“ผมเป็นคนหัวหิน ตอนเรียนจบมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี รุ่นพี่ชวนตั้งกลุ่มยายกับตาที่เพชรบุรี ทำค่ายจิตอาสา กิจกรรมเดินท่องเมือง ปั่นจักรยานสองล้อพิทักษ์รักษ์ลำน้ำเพชร ซึ่งทำกันมาจะปีที่ 30 แล้ว ก็เป็นต้นแบบที่เราฟูมฟักสั่งสมประสบการณ์กลับมาทำที่หัวหินบ้านเรา ตั้งกลุ่มกะตอยรัก(ษ์)หัวหิน ออกแบบโลโก้สามตัวคือสามคนที่ตั้งกลุ่มกันมา กะตอยคือปลาหมึกตัวเล็กๆ แก๊งกะตอยก็เหมือนปลาหมึกตัวเล็กๆ ที่ซุกซน เราทำกิจกรรมง่ายๆ เรื่องประเพณี วัฒนธรรมพื้นถิ่นกันมาปีนี้ครบ 10 ปีแล้ว เราคิดแบบเด็กๆ แต่ทำโดยผู้ใหญ่ เพราะตอนเด็กเราคิด แต่เราทำไม่ได้ พอเป็นผู้ใหญ่ เราทำได้ เช่นทำกิจกรรมทอดน่องท่องเมือง ค่ายกะตอยมัคคุเทศก์น้อย ปั่นสองล้อลองของขลัง กาล่าดินเนอร์ที่สถานีรถไฟ กิจกรรมปลากระป๋อง คือสมัยเด็กๆ เดินไปที่สะพานปลา เวลาเขาเอาปลาขึ้นมาในตะกร้ามันมีพวกตัวเล็กๆ ที่หล่นลงมา หยิบกินได้ เราก็เอามาใส่เบ็ด กระป๋องนม มัดไป ซึ่งไม่ต้องลงทุนอะไรเลย กระป๋องนมก็หาเอา มีช่อง 3 มาถ่ายเพราะเห็นคุณค่า เลยเป็นการเปิดตัวกลุ่มกะตอยรัก(ษ์)หัวหิน
เวลาผมทำงานโครงการขึ้นมา ผมก็ขี่ซาเล้ง โพสต์ เพื่อนๆ คนไหนอยากช่วยอะไรก็ช่วยกัน ผมคิดแบบนี้ แต่หน่วยราชการทำไม่ได้ แล้วสื่อโทรทัศน์หลักๆ เขามาถ่ายไง ตัวเราก็เลยกลายเป็นทองขึ้นมา ก็สร้างความไม่พอใจกับหน่วยงานรัฐบางท่าน คือมีอำนาจทำไมทำไม่ได้ แต่ถ้าผมทำแบบท่านผมขับเบนซ์ไปแล้ว ผมพูดตรงๆ อาจจะไม่เหมือนใคร บางทีปัญหาการไม่พัฒนาของคนไทยเป็นเพราะหน่วยงานรัฐย่ำอยู่กับที่ มีแต่คำว่านาย แล้วมีคนถามว่าผมทำอย่างนี้ไม่กลัวใครจะมาก๊อปปี้เหรอ เขามาก๊อปปี้แสดงว่างานเราดี ผมมีเป็นร้อยแปดโครงการ ทำตามผมไม่ทันหรอก แล้วมองมาที่หัวหิน คนอีโก้สูง สมมติผมถามคุณ ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน ผมไปถามอีกคน เขาบอก เมื่อกี้ไปถามคนนี้แล้ว มาถามเขาทำไม หัวหินถ้าคิดจะทำเรื่องคอมมิวนิตี้หรือความร่วมมือนะ ไม่มีทาง
ถ้านึกถึงสมัย 40 ปีก่อนโน้น หัวหินคือมี 4 ที่ สถานีรถไฟหัวหิน โรงแรมรถไฟ ตลาดฉัตรไชย วังไกลกังวล แล้วก็มีสนามกอล์ฟเพิ่มมา ไม่รวมถึงน้ำตกป่าละอูทางโน้นนะ หัวหินก็คือนี่แหละ ชุมชนหน้าวัดหัวหิน ตรงหน้าโรงแรมฮิลตัน เราเรียก วังท่านจุล แล้วก็มาสะพานปลา ห้าแยกหมาชะงัก ชุมชนพูลสุข หลังวัดคือตรงหอนาฬิกา แต่ก่อนคนกรุงเทพฯ พอบอก เจอกันหน้าวัด ไปรอโน่น เพชรเกษม ไม่ใช่ หน้าวัดอยู่ด้านนี้ บ้านผมตอนเด็กๆ ก็อยู่หน้าวัด ซอยบิณฑบาต บ้านโผน กิ่งเพชรอยู่ถัดไป ลุงโผนยังมาไกวเปลเลี้ยงตอนผม 4-5 เดือนอยู่ ทีนี้ เราทำกิจกรรมทอดน่องท่องหัวหินถิ่นมนต์ขลัง เป็นเส้นทางเดิน 2 ชั่วโมง ก็ 7 โมงถึง 9 โมงเช้า กลุ่มเล็กๆ 10-15 คน มีข้าวเหนียวใบตอง 1 ห่อ น้ำ 1 ขวด ถุงผ้า เดินแล้วก็คุยไป คือถ้าคนไม่รู้ ก็ถามว่าทำกลุ่มกะตอยแล้วมีประโยชน์อะไร ทำทอดน่องทำไม หัวหินมันไปไกลสุดโต่งแล้ว เป็นรีสอร์ตห้าดาว เป็นปูนอะไรหมดแล้ว ผมบอก ลองเดินดูสิ มันก็แค่อาคารไม้สามชั้น ประเทศไทยมีกี่ที่ มีที่สามชุก มีที่นี่ เล่าให้เห็นภาพ เนี่ยนะ สมัยนั้นนะ หน้าจั่วทำไมมีมงกุฎมีนวมอยู่ข้างบน นั่นแหละ บ้านโผน กิ่งเพชรไง เดินอยู่ละแวกหน้าวัด ไปบ้านสามสี่ตระกูลที่มาบุกเบิกหัวหิน มาจบที่ศาลเจ้าแม่ นั่งวาดรูป ดูต้นหูกวาง มันอยู่ที่เทคนิคการเล่า
แล้วที่เคยทำกิจกรรมปั่นจักรยานสองล้อท่องลำน้ำเพชร ก็มาทำปั่นจักรยานสองล้อลองของขลัง ออกแบบแผนที่หัวหินมี 20 จุด เริ่มจากสะพานปลา ขี่จักรยานวนไป ผ่านสวนโผน ผ้าพิมพ์โขมพัสตร์ ตลาดเจ็ดโค้ง ข้าวเหนียวมะม่วงป้าเจือ จอดกินก๋วยเตี๋ยวใต้ถุน ข้าวแกงเนื้อ 25 บาท มันก็ตรงกับกิมมิกของ Green Tourism – Low Carbon ซึ่งเราทำก่อนโครงการพวกนี้จะมาด้วยซ้ำโดยที่เราไม่ได้คิด แล้วตอนนั้นก็เคยทำรถรางชมเมืองกับททท. เส้นทางนี้ก็จะพอดีสมบูรณ์มากเลย คนมาตลาดฉัตรไชยไม่รู้หรอกว่าโดมข้างบนเป็นเจ็ดโค้ง ประสบความสำเร็จมากเลยกับรถรางชมเมือง เพราะนักท่องเที่ยวมาที่หัวหินครั้งที่ 7 ครั้งที่ 8 เขาบอกมีอย่างนี้ด้วยเหรอ คือมันเป็นที่ที่รถยนต์จอดไม่ได้ พอเป็นรถรางปุ๊บ เราคอยบอกว่าหัวหินมีอะไรน่าสนใจกว่าแค่ร้านอาหารทะเล มากกว่า Mass Tourism มีเรื่องเล่าเยอะแยะ ถ้าหน่วยงานเข้ามาเนี่ย บางครั้งพวกของท่านไม่รู้จริงไง
หัวหินถิ่นผู้ดี พักผ่อน ไม่ใช่แบบธุรกิจจ๋า ฝรั่งเมาฮา หัวหินขึ้นๆ ลงๆ มาบูมขึ้นครั้งนึง ตอนนั้นผมจำได้เลย เกือบสามสิบปี มีอดีตนางเอกดังมาซื้อที่ มีบ้านพักที่นี่ ก็เริ่มมีดารามาเที่ยว คือหัวหินเนี่ย แต่งตัวแบบพจมาน ชายพจน์ วนิดา ไปวันไหน 365 วัน คุณจะไม่เคอะเขิน ไปถ่ายรูปสถานีรถไฟ ตลาดฉัตรไชย คุณก็มีฟิลคลาสสิกแบบวนิดายุคนั้น แต่ถ้าคุณแต่งตัวแบบนี้ไปพัทยา ไม่ได้นะ ผมมองว่าแนวทางพัฒนาเมืองหัวหินไปได้หลายรูปแบบ วิวัฒนาการเจริญก้าวหน้า เกษตรยั่งยืน ท่องเที่ยววิถีชุมชน มีทุกอย่าง วัด วัง ทะเล น้ำตก ภูเขา อยู่ที่จะจัดโชว์อะไร ผมอยากโชว์ประเพณี วัฒนธรรม วิถีชีวิตความเป็นอยู่ การกิน อย่างถ้าคุณมาทัวร์หนึ่งวัน มาเที่ยวเดินทอดน่องท่องเมือง หรือไปเช่าจักรยานตรงหน้าโรงแรมเซ็นทารา ปั่นเที่ยวตาม 20 จุดที่ทำไว้ได้เลยทุกจุด มันขึ้นอยู่กับต้นทุนและเวลาที่มี
ผมอยากฝากไว้เรื่องนึง คุยไว้นานเป็นสิบปีละ สมัยรัชกาลที่ 6 ท่านเฮโลสาระพามาจากรถไฟจากห้วยทรายใต้นะ พาขบวนมาเที่ยวทะเล พอลงรถไฟปุ๊บ จะมองเห็นทะเลสีขาว ในวังเขาจะเทครัวกันมา ฉะนั้นมีรถรางเส้นเล็กๆ เพื่อใส่น้ำ หมูเห็ดเป็ดไก่ สัมภาระ วิ่งตรงมาที่โรงแรมรถไฟ ระยะทาง 850 เมตร ไอเดียผมคือ รื้อเกาะกลางถนนจากหน้ารูปพ่อตรงพลับพลาพระมงกุฎฯ จนถึงสุดชายหาด ทำเป็นรถรางแบบซานฟรานซิสโก เป็น Social Enterprise บริการฟรีเลย ใครมาก็พานั่งรถไฟฟรีเข้าไปถึงทะเล วิ่งไปวิ่งกลับ รถรางติดไฟแดงได้ มีสถานีขึ้นลงตามเส้นทางได้ ผมนำเสนอกับผู้ใหญ่บางท่าน เขาก็จำไว้ ถ้ามีโอกาส คือถ้าจะทำต้องแบบนี้ เพราะหัวหินยังเป็นเมืองคลาสสิก ไม่ใช่เมืองเร่งรีบ ผมว่าจะเป็นจุดขายอีกอย่างหนึ่งเลย ไปนั่งรถรางหัวหินกัน”
อนันทชัย แจ้งเหตุ
แฟนพันธุ์แท้หัวหิน
กลุ่มกะตอยรัก(ษ์)หัวหิน
“แม้จะเป็นการเล่นเกม แต่นครสวรรค์ก็ไม่ได้มาเล่น ๆ เพราะนี่จะเป็นฟันเฟืองสำคัญที่เปลี่ยนให้เมืองผ่านกลายมาเป็นจุดหมายของใครหลายคน” เมื่อเอ่ยถึงนครสวรรค์ คุณนึกถึงอะไร? ประตูสู่ภาคเหนือ, “เมืองปากน้ำโพ” ชุมทางการค้าทางเรือในอดีต, เทศกาลตรุษจีน, ขนมโมจิ, ดินแดนอาหารอร่อย หรือ “พาสาน” แลนด์มาร์กแห่งใหม่กลางปากแม่น้ำเจ้าพระยา ภาพจำเหล่านี้คือสิ่งที่คนส่วนใหญ่นึกถึง…
“เรามีโครงสร้างพื้นฐานในการเป็นสมาร์ทซิตี้พร้อมแต่ที่ผ่านมา เรายังไม่มีกลไกในการพัฒนาบุคคลในกรอบนี้และอีสปอร์ตจะกลไกหนึ่ง ที่เริ่มต้นจากเด็กและเยาวชน” ไม่เพียงแต่เทศบาลนครนครสวรรค์จะเป็นหนึ่งในเทศบาลแห่งแรกที่ได้รับการคัดเลือกโดย สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล (depa) ให้เป็น เมืองอัจฉริยะ (Smart City) ตั้งแต่ปี 2564 หากแต่ในปัจจุบัน เทศบาลนครซึ่งมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ…
“ผมไม่ได้ฝันว่าจะต้องมีซิลิคอนวัลเลย์ในนครสวรรค์แต่หวังว่าเราจะสามารถสร้างงานให้เด็กคนหนึ่งไม่ต้องเข้ากรุงเทพฯไม่ต้องทิ้งบ้านเกิดไปเพราะไม่มีโอกาส” “ในยุคที่เทคโนโลยีดิจิทัลพาโลกไปไกล เกมกลายเป็นสื่อที่ช่วยให้เด็กเรียนรู้และพัฒนาตัวเองอย่างน่าทึ่งผมยกตัวอย่างลูกชายผม เขาเรียนอยู่ ป.1 มีเกมอยู่ 2 เกมที่เขาเล่นประจำ คือ Sprunki และ Roblox สองเกมนี้เน้นเรื่องการแปรรูปจินตนาการให้กลายเป็นรูปธรรม ตอนแรกผมก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเกมนี้หรอก จนมาศึกษา…
“ผมไม่ได้ปฏิเสธการศึกษาในระบบ แต่ถ้าเราสามารถสร้างทางเลือกให้กับเด็กที่มีความฝันจริงจังผู้ใหญ่อย่างพวกเราก็ควรต้องหาวิธีส่งเสริมพวกเขา” “สำหรับการขับเคลื่อนอีสปอร์ตให้กลายเป็นหนึ่งในกลไกการพัฒนาเมือง ผมมองออกเป็น 2 ประเด็นหลัก ประเด็นแรกคือ ผมเคยสอนวิชาอีคอมเมิร์ซ (E-commerce) ที่คณะบริหารและการจัดการ มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา และตระหนักดีว่าสิ่งที่ทำให้ศาสตร์นี้ รวมถึงศาสตร์อื่น ๆ ที่เชื่อมโยงกับโลกดิจิทัล สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงเชิงบวกให้กับผู้เรียน…
“อีสปอร์ตเป็นการสนับสนุนให้เด็กเข้าใจความหมายของการเล่นเกม ทั้งในแง่ของทีมเวิร์ก วินัย และการมีน้ำใจนักกีฬา” “ผมเล่นเกมมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แต่เมื่อก่อนไม่รู้เลยว่าเกมพวกนี้มันถูกนิยามในฐานะ ‘กีฬา’ ได้ จนมาเริ่มเล่น RoV (Arena of Valor) ซึ่งนอกจากพบว่า เขามีการแข่งขันกันในระดับนานาชาติมานานแล้ว ยังทำให้ผมเข้าใจนิยามของอีสปอร์ต…
“โจทย์ที่สำคัญคือ ไม่ใช่ว่าเราจะขับเคลื่อนอีสปอร์ตอย่างไร แต่เป็น เราจะเปลี่ยนทัศนคติของผู้คนต่อการเล่นเกมในฐานะกิจกรรมสร้างสรรค์ และพัฒนาทักษะอย่างไร?" ดร.อิศรา คงมี เป็นนักวิชาการด้านภาษา…เขาเป็นอาจารย์ประจำคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยนเรศวร โดยจบปริญญาตรีและโทในสาขานี้โดยตรง จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และ University of Melbourne…