“ปีที่แล้ว ทางโครงการเมืองแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยศิลปากรประกาศรับสมัครนักเรียนในราชบุรีให้มาประกวดการออกแบบเส้นทางการท่องเที่ยวของเมือง หนูกับเพื่อนอีก 4 คนก็รวมกลุ่มไปสมัคร ตั้งชื่อทีมว่า จาร์ ดรีมเมอร์ (Jar Dreamer) โดยนำโอ่ง (jar) ที่เป็นสัญลักษณ์ของเมืองมาตั้ง ประมาณว่าเป็นทีมนักฝันที่อยากเห็นเมืองราชบุรีเติบโตไปในแบบที่เราเป็น
ราชบุรีเป็นเมืองที่มีพื้นที่ทางประวัติศาสตร์เยอะมาก ย้อนไปตั้งแต่ยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์มาจนถึงปัจจุบัน ทั้งยังมีโบราณสถานสวยงามที่หลงเหลือมาถึงทุกวันนี้ไม่น้อย โดยเฉพาะวัดมหาธาตุที่หนูชอบ วัดแห่งนี้เป็นวัดเก่าที่มีศิลปะจากยุคสมัยต่างๆ ของบ้านเราซ้อนทับกันอยู่ เวลาเข้าไปในบริเวณวัด เหมือนเราได้ย้อนเวลากลับไปในอดีตจริงๆ ซึ่งจุดเด่นทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ คนส่วนใหญ่ แม้กระทั่งคนราชบุรีเองบางส่วนก็อาจยังไม่รู้เรื่องนี้ หนูก็เลยอยากจะสื่อสารออกไปในวงกว้าง
หลังจากเข้าอบรมและเรียนรู้เรื่องเมืองราชบุรีกับทีมของมหาวิทยาลัยศิลปากร ทีมของเราจึงคิดว่าน่าจะหาวิธีเชื่อมต่อสถานที่ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์เข้าด้วยกัน จึงเกิดเป็นเส้นทางการท่องเที่ยวชมพื้นที่ประวัติศาสตร์ แต่จะให้นั่งรถไปชม ก็ไม่น่าสนใจ จึงคิดถึงการล่องเรือในแม่น้ำแม่กลองไปชมจุดต่างๆ เพราะวัดสวยๆ หลายวัดก็ล้วนตั้งอยู่ริมแม่น้ำสายนี้ ขณะเดียวกันชุมชนตลาดเก่าซึ่งเป็นชุมชนคนจีนดั้งเดิมก็ตังอยู่ริมแม่น้ำ เส้นทางล่องเรือนี้จึงได้ทั้งโบราณสถานและชุมชนที่มีวิถีร่วมสมัยไปพร้อมกัน
ขณะเดียวกัน แม้เมืองเรามีประวัติศาสตร์ที่เล่าได้ไม่หมด แต่พอไปตามสถานที่นั้นจริงๆ กลับมีเครื่องมือในการสื่อสารความหมายน้อย ก็เลยคิดเสริมเข้าไปว่าแต่ละแห่งควรมีนิทรรศการเล็กๆ จัดแสดงข้อมูลที่เชื่อมโยงกับวิถีปัจจุบัน นำศิลปะใหม่ๆ มาปรับใช้เป็นแลนด์มาร์คให้คนมาถ่ายรูป คือมาถ่ายรูปและมาเรียนรู้ไปพร้อมกัน อย่างไปวัด เราก็ไม่ใช่แค่ไปทำบุญไหว้พระอย่างเดียว แต่ยังได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของวัดนั้นๆ หรือศิลปะที่อยู่ในวัดต่างๆ มีความหมายอย่างไร เป็นต้น
ปีนี้หนูอยู่ มอหกแล้วค่ะ เป็นรุ่นพี่ในชมรมโบราณคดีของโรงเรียนเบญจมราชูทิศด้วย ทีมจาร์ดรีมเมอร์ทั้งหมดก็เป็นเพื่อนร่วมชมรมเดียวกัน เรามีความคล้ายกันตรงที่เราเติบโตมาในเมืองที่หล่อหลอมให้เราสนใจเรื่องเก่าๆ ในอดีตเหมือนกัน ขณะเดียวกัน ชมรมโบราณคดีก็ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องในอดีตของเมืองเราอย่างเป็นระบบ
อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความฝันอยากเป็นนักโบราณคดี ความที่การเรียนโบราณคดีในระดับอุดมศึกษายังไม่มีช่องทางมากมายนัก หนูจึงตัดสินใจเลือกสอบเข้าเอกภาษาอังกฤษในระดับมหาวิทยาลัยแทน ส่วนโบราณคดีก็อยู่ในความสนใจส่วนตัวต่อไป
ถามว่าฝันอยากเห็นอะไรในบ้านเรา? คือนอกจากอยากเห็นราชบุรีเจริญแล้ว ก็อยากให้ประเทศเรามีพื้นที่ให้อาชีพที่หลากหลายและมีความมั่นคงกว่านี้ เพราะความฝันของคนรุ่นใหม่หลายคนหลากหลายมาก แต่โลกของความเป็นจริงอาจยังไม่ตอบโจทย์ความฝันของพวกเราเท่าที่ควร”
ธนพร พยัฆศิริ
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และสมาชิกชมรมโบราณคดี
โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ราชบุรี
“เมืองอาหารปลอดภัยไม่ได้ให้ประโยชน์แค่เฉพาะผู้คนในเขตเทศบาลฯแต่มันสามารถเป็นต้นแบบให้เมืองอื่น ๆ ที่อยากส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้คนได้เช่นกัน” “งานประชุมนานาชาติของสมาคมพืชสวนโลก (AIPH Spring Meeting Green City Conference 2025) ที่เชียงรายเป็นเจ้าภาพเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2568 ที่ผ่านมา เน้นย้ำถึงทิศทางการพัฒนาเมืองสีเขียว…
“ทั้งพื้นที่การเรียนรู้ นโยบายเมืองอาหารปลอดภัย และโรงเรียนสำหรับผู้สูงวัยคือสารตั้งต้นที่จะทำให้เชียงรายเป็นเมืองแห่งสุขภาพ (Wellness City)” “กล่าวอย่างรวบรัด ภารกิจของกองการแพทย์ เทศบาลนครเชียงราย คือการทำให้ประชาชนไม่เจ็บป่วย หรือถ้าป่วยแล้วก็ต้องมีกระบวนการรักษาที่เหมาะสม ครบวงจร ที่นี่เราจึงมีครบทั้งงานส่งเสริมสุขภาพ ป้องกันโรค การรักษาเมื่อเจ็บป่วย และระบบดูแลต่อเนื่องถึงบ้าน…
“การจะพัฒนาเมือง ไม่ใช่แค่เรื่องสาธารณูปโภคแต่ต้องพุ่งเป้าไปที่พัฒนาคนและไม่มีเครื่องมือไหนจะพัฒนาคนได้ดีไปกว่า การศึกษา” “แม้เทศบาลนครเชียงรายจะเป็นเมืองแห่งการเรียนรู้ของยูเนสโกแห่งแรกของไทยในปี 2562 แต่การเตรียมเมืองเพื่อบรรลุเป้าหมายที่ว่านี้ เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นหลายสิบปี ในอดีต เชียงรายเป็นเมืองที่ห่างไกลความเจริญ ทางเทศบาลฯ เล็งเห็นว่าการจะพัฒนาเมือง ไม่สามารถทำได้แค่การทำให้เมืองมีสาธารณูปโภคครบ แต่ต้องพัฒนาผู้คนที่เป็นหัวใจสำคัญของเมือง และไม่มีเครื่องมือไหนจะพัฒนาคนได้ดีไปกว่า ‘การศึกษา’…
“ถ้าอาหารปลอดภัยเป็นทางเลือกหลักของผู้บริโภคเชียงรายจะเป็นเมืองที่น่าอยู่กว่านี้อีกเยอะ” “นอกจากบทบาทของการพัฒนาชุมชนและสังคมสงเคราะห์ กองสวัสดิการสังคม เทศบาลนครเชียงราย ยังมีกลไกในการส่งเสริมเศรษฐกิจของพี่น้อง 65 ชุมชน ภายในเขตเทศบาลฯ โดยกลไกนี้ครอบคลุมการส่งเสริมสุขภาพ และช่วยดูแลสิ่งแวดล้อมในทางอ้อมด้วยกลไกที่ว่าคือ ‘สหกรณ์นครเชียงราย’ โดยสหกรณ์ฯ นี้เริ่มต้นมาตั้งแต่ปี 2560 หลักเราคือการสนับสนุนเศรษฐกิจชุมชน…
“แม่อยากปลูกผักปลอดภัยให้ตัวเองและคนในเมืองกินไม่ใช่ปลูกผักเพื่อส่งขาย แต่คนปลูกไม่กล้ากินเอง” “บ้านป่างิ้ว ตั้งอยู่ละแวกสวนสาธารณะหาดนครเชียงราย เราและชุมชนฮ่องลี่ที่อยู่ข้างเคียงเป็นชุมชนเกษตรที่ปลูกพริก ปลูกผักไปขายตามตลาดมาแต่ไหนแต่ไร กระทั่งราวปี 2548 สำนักงานเกษตรอำเภอเมืองเชียงราย มาส่งเสริมให้ทำเกษตรปลอดภัย คนในชุมชนก็เห็นด้วย เพราะอยากทำให้สิ่งที่เราปลูกมันกินได้จริง ๆ ไม่ใช่ว่าเกษตรกรปลูกแล้วส่งขาย แต่ไม่กล้าเก็บไว้กินเองเพราะกลัวยาฆ่าแมลงที่ตัวเองใส่…
“วิวเมืองเชียงรายจากสกายวอล์กสวยมาก ๆขณะที่ผืนป่าชุมชนของที่นี่ก็มีความอุดมสมบูรณ์จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือป่าที่อยู่ในตัวเมืองเชียงราย” “ก่อนหน้านี้เราเป็นพนักงานบริษัทเอกชนที่ต่างจังหวัด จนเทศบาลนครเชียงรายเขาเปิดสกายวอล์กที่ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนดอยสะเก็น และหาพนักงานนำชม เราก็เลยกลับมาสมัคร เพราะจะได้กลับมาอยู่บ้านด้วย ตรงนี้มีหอคอยชมวิวอยู่แล้ว แต่เทศบาลฯ อยากทำให้ที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยว ก็เลยต่อขยายเป็นสกายวอล์กอย่างที่เห็น ซึ่งสุดปลายของมันยังอยู่ใกล้กับต้นยวนผึ้งเก่าแก่ที่มีผึ้งหลวงมาทำรังหลายร้อยรัง รวมถึงยังมีเส้นทางศึกษาธรรมชาติบนภูเขา ในป่าชุมชนผืนนี้ จริง…