“เราเป็นคนบ้านบึง พื้นเพครอบครัวเราทำงานราชการสายท้องถิ่น พอเรียนจบจึงเลือกทำงานสายนี้ เราเคยเป็นลูกจ้างประจำในสำนักงานเทศบาลอีกแห่งหนึ่ง และย้ายมาบรรจุอีกหนึ่งที่ ก่อนตัดสินใจย้ายมาบรรจุที่เทศบาลเมืองพนัสนิคม
เอาจริง ๆ ถึงแม่เราเคยทำเทศบาลฯ จนเกษียณที่นี่ แต่ก่อนหน้านี้ เราไม่มีความรู้สึกอะไรเกี่ยวกับพนัสนิคมเลย เราก็เคยขับรถผ่านและแวะกินก๋วยเตี๋ยวเป็ด และซื้อปลาร้า จำได้แค่ว่าเมืองนี้มีตลาดเก่าที่น่ารักดี และมีเครื่องจักสานขายเยอะเท่านั้นเอง กระทั่ง พอมีผู้ใหญ่ชวนให้ย้ายมาทำงานเทศบาลฯ ที่นี่ แล้วเราก็ดันรับปากเขาไป เลยมีแต่เพื่อนในวงราชการถามว่าทำไมจึงเลือกย้ายมาทำงานที่นี่ พนัสนิคมเนี่ยนะ!?
ที่เขาถามก็คงเห็นเหมือนเราสมัยก่อน มันเป็นเมืองเล็ก ๆ ดูไม่มีอะไรดึงดูด แล้วดูเหมือนจะไม่ได้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน แต่เรารับปากผู้ใหญ่ไปแล้ว สุดท้ายจึงมา
แต่พอได้มาอยู่จริง ก็รู้สึกผิดคาดในทางที่ดี เพราะถึงแม้จะเป็นเมืองเล็ก บุคลากรในเทศบาลฯ มีจำกัด และงานที่เรารับผิดชอบค่อนข้างเยอะ แต่ความที่ผู้นำเทศบาลฯ จริงจังกับการพัฒนาเมือง เช่นเดียวกับเครือข่ายชุมชนที่เขาแอ็กทิฟต่อส่วนรวม และอยากนำของดีหรือต้นทุนทางวัฒนธรรมที่พวกเขาภูมิใจมาช่วยเป็นกลไกในการยกระดับเมือง เราจึงรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมันสร้างความเปลี่ยนแปลงได้จริง
ก่อนหน้านี้เราทำมาสองเทศบาล นี่เป็นที่แรกที่ทำให้เราเพิ่งรู้ว่าเจ้าหน้าที่เทศบาลสามารถทำงานเมืองร่วมกับทีมนักวิจัยจากสถาบันต่าง ๆ และชุมชนในพื้นที่ได้ ซึ่งมันเป็นโมเดลที่แปลกใหม่มาก ๆ นั่นทำให้เราก็มีโอกาสได้ทำงานทั้งด้านสิ่งแวดล้อม ศิลปวัฒนธรรม รวมถึงมิติต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับเมืองกับหน่วยงานนอกเทศบาล แม้บางงานจะอยู่นอกเหนือจากหน้าที่ แต่พอได้เห็นความตั้งใจของทีมงาน เราจึงยินดีร่วมงานเต็มที่ เพราะมันยังช่วยให้เราได้เรียนรู้และพัฒนาทักษะการทำงานของเรา ไปพร้อมกับเห็นเมืองเมืองนี้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีไปพร้อมกัน”
#เมืองพนัสนิคม #เทศบาลเมืองพนัสนิคม #บพท #CIAP #WeCitiznes
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…