“ปีที่แล้ว ทางโครงการเมืองแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยศิลปากรประกาศรับสมัครนักเรียนในราชบุรีให้มาประกวดการออกแบบเส้นทางการท่องเที่ยวของเมือง หนูกับเพื่อนอีก 4 คนก็รวมกลุ่มไปสมัคร ตั้งชื่อทีมว่า จาร์ ดรีมเมอร์ (Jar Dreamer) โดยนำโอ่ง (jar) ที่เป็นสัญลักษณ์ของเมืองมาตั้ง ประมาณว่าเป็นทีมนักฝันที่อยากเห็นเมืองราชบุรีเติบโตไปในแบบที่เราเป็น
ราชบุรีเป็นเมืองที่มีพื้นที่ทางประวัติศาสตร์เยอะมาก ย้อนไปตั้งแต่ยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์มาจนถึงปัจจุบัน ทั้งยังมีโบราณสถานสวยงามที่หลงเหลือมาถึงทุกวันนี้ไม่น้อย โดยเฉพาะวัดมหาธาตุที่หนูชอบ วัดแห่งนี้เป็นวัดเก่าที่มีศิลปะจากยุคสมัยต่างๆ ของบ้านเราซ้อนทับกันอยู่ เวลาเข้าไปในบริเวณวัด เหมือนเราได้ย้อนเวลากลับไปในอดีตจริงๆ ซึ่งจุดเด่นทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ คนส่วนใหญ่ แม้กระทั่งคนราชบุรีเองบางส่วนก็อาจยังไม่รู้เรื่องนี้ หนูก็เลยอยากจะสื่อสารออกไปในวงกว้าง
หลังจากเข้าอบรมและเรียนรู้เรื่องเมืองราชบุรีกับทีมของมหาวิทยาลัยศิลปากร ทีมของเราจึงคิดว่าน่าจะหาวิธีเชื่อมต่อสถานที่ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์เข้าด้วยกัน จึงเกิดเป็นเส้นทางการท่องเที่ยวชมพื้นที่ประวัติศาสตร์ แต่จะให้นั่งรถไปชม ก็ไม่น่าสนใจ จึงคิดถึงการล่องเรือในแม่น้ำแม่กลองไปชมจุดต่างๆ เพราะวัดสวยๆ หลายวัดก็ล้วนตั้งอยู่ริมแม่น้ำสายนี้ ขณะเดียวกันชุมชนตลาดเก่าซึ่งเป็นชุมชนคนจีนดั้งเดิมก็ตังอยู่ริมแม่น้ำ เส้นทางล่องเรือนี้จึงได้ทั้งโบราณสถานและชุมชนที่มีวิถีร่วมสมัยไปพร้อมกัน
ขณะเดียวกัน แม้เมืองเรามีประวัติศาสตร์ที่เล่าได้ไม่หมด แต่พอไปตามสถานที่นั้นจริงๆ กลับมีเครื่องมือในการสื่อสารความหมายน้อย ก็เลยคิดเสริมเข้าไปว่าแต่ละแห่งควรมีนิทรรศการเล็กๆ จัดแสดงข้อมูลที่เชื่อมโยงกับวิถีปัจจุบัน นำศิลปะใหม่ๆ มาปรับใช้เป็นแลนด์มาร์คให้คนมาถ่ายรูป คือมาถ่ายรูปและมาเรียนรู้ไปพร้อมกัน อย่างไปวัด เราก็ไม่ใช่แค่ไปทำบุญไหว้พระอย่างเดียว แต่ยังได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของวัดนั้นๆ หรือศิลปะที่อยู่ในวัดต่างๆ มีความหมายอย่างไร เป็นต้น
ปีนี้หนูอยู่ มอหกแล้วค่ะ เป็นรุ่นพี่ในชมรมโบราณคดีของโรงเรียนเบญจมราชูทิศด้วย ทีมจาร์ดรีมเมอร์ทั้งหมดก็เป็นเพื่อนร่วมชมรมเดียวกัน เรามีความคล้ายกันตรงที่เราเติบโตมาในเมืองที่หล่อหลอมให้เราสนใจเรื่องเก่าๆ ในอดีตเหมือนกัน ขณะเดียวกัน ชมรมโบราณคดีก็ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องในอดีตของเมืองเราอย่างเป็นระบบ
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความฝันอยากเป็นนักโบราณคดี ความที่การเรียนโบราณคดีในระดับอุดมศึกษายังไม่มีช่องทางมากมายนัก หนูจึงตัดสินใจเลือกสอบเข้าเอกภาษาอังกฤษในระดับมหาวิทยาลัยแทน ส่วนโบราณคดีก็อยู่ในความสนใจส่วนตัวต่อไป
ถามว่าฝันอยากเห็นอะไรในบ้านเรา? คือนอกจากอยากเห็นราชบุรีเจริญแล้ว ก็อยากให้ประเทศเรามีพื้นที่ให้อาชีพที่หลากหลายและมีความมั่นคงกว่านี้ เพราะความฝันของคนรุ่นใหม่หลายคนหลากหลายมาก แต่โลกของความเป็นจริงอาจยังไม่ตอบโจทย์ความฝันของพวกเราเท่าที่ควร”
ธนพร พยัฆศิริ
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และสมาชิกชมรมโบราณคดี
โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ราชบุรี
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…