แบวอร์กเป็นการเล่นคำมาจาก แบเวาะ ที่แปลว่าตัวเงินตัวทองในภาษายาวี เราเปลี่ยนคำที่เป็น hate speech ของพื้นที่ ให้กลายเป็นคำสมาสระหว่างยาวีและอังกฤษ แปลว่า เด็กผู้ชาย (แบ) ที่เดินไปด้วยกัน (วอร์ก – walk)

“ผมเป็นคนอำเภอยะรัง เรียนสาขานวัตกรรมการออกแบบและสร้างสรรค์สื่อ ม.อ. ปัตตานี ช่วงที่เรียนผมมีความฝันอยากทำภาพยนตร์ และสนใจบอกเล่าวัฒนธรรมร่วมสมัยของคนรุ่นใหม่ในสามจังหวัดชายแดนใต้ เลยรวมเพื่อนทั้งหมด 5 คน ตั้งกลุ่มทำหนังสารคดีประกวดของโครงการ Deep South Young Film Maker เรื่องแรกที่เราทำด้วยกันเป็นเรื่องเกี่ยวกับนักดนตรีสามรุ่นในสังคมมุสลิมของสามจังหวัด ตอนส่งประกวด กรรมการเขาก็ให้ตั้งชื่อกลุ่ม คุยกันอยู่สักพัก แล้วมาลงเอยที่ชื่อ แบวอร์ก (Baewalk)

แบวอร์กเป็นการเล่นคำมาจาก ‘แบเวาะ’ ซึ่งแปลว่าตัวเงินตัวทองในภาษายาวี เราเปลี่ยนคำที่มีความ hate speech ของพื้นที่ จาก ‘เวาะ’ เป็น ‘วอร์ก’ ที่แปลว่าเดินในภาษาอังกฤษ ส่วนคำว่า ‘แบ’ โดดๆ จะแปลว่าเด็กผู้ชาย จากตัวเงินตัวทองในแบเวาะ เลยกลายเป็น เด็กผู้ชายเดินด้วยกันในแบวอร์ก เรามีสโลแกนล้อไปกับชื่อว่า Let’s walk with us หรือร่วมเดินไปกับเรา      

หลังเรียนจบ กลุ่มพวกเราก็รับทำหนังโฆษณาและวิดีโอในพื้นที่สามจังหวัดกันต่อ ก่อนจะได้ทุนจากโครงการ Young Story Teller ของสถานทูตสหรัฐอเมริกา มาทำสื่อออนไลน์บอกเล่าเรื่องราวร่วมสมัยของผู้คนในสามจังหวัด ก็ทำเป็นเพจเฟซบุ๊คชื่อเดียวกับกลุ่ม ทำวิดีโอสารคดีสั้น วิดีโอสัมภาษณ์ และบทความพร้อมรูปประกอบ เราตั้งใจเป็นสื่อที่เล่าเรื่องคนในพื้นที่ และทำให้คนนอกพื้นที่ได้เห็นว่าวิถีของชาวมุสลิมในสามจังหวัดหาได้มีแค่เป็นภาพจำที่ถูกนำเสนอผ่านสื่อกระแสหลักอย่างเดียว

อย่างเรื่องเบอร์เกอร์บัง หรือแฮมเบอร์เกอร์ตำรับชาวมุสลิม ซึ่งเราทำวิดีโอสั้นบอกเล่าถึงที่มาของอาหารสตรีทฟู้ดที่อยู่คู่กับวิถีของคนสามจังหวัด คนที่นี่คุ้นเคยแต่ส่วนใหญ่กลับไม่รู้ความเป็นมา เราก็ไปขุดค้นและนำเสนอ เพจเรายังแนะนำศิลปินหรือคนทำงานสร้างสรรค์ที่อยู่ในพื้นที่ ตั้งแต่ช่างภาพสตรีท ไปจนถึงช่างเขียนคัทเอาท์หนังคนสุดท้ายของยะลา เป็นต้น

ทุกวันนี้เราทำเพจ Baewalk ควบคู่ไปกับการรับงานวิดีโอโปรดักชั่น และงานสร้างสรรค์สื่อต่างๆ อยู่ในพื้นที่สามจังหวัด ตอนแรกพวกเราไม่คิดที่จะทำงานที่นี่เลยนะครับ เพราะเราตระหนักดีว่างานแบบนี้ไม่น่าจะมีคนจ้างมากพอจะทำเป็นอาชีพที่นี่ได้ ตอนจบมาใหม่ๆ พวกเราก็คิดจะไปสมัครงานบริษัทที่กรุงเทพฯ เหมือนกัน แต่อาจเพราะจับพลัดจับผลู ได้โปรเจกต์มาเรื่อยๆ และเริ่มเป็นที่รู้จักจากการแนะนำเป็นทอดๆ ก็เลยทำให้เรามีงานที่พอจะเลี้ยงตัวเองอยู่ที่นี่ได้

มีพี่คนหนึ่งบอกผมว่าพวกเรายังหนุ่ม กลัวอะไรกับความล้มเหลว ถ้าเราทดลองเริ่มอาชีพแบบนี้ที่บ้านเกิดเราเองตอนนี้ ถึงในอนาคตเราอาจจะล้ม แต่พวกเราก็ยังมีพลังพอจะลุกขึ้นมาสู้ใหม่อยู่ คำพูดนี้จุดประกายผมมาก และนั่นทำให้ผมกับทีมเลือกที่จะสู้ด้วยกันที่นี่ แทนที่จะไปหางานที่กรุงเทพฯ 

เมื่อก่อนผมไม่มีความฝันเลยนะ ผมเรียนโรงเรียนปอเนาะ (โรงเรียนสอนศาสนาอิสลาม – ผู้เรียบเรียง) จนจบ ม.6 โดยไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร แต่ความที่ชอบวาดรูป ก็เลยไปสมัครเรียนทางศิลปะ จนมาพบตัวเองว่าชอบทำหนัง ได้มีโอกาสทำหนังประกวดจนได้รางวัล และพอมีโอกาสทำอาชีพที่ตัวเองอยากทำในบ้านเกิดตัวเองได้ ทุกวันนี้ถ้าใครถามผมว่าฝันถึงอะไรอยู่ คำตอบก็น่าจะเป็นการได้ทำงานสื่อเชิงสร้างสรรค์ในสามจังหวัดแบบนี้ต่อไป ได้พัฒนาผลงานตัวเอง และมีส่วนในการทำให้คนทำสื่อรุ่นใหม่สามารถมีที่ทางได้กลับมาทำงานที่ตัวเองรักในบ้านเกิดได้”  

นุรดีน กาซอ
ผู้กำกับภาพยนตร์ และคอนเทนต์ครีเอเตอร์เพจ https://www.facebook.com/Baewalk2021