“มารู้ทีหลังว่ามีวัยรุ่นถ่ายรูปภาพวาด
ของอาม่าเช็คอินลงอินเตอร์เน็ทด้วย อาม่าก็ดีใจ”

“อาม่ามีธุรกิจขายอะไหล่รถชื่อเสรียนต์ อยู่แถวโรงพยาบาลพุทธชินราช ช่วงไหนที่ลูกค้าไม่เข้า เรานั่งว่างๆ ก็เลยหยิบกระดาษกับดินสอสีมาวาดรูป อาม่าเล่นคอมพิวเตอร์ไม่เป็นน่ะ พวกมือถือก็ตัวเล็กไปเลยไม่เล่น เลยฆ่าเวลาด้วยการวาดรูปจนกลายเป็นงานอดิเรก

จนพออายุมาก ลูกหลานเขาก็ขอให้อาม่าไม่ต้องมาดูร้านแล้ว ให้กลับมาพักผ่อนอยู่บ้านที่ตลาดใต้ อาม่าว่างๆ ก็เลยวาดรูปเล่นบนกระดาษลัง และเอามาแขวนหน้าบ้าน และไปขอแขวนตั้งโชว์ตามหน้าบ้านที่เขาปิดไว้ ตลาดใต้เดี๋ยวนี้มันเงียบน่ะ อยากให้มีสีสัน มีอะไรดูบ้าง คนที่นี่เขาก็ชอบกันนะ และมารู้ทีหลังว่ามีวัยรุ่นถ่ายรูปเช็คอินลงอินเตอร์เน็ทด้วย อาม่าก็ดีใจ

จริงๆ อาม่าไม่ใช่คนพิษณุโลก เป็นคนนครปฐมค่ะ มาแต่งงานกับคนพิษณุโลกและเริ่มธุรกิจนี้กันนี่แหละ ขอคุยหน่อย สมัยก่อนมีเศรษฐีจากศรีสะเกษมาจีบ เป็นเจ้าของปางไม้ เขามาจีบอาม่าและบอกว่าถ้าเป็นแฟนเขา อาม่าจะสบายไปทั้งชีวิต ไม่ต้องเหนื่อยทำงานอะไร เขาบอกแบบนี้ อาม่าเลยปฏิเสธเขาไป อาม่าชอบทำงานน่ะ ถ้าอยู่กับเขาแล้วไม่ได้ทำงาน คงไม่มีความสุข (หัวเราะ)

อาม่าจะสอนลูกหลานและพนักงานร้านเราหมดว่าจะพูดอะไรต้องให้เป็นมธุรสวาจา พูดจาให้ไพเราะเสมอ ถ้าคุณไปซื้อของที่เสรียนต์แล้วเจอพนักงานพูดจาไม่เพราะใส่ มาฟ้องอาม่าได้เลยนะ

ใช่… อาม่าเป็นคนจีนเหมือนกันแหละ แหม่ ก็แทนตัวเองว่าอาม่า และก็อยู่ย่านนี้ (ตลาดใต้) ตอนแรกก็มีชื่อจีน และใช้แซ่แหละ ส่วนชื่อนามสกุลไทยนี่มาเปลี่ยนโดย พันตำรวจเอก ขุนนครรัฐเขตต์ ตอนนั้นท่านเป็นผู้ช่วยมหาดไทย อาม่าไม่รู้จะเปลี่ยนเป็นนามสกุลอะไรดี ท่านก็บอกว่าเอาแบบนี้ไหม ตอนนั้น เจริญ วรรธนะสิน เป็นนักแบดมินตันที่กำลังดังมากๆ เอานามสกุลเขาแล้วเติมคำว่า ‘โอ’ นำหน้า เลยกลายเป็น โอวัฒนะสิน อาม่าก็ว่าเพราะดี เลยเป็นนามสกุลนี้”

สุภาพร โพธิอภิญาณวิสุทธิ์ (โอวัฒนะสิน)
เจ้าของร้านเสรียนต์ และผู้อาวุโสในตลาดใต้ พิษณุโลก