“ผมขายของที่นี่มาสามสิบกว่าปีแล้ว แต่ก่อนตลาดเก่านี่เป็นศูนย์กลางการค้าของจังหวัดราชบุรี ถนนอัมรินทร์หน้าร้านนี้เป็นน้องๆ เยาวราช ส่วนถนนวรเดชที่อยู่เลียบแม่น้ำด้านหลังนี้ก็คึกคักทั้งวัน เมื่อก่อนใครจะซื้อหาอะไรก็เข้ามาในตลาดนี้ ทั้งจากโพธาราม จอมบึง สวนผึ้ง ดำเนินสะดวก และอื่นๆ ต้องมาที่นี่หมด แต่มายุคหลัง พอมีห้างค้าปลีกมาเปิด และมีตลาดนัดจัดขึ้นตามชานเมืองและต่างอำเภอ ความเจริญกระจายตัว ย่านนี้ก็ค่อยๆ เงียบลง
เมื่อก่อนผมขายเสื้อผ้าอย่างเดียว ต่อให้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี ก็ยังพอขายได้ แต่เดี๋ยวนี้ขายของอย่างเดียวอยู่ไม่ได้แล้ว ราว 5-6 ปีก่อน โชคดีที่ได้สูตรก๋วยจั๊บโบราณมา ก็เลยเปิดร้านก๋วยจั๊บตรงหน้าตลาดควบคู่ไปกับขายเสื้อผ้า ข้างๆ ร้านผมขายก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงสูตรจันทบุรี กับอีกร้านขายหมูสะเต๊ะซึ่งเป็นร้านเก่าแก่ ขายมาเป็นรุ่นที่ 4 ตรอกนี้เลยกลายเป็นย่านร้านประจำของชาวราชบุรี ทำให้ผมพออยู่ได้
ถ้าสังเกตดีๆ คนค้าขายในตลาดส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่รุ่นผม ก็อายุมากกว่าผมหมด คนรุ่นใหม่มาทำธุรกิจน้อยมาก แม้ร้านค้าส่วนใหญ่จะเป็นร้านที่สืบทอดรุ่นต่อรุ่น แต่พอมายุคนี้ มีหลายร้านต้องปิดกิจการไปเพราะลูกหลานหันไปทำอย่างอื่น อย่างที่คุณเดินผ่านมาตรงหัวมุมเมื่อกี้ แต่ก่อนเป็นร้านไข่เค็มเจ้าดังมาก เขาส่งขายไปทั่วประเทศ แต่พออาเจ๊กเขาเสียชีวิต ก็ไม่มีใครทำต่อ ร้านส่วนมากในตลาดเป็นแบบนี้ ซึ่งมันก็ส่งผลตามมาอย่างที่บอก จากเมื่อก่อนทุกคนต้องเข้ามาที่ตลาดนี้ เดี๋ยวนี้มีแต่คนออก ไม่ค่อยมีคนเข้า
ผมจึงเห็นด้วยกับแทบทุกโครงการที่พยายามเข้ามาทำกิจกรรมเพื่อฟื้นฟูตลาดเก่า เพราะจะช่วยดึงคนรุ่นใหม่ให้ได้เห็นว่าย่านเมืองเก่าเรายังมีของดีอยู่ เผื่อเขาจะเห็นโอกาสในการต่อยอดธุรกิจในย่านเราบ้าง ซึ่งเมื่อก่อนผมแทบไม่คิดแบบนี้เลยนะ จนมีอยู่ครั้งเมื่อหลายปีก่อน ที่อดีตนายเทศมนตรีพิชัย (พิชัย นันทชัยพร) จะจัดงานตรุษจีนในย่านตลาดเก่านี่แหละ
ตอนทราบข่าวว่าจะมีการปิดถนนเพื่อออกร้านและจัดเทศกาลตรุษจีน คนในตลาดส่วนใหญ่ก็แอนตี้ เพราะจู่ๆ มาปิดถนนหลายวัน มันกระทบกับการค้าขายของพวกเรา จนงานมันเกิดขึ้นนั่นแหละ เราพบว่านอกจากเขาจัดงานอย่างดี มีขบวนแห่สิงโต มีการจำลองกำแพงเมืองจีน มีโชว์ต่างๆ ที่ช่วยดึงดูดคนให้มาเที่ยวเยอะ แต่ยังทำให้คนต่างถิ่นรู้จักย่านเราอีก นักท่องเที่ยวก็เลยกลับมาเที่ยวอีกครั้งในช่วงไม่มีงาน จากที่ไม่เห็นด้วย คนในตลาดก็ขอบคุณนายกพิชัยกันใหญ่ หลังจากนั้นนายกท่านก็ทำถนนคนเดินตลาดโคยกี๊ตรงถนนวรเดชด้วย กลายเป็นตลาดนัดช่วงเย็นวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ดึงดูดคนรุ่นใหม่มาเดินได้เยอะ
นอกจากค้าขาย ผมก็เป็นคณะกรรมการชุมชนตลาดเก่าด้วย อยากมีส่วนร่วมทำให้ตลาดกลับมาคึกคัก แต่ก็ต้องยอมรับว่าความที่ชุมชนเราเป็นชุมชนค้าขาย ต่างคนก็ต่างขายของ ผู้คนในชุมชนจึงให้ความร่วมมือน้อยกว่าชุมชนอื่นๆ อย่างไรก็ตามคณะกรรมการและเครือข่ายที่เรามีอยู่ก็ช่วยกันดีมาก เวลามีหน่วยงานไหนเข้ามาขอจัดงาน หรือทำกิจกรรมเชิงพัฒนาเมือง เราก็ยินดีร่วมงานตลอด
ถ้าถามว่ามีอุปสรรคอะไร อาจไม่ใช่อุปสรรคหรอกครับ แต่เราอยากให้ภาครัฐมาสนับสนุนชุมชนเรามากกว่านี้ และอีกเรื่องคือ อยากให้มีคนรุ่นใหม่กลับมาช่วยกันขับเคลื่อนย่านบ้าง ไม่ถึงกับต้องลงแรงมาเป็นคณะกรรมการก็ได้ แค่มาเปิดร้าน มาทำกิจกรรม มาสร้างสีสันให้ย่าน แค่นี้ก็ช่วยให้ย่านเรามีชีวิตชีวาขึ้นมากแล้ว”
ชะลอ ชัยพรรัตนพงษ์
เจ้าของร้านก๋วยจั๊บโบราณ ตลาดเก่าราชบุรี
คณะกรรมการตลาดเก่าราชบุรี
หมายเหตุ: ร้านก๋วยจั๊บเปิด 9.30 น. – 14.00 น. ทุกวัน ยกเว้นวันพุธ
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…