6 mins read“ผมเกิดและโตที่บ้านปากพูนใต้ จำความได้ก็ลงเรือหาปลาแล้ว เลี้ยงชีพด้วยการทำประมงมาทั้งชีวิต ออกเรือทุกวัน จะหยุดเฉพาะวันที่ป่วยหรือมีธุระ บางวันหาปลาได้มากก็จะฝากลูกสาวไปขายในตลาดได้เงินเยอะ แต่วันไหนโชคไม่ดี หาได้ไม่มาก แต่อย่างน้อยก็ยังมีปลาที่หามาได้ไว้กิน
จนมาช่วงปีหลังมานี้ ที่ทางชุมชนมีกิจกรรมล่องเรืออุโมงค์ป่าโกงกาง ผมก็ได้อาชีพเสริมใหม่เป็นคนขับเรือให้นักท่องเที่ยวในช่วงวันเสาร์และอาทิตย์ โดยจะเริ่มจากท่าเรือใกล้ๆ ตลาดท่าแพ ล่องไปในคลองท่าแพผ่านหมู่บ้านปากพูนใต้ ผมจะชี้ให้นักท่องเที่ยวดูสองข้างทางว่ามีอะไร โดยเฉพาะมัสยิดดารุ้ลนาอีม (บ้านปากพูนใต้) ซึ่งเป็นมัสยิดที่ผมไปทำละหมาดประจำ
จากนั้นเรือก็จะเข้าอุโมงค์ป่าโกงกาง จนออกปากอ่าวปากพูน ตรงนั้นก็จะมีเรือของคนในหมู่บ้านนี่แหละหาปลาอยู่ คุณสามารถซื้อปลาสดๆ จากชาวบ้านตรงนั้นได้เลยนะ ถ้าวันไหนผมไม่ได้เป็นคนขับเรือพานักท่องเที่ยวมาที่นี่ คุณก็จะเห็นผมหาปลาอยู่ตรงนี้ (ยิ้ม)
สนุกดีครับที่ได้พานักท่องเที่ยวมานั่งเรือชมหมู่บ้านของผม ผมเติบโตและคุ้นเคยกับที่นี่ ไม่รู้หรอกว่ามันพิเศษตรงไหน แต่พอพานักท่องเที่ยวมาแล้ว และเห็นเขาตื่นเต้นกับทิวทัศน์ที่เห็น ก็เลยมาคิดว่า จริงๆ แล้วหมู่บ้านเราก็สวยและมีของดีไม่น้อยเหมือนกัน
ถ้าเปลี่ยนมาใช้เรือเครื่องยนต์ไฟฟ้าจะดีกว่าไหม? ก็ดีสิครับ เพราะหลายคนก็บอกเหมือนกันว่าเครื่องยนต์เรือมันดัง แล้วพอผมพูดอธิบายอะไร เสียงเครื่องก็กลบเสียงผมหมด ยิ่งถ้านักท่องเที่ยวไม่ใช่คนใต้ด้วยแล้ว เขาก็ฟังผมพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ (หัวเราะ) ถ้าเป็นเรือไฟฟ้า เครื่องจะเงียบกว่า เข้าป่าโกงกาง สัตว์ก็ไม่หนี ยิ่งทุกวันนี้มีรถไฟฟ้าออกมาวิ่งบนถนนแล้ว ถ้ามีเรือไฟฟ้าแล่นในลำคลอง ก็คงดีไม่น้อย ก็อยากให้มีหน่วยงานมาสนับสนุนเหมือนกันครับ”
ก่อเดช ปัณทวีหก
ชาวประมงและคนขับเรือนำชมอุโมงค์ป่าโกงกาง ตำบลปากพูน
