Categories: Citizenยะลา

ไม่ใช่นักออกแบบทุกคนที่อยากเข้าไปทำงานในกรุงเทพฯ หลายคนก็อยากทำงานที่ตัวเองรักในบ้านเกิดตัวเอง แต่ที่ผ่านมามันเป็นไปได้ยาก

“แม่ผมเป็นช่างเย็บผ้า จำได้ว่าตอนเด็กๆ ผมค่อนข้างซนและไปกวนแม่ตอนทำงาน แม่เลยเอาสมุดวาดเขียนและดินสอสีมาให้ผมวาดรูประหว่างรอแม่ กลายเป็นว่าผมชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก

ตอนแรกอยากเรียนสถาปัตย์ครับ แต่พ่อกับแม่ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ จำไม่ได้แล้วว่าทำไม พอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เลยเลือกเรียนสาขานวัตกรรมการออกแบบและสร้างสรรค์สื่อ คณะวิทยาการสื่อสาร ม.อ. ปัตตานี (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี – ผู้เรียบเรียง) แทน ที่เลือกสาขานี้เพราะเหมือนเราสามารถประยุกต์ทักษะทางศิลปะที่เราชอบให้เป็นอาชีพอันหลากหลายได้ โดยระหว่างเรียนผมก็พบตัวเองว่าน่าจะจบไปทำงานด้านกราฟิกดีไซน์

ตอนทำโปรเจกต์เรียนจบ ผมทำเรื่องงานออกแบบกราฟิกกับแลนด์มาร์คของเมืองยะลา ความที่ผมเป็นคนยะลา เห็นเมืองนี้มาตั้งแต่เด็ก คิดว่าเมืองน่าจะสวยขึ้นกว่านี้ ถ้ามีการนำกราฟิกดีไซน์ร่วมสมัยมาใช้กับป้ายบอกทางต่างๆ และพื้นที่สาธารณะ ช่วงเวลานั้นทำให้ผมเริ่มศึกษาประวัติศาสตร์และเรื่องราวต่างๆ ของเมืองยะลา และนั่นทำให้ผมรู้จักพี่บอล (เอกรัตน์ สุวรรณรัตน์ – นักออกแบบโครงการยะลาไอคอน) ซึ่งเขาเคยทำงานครีเอทีฟที่กรุงเทพฯ ก่อนกลับมาถางเส้นทางนี้ที่บ้านเกิดในยะลา เลยมีโอกาสร่วมงานกับพี่บอล และเริ่มเห็นถึงความเป็นไปได้ในการทำอาชีพนักออกแบบในยะลาเหมือนพี่เขา

หลังเรียนจบ ผมไปทำงานกราฟิกดีไซน์เนอร์ที่กรุงเทพฯ และก็ได้งานฟรีแลนซ์ให้บริษัทที่มาเลเซีย แต่พอโควิด-19 มา จึงตัดสินใจออกมาเป็นฟรีแลนซ์และกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่ยะลา พอพี่บอลรู้ว่าผมกลับมาอยู่บ้านแล้ว เขาก็ชวนผมทำโปรเจกต์ยะลาไอคอน ซึ่งเป็นงานยกระดับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นด้วยงานออกแบบ ก่อนที่ทางโครงการเมืองแห่งการเรียนรู้จะเข้ามาชวนพวกเราทำงานยะลาสตอรี่ เมื่อกลางปีที่ผ่านมา โดยผมรับหน้าที่ในการดูแลงานกราฟิกทั้งหมดของงาน

ทุกวันนี้ผมเป็นกราฟิกประจำ SoulSouth Studio ของพี่บอล โดยมีผมและเพื่อนที่เรียน ม.อ.ปัตตานี ด้วยกันมาช่วยกัน ซึ่งก็ทำหมดตั้งแต่การออกแบบ งานครีเอทีฟมาร์เกตติ้ง แบรนด์ดิ้ง ไปจนถึงสื่อวิดีโอ งานออกแบบสามมิติ และอื่นๆ ก็มีงานเรื่อยๆ ครับ เพราะพี่บอลเป็นที่รู้จัก และมีเครือข่ายผู้ประกอบการและองค์กรต่างๆ ในเมืองอื่นๆ อยู่มาก

แน่นอน งานกราฟิกในสเกลระดับท้องถิ่น อาจทำรายได้ไม่ฟู่ฟ่า หรือเปิดโอกาสให้เราได้ทดลองทำอะไรใหม่ๆ ให้กับลูกค้าไม่มากนัก แต่ถ้าเทียบกับการได้ทำงานที่เรารักในบ้านเกิด รวมถึงการมีเวลาพอที่จะได้ทำงานส่วนตัวที่เราและทีมงานสนใจ ผมก็ว่าสิ่งนี้ก็คุ้มค่า และทำให้เรามีสมดุลในการใช้ชีวิตที่ดีมากๆ

ก็หวังว่าสิ่งที่เราทำจะมีส่วนช่วยยกระดับอาชีพสายครีเอทีฟนี้ให้ยะลาและเมืองเล็กๆ เมืองอื่น เพราะไม่ใช่นักออกแบบทุกคนที่อยากเข้าไปทำงานกรุงเทพฯ หลายคนก็อยากทำงานที่บ้านเกิดตัวเอง เพียงแต่ที่ผ่านมา พอคนในท้องถิ่นไม่ได้เห็นคุณค่าในงานสายนี้เท่าไหร่ การประกอบอาชีพจึงเป็นไปได้ยาก”  

อับดุลการิม ปัตนกุล

นักออกแบบ SoulSouth Studio

https://www.facebook.com/SoulSouthStudio

กองบรรณาธิการ

Recent Posts

WeCitizens : เมืองเชียงราย

ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…

3 days ago

[City’s Movement]<br />บวรนคร

คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…

5 days ago

[The Citizens]<br />วาที ทรัพย์สิน

สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…

5 days ago

[The Citizens]<br />รัชฎาพร นรนวล

เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…

6 days ago

[The Citizens]<br />อัญชลี หนูรักษ์

การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…

6 days ago

[The Insider]<br />พัชรากร ขุนทอง

แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…

6 days ago