เมืองนครควรมีพื้นที่ให้ความหลากหลายของคนทุกวัย เพราะอันที่จริงแล้ว สเก็ตบอร์ดก็เป็นวัฒนธรรมเหมือนกัน

“ผมชอบดื่มกาแฟ นั่งทำงาน และพักผ่อนที่ร้านกาแฟอยู่แล้ว ก่อนเรียนจบ จึงมีความตั้งใจจะเปิดร้านกาแฟที่เมืองนคร เพราะตอนนั้นในตัวเมืองยังมีร้านกาแฟที่เป็นร้านแบบจริงจังไม่เยอะ แต่ครอบครัวก็ท้วง อยากให้ผมใช้เวลาทบทวนมากกว่านี้ ผมก็รับฟังโดยเลือกเรียนปริญญาโทที่กรุงเทพฯ ต่อ จนพอเรียนจบ ผมก็ไม่คิดจะทำอย่างอื่นเลย นอกจากกลับบ้านมาเปิดร้านกาแฟ

Glur House คือร้านกาแฟเล็กๆ ที่ถอดมาจากความชอบส่วนตัวของผม เช้าและกลางวันขายกาแฟ ส่วนตอนเย็นในวันศุกร์และเสาร์เปิดเป็นบาร์ และความที่ผมชอบเล่นสเก็ตบอร์ด เลยนำแผ่นสเก็ต อุปกรณ์ต่างๆ รวมถึงลวดลายกราฟิกแบบสตรีทอาร์ทมาตบแต่งร้าน เปิดอยู่ได้สักพัก กระแสสเก็ตบอร์ดและเซิร์ฟบอร์ดเริ่มมา ก็มีคนมาถามซื้ออุปกรณ์ ที่นี่ก็เลยกลายเป็นสเก็ตช็อปที่เดียวในเมืองพ่วงเข้ามาด้วย

ผมทำร้านคนเดียว โดยเริ่มต้นจากทุนที่จำกัด พอมีกำไรก็ค่อยๆ ต่อเติมมาเรื่อยๆ จนเป็นอย่างที่เห็น ผลตอบรับค่อนข้างดีครับ ตอนแรกก็กังวล รู้สึกเป็นเหมือนวัฒนธรรมของคนนครด้วยที่พอร้านไหนเปิดใหม่ คนก็จะแห่ไปใช้บริการก่อน ผ่าน 6 เดือนถึงจะเข้าสู่โลกของความเป็นจริง เจ้าของจะรู้ว่าหลังจากนั้นร้านจะรอดหรือไม่รอด แต่ด้วยความที่ผมจริงจังกับการทำกาแฟ ถ้ามีเวลาก็จะไปร่วมแข่งกาแฟเพื่อพัฒนาฝีมืออยู่เสมอ รวมถึงการคัดสรรเมล็ด และพยายามเรียนรู้เพื่อพัฒนาเมนูและการบริการของร้าน เดือนพฤศจิกายนปีนี้ (2565) Glur House จะครบ 6 ปีล่ะครับ

ลูกค้าหลักเป็นคนทำงานในตัวนครนี่แหละ มีนักท่องเที่ยวมาบ้าง ส่วนนักศึกษาไม่ค่อยเยอะ เพราะเมืองนครนี่ถึงแม้จะมีมหาวิทยาลัยหลายแห่ง แต่ส่วนใหญ่ล้วนอยู่นอกเมืองกันหมด นักศึกษาจึงไม่ค่อยเข้ามามีปฏิสัมพันธ์ในเมืองเท่าไหร่ ผมว่าน่าเสียดายอยู่ ในย่านตัวเมืองควรมีความเคลื่อนไหวของคนรุ่นใหม่ให้มากกว่านี้

และก็เพราะเหตุนี้ด้วยแหละครับที่ทำให้ผมพบว่านครมีพื้นที่กิจกรรมของคนรุ่นใหม่น้อย พื้นที่สร้างสรรค์ส่วนมากจะขับเคลื่อนโดยรัฐซึ่งก็มีความเป็นราชการอยู่ หรือกระทั่งพื้นที่ทางศิลปะก็จะเป็นศิลปะแนวประเพณีเกือบทั้งหมด เท่าที่ทราบมา นครมีศิลปินและนักออกแบบรุ่นใหม่อยู่เยอะนะครับ แต่ความที่เมืองมันไม่มีพื้นที่ให้พวกเขาได้แสดงผลงาน คนเหล่านี้เลยเข้าไปหางานหรือแสดงงานในกรุงเทพฯ เสียเป็นส่วนมาก

ด้วยความเป็นราชการก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนก็เป็นมุมมองของผู้หลักผู้ใหญ่ในเมือง อย่างเทศบาลเขามีสนามกีฬาให้ทุกประเภทเลย แต่กับสเก็ตบอร์ดที่เป็นกีฬาเหมือนกัน เขากลับไม่มีพื้นที่ให้ ทุกวันนี้จะมีแค่ลานที่ห้างเซ็นทรัลเขาเปิดไว้ให้เราได้เล่นอย่างเป็นทางการแค่ที่เดียว

หรืออย่างในแวดวงคนเล่นสเก็ตบอร์ด ทุกปีเราจะมีงานสเก็ตเดย์ ที่คนเล่นสเก็ตจะรวมตัวกันออกมาไถสเก็ตไปบนถนนในเมืองเพื่อแสดงจุดยืน ผมเคยติดต่อไปทางเทศบาลและตำรวจจราจรเพื่อขอจัดกิจกรรม แต่เขาไม่อนุญาต แต่ถ้ามีคนขอจัดกิจกรรมเชิงประเพณีในพื้นที่เดียวกัน กิจกรรมนั้นก็จะได้รับอนุญาตและได้รับการอำนวยความสะดวกด้วย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ เพราะอันที่จริงแล้ว สเก็ตบอร์ดก็เป็นวัฒนธรรมเหมือนกัน”  

สุเมทัศน์ สิวะสุธรรม

เจ้าของร้าน Glur House
https://www.facebook.com/Glurhouse

กองบรรณาธิการ

Recent Posts

WeCitizens : เมืองเชียงราย

ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…

3 days ago

[City’s Movement]<br />บวรนคร

คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…

5 days ago

[The Citizens]<br />วาที ทรัพย์สิน

สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…

6 days ago

[The Citizens]<br />รัชฎาพร นรนวล

เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…

6 days ago

[The Citizens]<br />อัญชลี หนูรักษ์

การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…

7 days ago

[The Insider]<br />พัชรากร ขุนทอง

แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…

7 days ago