่องเที่ยวที่เจอมา ผมเจอตั้งแต่สงครามเปอร์เซีย วิกฤติต้มยำกุ้ง เศรษฐกิจแย่ แต่การท่องเที่ยวยังอยู่ แต่โควิดนี่หนัก โรงแรมเราตอนนี้ยังอยู่ได้แต่คือขาดทุน เพราะเราไม่สามารถเล่นสงครามราคา อย่างโรงแรมห้าดาว ธุรกิจเชนมีมาร์เก็ตติ้งของเขา อัตราเข้าพักสูง เขาขายแพง อัตราเข้าพักต่ำ เขาขายถูกได้ เพราะถูกกำหนดโดยส่วนกลาง แต่เอสเอ็มอีคือว่ากันเอง โรงแรมเล็กๆ ถ้าตั้งราคาสูงก็ไม่มีใครใช้ ตั้งต่ำเกินไปพอจะขยับแขกก็ไม่มา แล้วราคาเดี๋ยวนี้ต้องดูกับโปรดักต์ด้วย บางที่ก็ไม่ตรงปก คือตั้งแต่รุ่นการโฆษณาทางสื่อ สิ่งพิมพ์ มันก็โอเค แต่ยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ก มันเริ่มง่ายขึ้น เร็วขึ้น มันมีทั้งบวกทั้งลบ อย่างโรงแรมใหม่ๆ ที่ขึ้นมา คุณจะทำสิ่งอำนวยความสะดวกให้ไฮเทคยังไง มันก็อยู่ที่การบริการ คุณอยากเข้าไปโรงแรมหุ่นยนต์มั้ย ไม่ คุณอยากเห็นหน้าตายิ้มแย้ม สวัสดีครับ การบริการคนไทยดีที่สุด เทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการบริหาร ทำงานได้รวดเร็วขึ้น แต่ยังต้องใช้ manpower เครื่องมันให้ความรู้สึกไม่ได้ คุณจะมาเช็คอินออนไลน์ทั้งหมด แต่ถ้าคุณไม่เจอมนุษย์เลย มันไม่จำเป็นต้องไปนอนโรงแรมหรอก การได้เจอพนักงาน เจอความรู้สึก มันช่วยได้”
ศิราสิทธิ์ เติมพงศ์ธานิน
ผู้จัดการทั่วไปโรงแรม ซิตี้ บีช รีสอร์ท (City Beach Resort)
อุปนายกสมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวหัวหิน-ชะอำ
“เป็นสิ่งวิเศษที่สุด ที่ผ้าไหมของจังหวัดลำพูนได้ปรากฏต่อสายตาผู้คนทั้งในและต่างประเทศ ทั้งเมื่อครั้งสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงให้การส่งเสริม และทรงฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญต่าง ๆ และกระทั่งในปัจจุบัน สมเด็จพระนางเจ้าสุทิดา พัชรสุธาพิมลลักษณ พระบรมราชินีในรัชกาลที่ 10 ก็ทรงส่งเสริมผ้าไหมไทย และฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญเช่นกัน ดิฉันเป็นคนลำพูน มีความภูมิใจในงานหัตถศิลป์การทอผ้าไหมยกดอกนี้มาก ๆ และตั้งใจจะรักษามรดกทางวัฒนธรรม ทำหน้าที่ส่งต่อถึงคนรุ่นต่อไป…
“ความที่โตมาในลำพูน เราตระหนักดีว่าเมืองเรามีต้นทุนทางวัฒนธรรมที่สูงมาก ทั้งยังมีบรรยากาศที่น่าอยู่ อย่างไรก็ดี อาจเพราะเป็นเมืองขนาดเล็ก ลำพูนมักถูกมองข้ามจากแผนการพัฒนาของประเทศ เป็นเหมือนเมืองที่มีศักยภาพ แต่ยังไม่ถูกปลุกให้ตื่นความที่เราเคยทำงานที่ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (ปัจจุบันคือสำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) หรือ CEA - ผู้เรียบเรียง) ได้เห็นตัวอย่างความสำเร็จของกระบวนการพัฒนาย่านด้วยกรอบพื้นที่สร้างสรรค์ในหลายพื้นที่…
“ผมเป็นคนลำพูน และชอบทำกิจกรรมนอกห้องเรียนมาตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันเป็นประธานสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดลำพูน ควบคู่ไปกับกำลังศึกษาคณะรัฐศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จากประสบการณ์การทำงานในสภาฯ ทำให้ผมเห็นว่า เยาวชนลำพูนมีศักยภาพที่หลากหลาย แต่สิ่งที่ขาดไปคือเวทีที่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงความสามารถและพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง นอกเหนือจากการสนับสนุนจากโรงเรียนหรือโครงการของภาคเอกชน ปี 2567 พี่อร (ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์…
“อาคารหลังนี้แต่ก่อนเป็นที่ประทับของเจ้าราชสัมพันธวงษ์ลำพูน (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) น้องเขยของเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าหลวงองค์สุดท้ายของลำพูน อาคารถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 2455 หลังจากนั้นก็ถูกขายให้พ่อค้าชาวจีนไปทำเป็นโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง สอนภาษาจีนและคณิตศาสตร์ โรงเรียนนี้เปิดได้ไม่นานก็ต้องปิด เพราะสมัยนั้นรัฐบาลเพ่งเล็งว่าอะไรที่เป็นของจีนจะเกี่ยวข้องกับลัทธิคอมมิวนิสต์ แต่หนูก็ไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนนี้เกี่ยวข้องหรือเปล่า (ยิ้ม) จากนั้นอาคารก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นโรงเรียนมงคลวิทยาในปี…
“เราโตมากับวัฒนธรรมของคนลำพูน ชอบไปเดินงานปอย ร่วมงานบุญ ก่อนหน้านี้ก็เคยทำงานรับจ้างทั่วไป จนเทศบาลฯ มาส่งเสริมเรื่องการทำโคม โดยมีสล่าจากชุมชนศรีบุญเรืองมาสอน เราก็ไปเรียนกับเขา ตอนนี้อาชีพหลักคือการทำโคม ทำมาได้ 2 ปีแล้ว สำหรับเรา โคมคืองานศิลปะ เป็นสัญลักษณ์และมรดกที่ยึดโยงกับวัฒนธรรมของคนบ้านเรา ตอนแรกเราไม่มีความคิดเลยว่ามันจะกลายมาเป็นอาชีพได้…
“ก่อนหน้านี้เราเป็นสถาปนิก และกระบวนกรจัดประชุมสัมมนาด้านวิชาการ โดยหลัก ๆ จะอยู่เชียงใหม่ ช่วงปี 2562 เรากลับลำพูนและเห็นเทศกาล River Festival Lamphun ริมแม่น้ำกวง รู้สึกตื่นตามาก ๆ ไม่เคยคิดว่าเราจะได้เห็นโชว์แสง…