“ก่อนหน้านี้ผมเป็นพนักงานฉายหนังที่โรงหนังกิตติกรในตลาดใต้ สมัยที่เขายังพากย์เสียงอยู่นั่นแหละ หน้าที่ผมจะฉายฟิล์มจากห้องฉาย และเปิดเทปเสียงประกอบไปพร้อมกับที่นักพากย์พากย์หนังไป วันนึงหนังจะฉาย 4 รอบ ก็ดูเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ประมาณ 10 วันแล้วค่อยเปลี่ยนเรื่องใหม่
ตอนนั้นได้ค่าแรงวันละ 50 บาท ก็โอเคอยู่ เพราะสมัยก่อนของยังราคาถูก และบ้านผมอยู่หลังศาลปุ่นเถ่ากง-ม่า เดินมาทำงานได้ ทำไปได้สักพักก็เริ่มมีอายุ ประกอบกับผมแต่งงานและเริ่มทำปาท่องโก๋ขายเป็นรายได้เสริม มีอยู่วันหนึ่ง หนังใกล้จะจบแล้ว ผมดันเผลอหลับ หนังมันเลยขึ้นจอขาว คนดูเลยโห่กันทั้งโรง วันนั้นแหละผมก็รู้สภาพแล้วว่าคงทำงานนี้ไม่ไหว จึงลาออกมา
ก็มาจริงจังกับปาท่องโก๋ โดยเริ่มด้วยกันกับน้องชาย พัฒนามาจากสูตรโบราณ ลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้ง จำได้เลยว่าสมัยก่อนต้องตื่นมานวดแป้งตั้งแต่ 5 ทุ่ม เพื่อจะได้ทันขายตอนเช้ามืด นวดด้วยมือเรานี่แหละ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน แต่มาตอนหลังมีเครื่องตีแป้งมาช่วยทุ่นแรง 2 นาทีก็เสร็จ
ตอนแรกผมขายอยู่ตลาดศาลพ่อปู่ดำและไนท์บาซาร์ ขายเช้าด้วย เย็นด้วย แต่ขายไปสักพักไม่ไหว พิษณุโลกตอนเย็นนี่ร้อน ยิ่งหน้าร้อนนี่ เอาแป้งไม่อยู่ ก็พอดีกับเจ้าของร้านปาท่องโก๋ที่ตลาดใต้เขาจะเลิกกิจการ ผมก็เลยย้ายมาขายที่นั่น แล้วก็ขายอยู่นั่นมาตั้งแต่ยังไม่มีลูกสาว ตอนนี้ลูกสาวอายุ 36 ปีแล้ว ขายมานานประมาณนั้น
ส่วนน้องชายที่พัฒนาสูตรกันมา เขาก็ย้ายไปขายที่เชียงใหม่ ชื่อร้านปาท่องโก๋ โกเหน่ง ในตลาดวโรรส ร้านที่เคยออกทีวีเพราะเขาทำปาท่องโก๋รูปไดโนเสาร์นั่นแหละ
ทุกวันนี้ก็ยังตื่นตอน 5 ทุ่มเพื่อเตรียมแป้งอยู่ เพราะจะมาขายที่นี่ตอนตีสอง เพราะเราทอดส่งร้านกาแฟต่างๆ ด้วย ขายโอเคเลย ใช้แป้งตก 50 กิโลกรัมต่อวัน ลูกค้าประจำเราเยอะ เพราะเขาชอบที่ปาท่องโก๋เรากรอบและไม่อมน้ำมัน ปกติจะขายเสร็จประมาณ 10 โมงเช้า เก็บร้าน และกลับถึงบ้านราวๆ 11 โมง กลับไปนอนก่อน และตื่นอีกทีบ่ายสองเพื่อทำน้ำเต้าหู้กับแฟน เพราะตกบ่ายจะมีรถพุ่มพวงมารับน้ำเต้าหู้เราไปขาย สมัยก่อนต้องทำเยอะ วันละประมาณ 4-500 ถุง แต่เดี๋ยวนี้ลดลงเยอะ เพราะรถพุ่มพวงก็ค่อยๆ หายไป
ขายแบบนี้ทุกวันครับ เดือนนึงจะหยุดแค่ 2 วัน เพราะมีนัดกับหมอ ปีนี้ผม 64 แล้ว ก็อยากหยุดมากกว่านี้ แต่หยุดบ่อยไม่ได้ เพราะมีลูกค้ากาแฟหลายร้านเขารอซื้อปาท่องโก๋เราไปขาย ถ้าเราหยุด เขาก็จะไม่มีขาย
ก็อยากส่งต่อเหมือนกัน แต่ลูกสาวผมเขาทำงานที่เทศบาล มีงานเป็นหลักเป็นแหล่ง เขากับลูกเขยที่ทำงานไปรษณีย์ก็จะมาช่วยเสาร์-อาทิตย์ ผมก็ขายเท่าที่ขายไหว ใครมาขอให้สอนก็สอนให้ ไม่หวงวิชาหรอก แต่จะถามก่อนทุกครั้งว่าคุณมีเวลาเรียนแค่ไหน ถ้าเขามีแค่วันสองวันหรือสัปดาห์เดียว ผมไม่สอนให้ เพราะมันครึ่งๆ กลางๆ เห็นทอดเหมือนง่ายๆ แบบนี้ แต่กว่าจะดูไฟเป็นมันต้องใช้ทั้งเวลาและประสบการณ์ ผมจะยินดีสอนถ้าคุณตั้งใจจริงและมีเวลามากพอ”
โกเล็ก-สุนทร มหาพราหมณ์
ร้านปาท่องโก๋โกเล็ก ตลาดใต้
https://www.facebook.com/profile.php?id=100057189470411&paipv=0&eav=AfbCMqEwipcKXY1gusexj65OxkPc6fjpbNyVwIZ9ese3wKwsGcVF-AcjwbU-2b1oHdo&_rdr
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…