“พื้นเพผมเป็นคนท่าตะโก ซึ่งคนที่นั่นเขาทำโรงสี ตอนคุณขับรถผ่านท่าตะโกมาที่นี่ (อ.ไพศาลี) จะเห็นปล่องลมสูงตระหง่านเต็มไปหมด ซึ่งนั่นมีมานานมากแล้ว ลูกหลานเจ้าของโรงสีจากท่าตะโกเขาก็กระจายตัว มาอยู่ที่ไพศาลีก็เยอะ ผมก็หนึ่งในนั้น
ที่ท่าตะโกและไพศาลีมีโรงสีเยอะ เพราะมันอุดมสมบูรณ์ ที่นาปลูกข้าวขึ้น อย่างไพศาลีนี่มีข้าว ข้าวโพด มันสำปะหลัง แต่เดี๋ยวนี้คนปลูกข้าวโพดและถั่วงาลดลงเยอะ อ่อ เมื่อก่อนปลูกฝ้ายกันด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว เกษตรกรไพศาลีจะปลูกข้าวหอมมะลินาดินปนทราย เขาก็ส่งข้าวเปลือกมาสีที่ผม รวมถึงอำเภอใกล้เคียงอย่างท่าตะโก หนองบัว รวมถึงจังหวัดพิจิตร พ่อค้าบางส่วนเขาก็ซื้อข้าวจากชาวนาและเอามาขายผมด้วยเหมือนกัน ซึ่งทำเลตรงนี้มันดี ไปทางอินทร์บุรี (จังหวัดสิงห์บุรี) ขึ้นเหนือไปทางพิษณุโลก-อุตรดิตถ์-ลำปาง การขนส่งข้าวเลยสะดวก
วิถีเกษตรกรเปลี่ยนไปเยอะ เมื่อก่อนชาวนาปลูกข้าวบางส่วนและสีกินเอง สังเกตไหมว่าบ้านบางหลังเขามียุ้งไว้เก็บข้าว เพราะสมัยก่อนเขาเกี่ยวข้าวแห้งในนาแล้วใส่ยุ้งเก็บ แต่ทุกวันนี้ เขาใช้รถเกี่ยวสดแล้วเอามาขายโรงสีเลย กลายเป็นว่าชาวนาบางส่วนส่งข้าวให้โรงสี และก็ซื้อข้าวจากโรงสีมากินอีกที เพราะเขาจะได้กินข้าวสดๆ ไม่ต้องไปเก็บแบบสมัยก่อน
พอสีข้าวเสร็จ ก็เอาไปอบ ทุกวันนี้เรามีกำลังผลิตอยู่ที่ 400 เกวียนต่อ 24 ชั่วโมง เมื่อก่อนไม่ได้เยอะเท่านี้ เพราะทำกับภรรยาสองคน แต่พอลูกมาช่วยก็เลยขยายได้ อบเสร็จก็เอาไปใส่บรรจุภัณฑ์ขาย ผมใช้เครื่องสีจากเยอรมนี เพราะมีประสิทธิภาพมาก ในถุงใส่ข้าวยังมีสโลแกน ‘เครื่องจักรเยอรมันชั้นนำของโลก’ เพราะเครื่องมันขัดสีข้าวแล้วได้ผลผลิต หรือ yield ที่ดี มีข้าวท่อนออกมาน้อย ถ้าเครื่องจักรทั่วๆ ไป สีหนึ่งตันคุณอาจได้ข้าวต้นราว 420-450 กิโลกรัม แต่ของผมได้ราวๆ 500 กิโลฯ ได้ราคามากกว่า ข้าวส่วนใหญ่ผมขายในประเทศนี่แหละ มีแบรนด์ของตัวเองชื่อ ‘ข้าวตราบัวชมพู’ เป็นเกรดเดียวกับที่ส่งออก ขายตามร้านค้าและห้างสรรพสินค้าเชนใหญ่ที่มีทั่วประเทศ
ส่วนข้าวท่อนหรือข้าวหัก ผมก็เอาไปขายให้โรงงานทำเส้นก๋วยเตี๋ยวและขนมจีน ขนมจีนหล่มสักที่ดังๆ ของเพชรบูรณ์เขาก็ใช้ข้าวท่อนจากโรงสีผม เพราะข้าวท่อนของเราคุณภาพโอเค แป้งมันทำออกมาได้เส้น
ผมภูมิใจที่โรงสีผมยังผลิตข้าวหอมมะลิแท้และขายให้คนไทยได้กินอยู่ คุณเคยได้ยินไหมที่มีข่าวว่าคนไทยไม่ค่อยได้กินข้าวหอมมะลิไทย ซึ่งบางส่วนก็จริงเพราะคนขายนิสัยไม่ดี เอาข้าวจากไหนไม่รู้มาตีตราบอกว่าเป็นข้าวหอมมะลิ แต่ของเรา คุณเอาไปตรวจที่ศูนย์วิทยาศาสตร์ข้าว ม.เกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ได้เลย
นอกจากนี้ อีกเรื่องที่ภูมิใจคือการได้ดูแลคนงาน ใครทำงานกับผม ผมสอนหมดทุกเรื่อง หลายคนเขาก็แยกไปตั้งธุรกิจของตัวเอง ผมก็สนับสนุนเต็มที่ คนงานเป็นร้อยๆ ผมก็ดูแล ทำงานกับผมรายได้ดีนะ หลายตำแหน่งเงินเดือนสูงกว่าพนักงานบริษัทใหญ่ในกรุงเทพฯ อีก ก็อยากให้คนที่นี่มีคุณภาพชีวิตที่ดี ผมไม่ค่อยห่วงเรื่องธุรกิจแล้ว มีลูกชายมาช่วยสานต่อ และก็มีระบบการทำงานรองรับหมดแล้ว ที่ยังทำอยู่ทุกวันนี้เพราะยังสนุกดี เครียดกับงานน้อยลง ลูกค้าจะรายใหญ่รายเล็กผมก็ขายด้วยมาตรฐานเดียวกันหมด ผมย้ำกับทุกคนเสมอว่าธุรกิจเราสำเร็จได้เพราะความซื่อสัตย์ ถ้าเจอข้าวไม่ได้คุณภาพเราก็รับคืน หรือเขาเอาไป บางทีมีหนูมากัดถุงข้าวสารแตก เรารู้ว่าเราขาดทุนก็ยังรับคืน ธุรกิจเราอยู่ได้แล้ว ขาดทุนนิดหน่อยไม่เป็นไร แต่อย่าให้คู่ค้าเราขาดทุน นั่นล่ะทำให้ธุรกิจเรายั่งยืน”
เสวก ล้อพูนผล
เจ้าของบริษัท ล้อพูลผลไรซ์มิลล์ จำกัด
https://lppricemill.com/
“การลงทุนด้านสมาร์ทซิตี้ให้มีประสิทธิภาพมากที่สุดคือการลงทุนกับผู้คน” “ผมเข้าใจว่าหลายท่านได้พูดถึงอีสปอร์ตในฐานะรูปแบบหนึ่งของเครื่องมือพัฒนาเมืองไปแล้ว จึงอยากเล่าถึงแง่มุมอื่นของเมืองที่มีส่วนสำคัญไม่แพ้กัน โดยเฉพาะการจัดการขยะและน้ำเสีย ซึ่งสะท้อนทิศทางของการเป็นเมืองอัจฉริยะของเทศบาลนครนครสวรรค์โดยตรง ปัจจุบันเทศบาลฯ รองรับขยะจากครัวเรือนและสถานประกอบการในเขตเทศบาลและพื้นที่ใกล้เคียงวันละไม่น้อยกว่า 200 ตัน แต่เดิมเราก็มีวิธีการกำจัดด้วยการฝังกลบในบ่อขยะที่ตำบลบ้านมะเกลือ กระทั่งราว 10 ปีก่อน คณะผู้บริหารเมืองก็มาคิดว่า ถ้าเราฝังกลบอยู่ต่อไปเช่นนี้…
“ผมเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตของโรงเรียนตั้งแต่ตอน ม.4 ครับ ตอนนั้นโรงเรียนเทศบาล 6 ยังไม่มีหลักสูตรนี้ แต่ก็มีการตั้งกลุ่มนักกีฬาขึ้น และคุณครูก็สนับสนุน พาเราไปแข่งในทัวร์นาเมนต์ต่าง ๆพอมาปีนี้ขึ้น ม.6 เพื่อนนักกีฬาที่เป็นรุ่นพี่เขาก็แยกย้ายไปเรียนต่อ ก็เลยไม่ได้ออกไปแข่งแล้ว แต่เมื่อปีก่อน ทางเทศบาลนครนครสวรรค์มีการจัดการแข่งขันนำร่องขึ้น…
“เราต้องไม่ปิดกั้นโอกาสของเด็ก เพียงเพราะเรายังไม่เข้าใจแต่ควรส่งเสริมให้เด็กทุกคน ค้นพบเส้นทางของตัวเอง” “สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครสวรรค์ (สพม. นครสวรรค์) อยู่ใต้สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) กระทรวงศึกษาธิการ เรากำกับดูแลโรงเรียนมัธยมในจังหวัดนครสวรรค์ทั้งหมด 37 โรงเรียน ไม่รวมโรงเรียนเอกชน และโรงเรียนในสังกัดเทศบาล ครอบคลุมนักเรียนราว…
“จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3-4 ปีก่อน เด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งเข้ามาคุยกับพวกเราครูผู้สอนวิชาคอมพิวเตอร์ โดยพวกเขาอยากให้เราพาไปแข่งขันเกม PUBG MOBILE ในงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ หลังจากพาไปแข่งและจบกิจกรรม เราก็สังเกตเห็นว่าเด็กหลายคนมีความสนใจในอีสปอร์ตอย่างจริงจัง จึงตัดสินใจก่อตั้งชมรมอีสปอร์ตของโรงเรียนขึ้น ปัจจุบันชมรมของเรามีสมาชิกประมาณ 30 คน ตั้งแต่ระดับ…
“ก่อนย้ายมาที่โรงเรียนนวมินทราชูทิศ มัชฌิม ผมเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนชุมแสงชนูทิศ อำเภอชุมแสง ที่นั่นผมเริ่มเข้าใจความหมายของอีสปอร์ต เริ่มจากเด็ก ๆ เล่นกันเอง ขอครูตั้งชมรม และขอให้ครูพาไปแข่งนอกโรงเรียน เราก็สนับสนุน จนกระทั่งอีสปอร์ตถูกบรรจุเป็นหนึ่งในกีฬาสีของโรงเรียน เช่นเดียวกับ ฟุตบอล วอลเลย์บอล…
“พวกเราเล่นเกมตั้งแต่ประถมแล้ว พวก RoV, PUBG MOBILE, League of Legends เล่นโดยที่ไม่รู้ว่าอีสปอร์ตคืออะไร แต่เล่นเพราะมันสนุก แค่นั้นเลยครับเราไม่คิดมาก่อนว่าอีสปอร์ตจะกลายมาเป็นวิชาเลือกในโรงเรียนด้วยซ้ำ จนมาขึ้น ม.4 และเป็นครั้งแรกที่โรงเรียนเรามีวิชานี้เกิดขึ้น เราก็เลยพากันไปสมัคร…