“อากงของผมเป็นคนจีนแต้จิ๋วที่อพยพมาตั้งรกรากที่พิษณุโลก เริ่มจากเป็นจับกังที่ท่าเรือ และได้เป็นผู้ช่วยกุ๊กที่รถเสบียง นั่นทำให้อากงได้เจอกับอาม่าที่เป็นลูกของเจ้าของร้านขายยาแผนโบราณที่ลำปาง อากงก็แต่งงานและพากลับมาที่พิษณุโลก โดยเปิดร้านขายของชำชื่อ ซุ่นฮะฮวด
อาม่าเป็นคนมีต้นทุนเรื่องการทำอาหารและสมุนไพรจีน ก็ถ่ายทอดให้แม่ผมต่อมา โดยอาม่าเคยเปิดร้านอาหารเล็กๆ อยู่พักหนึ่ง แต่รุ่นพ่อกับแม่ผมทำร้านโชห่วยและไปได้ดี เลยไม่ได้คิดถึงการเปิดร้านอาหารเลย
พวกเราเป็นรุ่นสามของบ้าน ธุรกิจแรกๆ ก็ราบรื่นดีครับ โดยนอกจากขายของหน้าร้าน เราก็ได้ส่งวัตถุดิบประกอบอาหารให้ตามภัตตาคารและโรงแรมทั่วเมืองพิษณุโลก จนกระทั่งมาปี 2540 เจอวิกฤตฟองสบู่ ธุรกิจโรงแรมเลยเจ๊งกันระนาว ลูกค้าเราก็หายไปด้วย จึงต้องปรับเปลี่ยนธุรกิจ ความที่เรามีความเชี่ยวชาญเรื่องทำของไหว้เจ้าอยู่แล้ว เลยหันมาเน้นการขายของไหว้เจ้า เพราะร้านก็อยู่ใกล้กับศาลเจ้าปุ่นเถ่ากง-ม่าในตลาดใต้ ทำธุรกิจนี้ไปอีกพักใหญ่ กระทั่งช่วงหลังๆ คนนิยมไหว้เจ้าลดลง เราจึงขายของยากขึ้น จนมาคุยกันในครอบครัวอีกรอบว่าเราจะปรับเปลี่ยนธุรกิจไปทางไหนดี และความคิดเรื่องการทำร้านอาหารจีนก็เกิดขึ้น
อย่างที่บอก เราได้สูตรอาหารแต้จิ๋วมาจากอาม่าซึ่งถ่ายทอดมายังแม่ผม ผมจึงไปถามแม่ว่าจำสูตรอาหารที่อาม่าสอนได้ไหม แม่บอกว่าจำได้ โดยเฉพาะเมนูติ่มซำที่มีความเฉพาะตัว ผม ภรรยา และแม่ เลยรื้อฟื้นสูตรอาม่ามาทำเมนูอาหารของร้าน โดยคิดถึงรูปแบบภัตตาคารที่มีเมนูหลักเป็นติ่มซำปั้นสด เพราะติ่มซำทานได้ทุกเพศและวัย และเหมาะกับกินคู่กับน้ำชา เป็นการพบปะสังสรรค์แบบคนจีนโบราณ
ติ่มซำของเราปั้นสดทุกวัน จึงให้รสและสัมผัสที่ดีกว่าติ่มซำแบบแช่แข็งแล้วมาอุ่น ซึ่งก็ง่ายต่อการบริหารสต็อกด้วย เพราะเราจะซื้อวัตถุดิบมาปั้นใหม่วันต่อวัน นอกจากนี้ก็มีเมนูอย่างก๋วยเตี๋ยวเข่ง ซึ่งเรามองว่าเป็นบรรพบุรุษของก๋วยเตี๋ยวหลอด เพียงแต่เราจะเสิร์ฟแยกเส้นและแยกไส้มาเลย
กุ้งสามเซียนเป็นอีกเมนูแนะนำ เราจะใช้กุ้งตัวใหญ่มาพันกับหมี่ซั่ว หลายคนอาจยังไม่ทราบว่านอกจากกล้วยตาก พิษณุโลกเรามีหมี่ซั่วที่อร่อยและขึ้นชื่อมาก โดยมีคนทำเส้นหมี่ซั่วเจ้าเก่าแก่ที่ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น เส้นของเขาจะนุ่ม ผัดแล้วไม่เละ เราก็ใช้หมี่ซั่วของเขามาทำเมนูหลายอย่าง เช่น หมี่ซั่วทรงเครื่อง และโกยซี่หมี่ ซึ่งเมนูหลังเราใช้หมี่ซั่วแทนหมี่เหลืองซึ่งเราพบปัญหาว่าหมี่เหลืองผัดไปแล้วมันยังมีกลิ่นโซดาติดมาจางๆ พอใช้หมี่ซั่วมาแทน ก็ได้ความหอมและนุ่ม หมดปัญหานี้
นอกจากนี้ก็ยังมีเมนูกวงเจียง เป็นเมนูประเภทอาหารว่างในกลุ่มคนจีนแต้จิ๋ว และจะค่อนข้างนิยมรับประทานกันอย่างแพร่หลายในช่วงเทศกาลกินเจ หรือคนไทยจะเรียกกันคือขนมหัวผักกาด-เผือก รวมถึงเมนูอื่นๆ อย่าง ข้าวต้มเสิร์ฟกับกับข้าว โจ๊ก ข้าวผัด และที่สำคัญคือน้ำชา ซึ่งเป็นเครื่องดื่มที่เราพิถีพิถันมากๆ
ซุ่นฮะฮวดแปลว่า อยู่เย็นเป็นสุข มั่งคั่ง ครับ เราเปิดร้านนี้มาได้ 5 ปีแล้ว แต่ถ้านับรวมชื่อร้านที่เปิดมาตั้งแต่รุ่นอากงในอาคารหลังนี้ ก็เป็น 100 ปีแล้ว ก็หวังให้ร้านนี้เป็นอีกร้านที่อยู่คู่เมือง เป็นร้านที่คนพิษณุโลกมาฝากท้อง และใครที่มาเยือนพิษณุโลก ต้องมาที่ร้านเราให้ได้”
จิรันธนิน และภิญญาพัชญ์ พุทธิธนาเศรษฐ์
เจ้าของร้านซุ่นฮะฮวด
https://www.facebook.com/Seunhahhuad/
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…