“จันทบุรีเป็นจังหวัดที่อุดมสมบูรณ์ มีแหล่งท่องเที่ยวครบ ทั้งน้ำตก ทะเล ภูเขา อาหารก็ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ มีอาหารทะเล กุ้งหอยปูปลาครบ ช่วงหน้าผลไม้เดือนมีนาคมถึงมิถุนายนมีทั้งทุเรียน มังคุด เงาะ ลองกอง ลางสาด ทำให้นักท่องเที่ยวนิยมมาเที่ยวช่วงนี้ค่อนข้างเยอะ คนจันท์ส่วนใหญ่มีอาชีพทำสวน บ้านเราทำธุรกิจพลอย เพราะจันทบุรีมีเหมืองแร่อยู่อำเภอท่าใหม่ มีชาวต่างชาติบินเข้ามาซื้อพลอยกลับไปขาย ช่วงโควิดก็กระทบ ทำให้ชาวต่างชาติเข้ามาซื้อไม่ได้ กระทบหลายอาชีพ ก็ต้องปรับตัว โรงแรมก็ปิดไปเลยเป็นเดือน ตอนนี้ค่อยๆ ดีขึ้น ที่นี่พนักงานไม่ได้เยอะก็สามารถไปต่อได้ มีลูกค้าที่ไม่ใช่นักท่องเที่ยว เช่น มางานแต่ง งานบวช มาธุระ คนในท้องที่บางทีก็ให้ญาติมาพัก
ตะปอน การ์เด้น รีสอร์ทเปิดปี 2557 ตอนแรกมาเราทำฟรอนต์ พนักงานต้อนรับ จนเป็นผู้จัดการ เราต้องทำให้เป็นทุกอย่าง ทำความสะอาดก็ทำได้นะ เราชอบบริหาร ชอบแก้ไขปัญหา ชอบเจอลูกค้า เราเป็นคนที่นี่ ไปเรียนกรุงเทพฯ จบรัฐประศาสนศาสตร์ ดูแตกต่างจากงานโรงแรมใช่มั้ย(หัวเราะ) แต่กลับมาทำงานที่จันท์เพราะได้อยู่กับครอบครัว ได้ดูแลพ่อแม่ ที่บ้านก็มีธุรกิจให้เราทำต่อได้ เมืองก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะ จากเมื่อก่อนคนอาจไม่ค่อยมาเที่ยว พอมีโปรโมตการท่องเที่ยว มีโฮมสเตย์ นักท่องเที่ยวรู้จักจันทบุรี ก็มีนักท่องเที่ยวมาเยอะมาก ช่วงหน้าผลไม้โรงแรมจะมีลูกค้าเยอะ ร้านอาหารก็คนเยอะ แต่พอหมดหน้าผลไม้ คนก็หายไม่มาเที่ยวเท่าไหร่ ก็อยากให้มีการโปรโมตการท่องเที่ยวที่ทำให้คนอยากมาเที่ยวช่วงหน้านอกฤดูผลไม้ด้วย อยากให้เที่ยวได้ตลอดปี น่าจะต้องมีแลนด์มาร์กให้เกิดความรู้สึกอยากจะมา มีอีเวนต์บ้าง แต่ที่ผ่านมาอาจไม่ได้โปรโมตให้คนเข้ามา ความคึกคักเลยกระจุกอยู่แค่สามสี่เดือนช่วงหน้าผลไม้
ตอนนี้คนส่วนใหญ่เริ่มทำสวนทุเรียนมากขึ้น สวนที่มีอยู่ก็ตัดเงาะ ตัดมังคุด เพื่อปลูกทุเรียน เพราะเงาะราคาถูก ต่อไปอาจมีอะไรให้คนเข้ามาอยากลงทุน พอคนเข้ามาก็สร้างงานสร้างรายได้ ปัญหาของเมืองที่อยากให้แก้ไข 3 ข้อ หนึ่ง. การขนส่งสาธารณะมาไม่ถึงนอกเมือง อยู่แค่ในเมือง อยากให้กระจายออกมาทุกส่วน ของเราอยู่ริมถนนสุขุมวิท บางทีลูกค้ามา ถ้าเขาไม่มีรถยนต์ ก็ไม่สามารถออกไปเที่ยวไหนได้ ถ้ามีขนส่งสาธารณะมาถึง หรือพาไปเที่ยวน้ำตกพลิ้ว ก็อาจจะทำให้นักท่องเที่ยวที่ไม่มีรถยนต์ส่วนตัวมาเที่ยวได้ ส่วนคนในเมืองก็มีรถยนต์ เพราะไม่สะดวก บังคับให้เราต้องซื้อรถมอเตอร์ไซค์
สอง. อยากให้คนเข้าถึงสวัสดิการรัฐทั่วถึงกว่านี้ อยากให้สองปัจจัยพื้นฐาน ด้านการรักษาพยาบาล และการศึกษา เข้าถึงมากกว่านี้ เพราะเป็นสิ่งสำคัญ อย่างบางทีเขาอยู่ไกลจะเดินทางมารักษา โรงพยาบาลประจำตำบล ประจำอำเภอ รับรองไม่พอ เครื่องไม้เครื่องมือไม่ได้ครบขนาดนั้น สาม. เรื่องสวน ช่วงนี้คนมาลงทุนกับสวนเยอะ ในอนาคตคิดว่าทุเรียนคงเยอะมาก อยากให้มีแหล่งรองรับ บางทีอะไรที่เยอะเกินไปก็จะถูกกดราคา ค่าปุ๋ยก็แพง ระหว่างช่วงที่ไปถึงปลายทางเราอาจโดนกดราคา อยากให้มีการควบคุมราคา เพราะมันคือปากท้องของคนที่นี่”
กนกวรรณ สัจจาธรรม
ผู้จัดการตะปอน การ์เด้น รีสอร์ท
พลังคน พลังโคมลำพูน: เมืองเล็ก ๆ ที่เปี่ยมไปด้วยพลังสร้างสรรค์ แม้ ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์ เป็นคนเชียงใหม่ เธอก็หาใช่เป็นคนอื่นคนไกลสำหรับชาวลำพูนเพราะก่อนจะเข้ามาขับเคลื่อนงานวิจัยเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดกับเทศบาลเมืองลำพูน เธอได้ทำวิจัยเกี่ยวกับเมืองแห่งนี้มาหลายครั้ง โดยเฉพาะโครงการขับเคลื่อนเยาวชนเพื่อเตรียมพร้อมสู่การเป็นพลเมืองของเมืองแห่งการเรียนรู้ของ UNESCO ในปี 2566-2567 - นั่นล่ะ…
“เป็นสิ่งวิเศษที่สุด ที่ผ้าไหมของจังหวัดลำพูนได้ปรากฏต่อสายตาผู้คนทั้งในและต่างประเทศ ทั้งเมื่อครั้งสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงให้การส่งเสริม และทรงฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญต่าง ๆ และกระทั่งในปัจจุบัน สมเด็จพระนางเจ้าสุทิดา พัชรสุธาพิมลลักษณ พระบรมราชินีในรัชกาลที่ 10 ก็ทรงส่งเสริมผ้าไหมไทย และฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญเช่นกัน ดิฉันเป็นคนลำพูน มีความภูมิใจในงานหัตถศิลป์การทอผ้าไหมยกดอกนี้มาก ๆ และตั้งใจจะรักษามรดกทางวัฒนธรรม ทำหน้าที่ส่งต่อถึงคนรุ่นต่อไป…
“ความที่โตมาในลำพูน เราตระหนักดีว่าเมืองเรามีต้นทุนทางวัฒนธรรมที่สูงมาก ทั้งยังมีบรรยากาศที่น่าอยู่ อย่างไรก็ดี อาจเพราะเป็นเมืองขนาดเล็ก ลำพูนมักถูกมองข้ามจากแผนการพัฒนาของประเทศ เป็นเหมือนเมืองที่มีศักยภาพ แต่ยังไม่ถูกปลุกให้ตื่นความที่เราเคยทำงานที่ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (ปัจจุบันคือสำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) หรือ CEA - ผู้เรียบเรียง) ได้เห็นตัวอย่างความสำเร็จของกระบวนการพัฒนาย่านด้วยกรอบพื้นที่สร้างสรรค์ในหลายพื้นที่…
“ผมเป็นคนลำพูน และชอบทำกิจกรรมนอกห้องเรียนมาตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันเป็นประธานสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดลำพูน ควบคู่ไปกับกำลังศึกษาคณะรัฐศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จากประสบการณ์การทำงานในสภาฯ ทำให้ผมเห็นว่า เยาวชนลำพูนมีศักยภาพที่หลากหลาย แต่สิ่งที่ขาดไปคือเวทีที่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงความสามารถและพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง นอกเหนือจากการสนับสนุนจากโรงเรียนหรือโครงการของภาคเอกชน ปี 2567 พี่อร (ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์…
“อาคารหลังนี้แต่ก่อนเป็นที่ประทับของเจ้าราชสัมพันธวงษ์ลำพูน (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) น้องเขยของเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าหลวงองค์สุดท้ายของลำพูน อาคารถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 2455 หลังจากนั้นก็ถูกขายให้พ่อค้าชาวจีนไปทำเป็นโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง สอนภาษาจีนและคณิตศาสตร์ โรงเรียนนี้เปิดได้ไม่นานก็ต้องปิด เพราะสมัยนั้นรัฐบาลเพ่งเล็งว่าอะไรที่เป็นของจีนจะเกี่ยวข้องกับลัทธิคอมมิวนิสต์ แต่หนูก็ไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนนี้เกี่ยวข้องหรือเปล่า (ยิ้ม) จากนั้นอาคารก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นโรงเรียนมงคลวิทยาในปี…
“เราโตมากับวัฒนธรรมของคนลำพูน ชอบไปเดินงานปอย ร่วมงานบุญ ก่อนหน้านี้ก็เคยทำงานรับจ้างทั่วไป จนเทศบาลฯ มาส่งเสริมเรื่องการทำโคม โดยมีสล่าจากชุมชนศรีบุญเรืองมาสอน เราก็ไปเรียนกับเขา ตอนนี้อาชีพหลักคือการทำโคม ทำมาได้ 2 ปีแล้ว สำหรับเรา โคมคืองานศิลปะ เป็นสัญลักษณ์และมรดกที่ยึดโยงกับวัฒนธรรมของคนบ้านเรา ตอนแรกเราไม่มีความคิดเลยว่ามันจะกลายมาเป็นอาชีพได้…