Categories: Citizenยะลา

ไม่ใช่นักออกแบบทุกคนที่อยากเข้าไปทำงานในกรุงเทพฯ หลายคนก็อยากทำงานที่ตัวเองรักในบ้านเกิดตัวเอง แต่ที่ผ่านมามันเป็นไปได้ยาก

“แม่ผมเป็นช่างเย็บผ้า จำได้ว่าตอนเด็กๆ ผมค่อนข้างซนและไปกวนแม่ตอนทำงาน แม่เลยเอาสมุดวาดเขียนและดินสอสีมาให้ผมวาดรูประหว่างรอแม่ กลายเป็นว่าผมชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก

ตอนแรกอยากเรียนสถาปัตย์ครับ แต่พ่อกับแม่ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ จำไม่ได้แล้วว่าทำไม พอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เลยเลือกเรียนสาขานวัตกรรมการออกแบบและสร้างสรรค์สื่อ คณะวิทยาการสื่อสาร ม.อ. ปัตตานี (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี – ผู้เรียบเรียง) แทน ที่เลือกสาขานี้เพราะเหมือนเราสามารถประยุกต์ทักษะทางศิลปะที่เราชอบให้เป็นอาชีพอันหลากหลายได้ โดยระหว่างเรียนผมก็พบตัวเองว่าน่าจะจบไปทำงานด้านกราฟิกดีไซน์

ตอนทำโปรเจกต์เรียนจบ ผมทำเรื่องงานออกแบบกราฟิกกับแลนด์มาร์คของเมืองยะลา ความที่ผมเป็นคนยะลา เห็นเมืองนี้มาตั้งแต่เด็ก คิดว่าเมืองน่าจะสวยขึ้นกว่านี้ ถ้ามีการนำกราฟิกดีไซน์ร่วมสมัยมาใช้กับป้ายบอกทางต่างๆ และพื้นที่สาธารณะ ช่วงเวลานั้นทำให้ผมเริ่มศึกษาประวัติศาสตร์และเรื่องราวต่างๆ ของเมืองยะลา และนั่นทำให้ผมรู้จักพี่บอล (เอกรัตน์ สุวรรณรัตน์ – นักออกแบบโครงการยะลาไอคอน) ซึ่งเขาเคยทำงานครีเอทีฟที่กรุงเทพฯ ก่อนกลับมาถางเส้นทางนี้ที่บ้านเกิดในยะลา เลยมีโอกาสร่วมงานกับพี่บอล และเริ่มเห็นถึงความเป็นไปได้ในการทำอาชีพนักออกแบบในยะลาเหมือนพี่เขา

หลังเรียนจบ ผมไปทำงานกราฟิกดีไซน์เนอร์ที่กรุงเทพฯ และก็ได้งานฟรีแลนซ์ให้บริษัทที่มาเลเซีย แต่พอโควิด-19 มา จึงตัดสินใจออกมาเป็นฟรีแลนซ์และกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่ยะลา พอพี่บอลรู้ว่าผมกลับมาอยู่บ้านแล้ว เขาก็ชวนผมทำโปรเจกต์ยะลาไอคอน ซึ่งเป็นงานยกระดับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นด้วยงานออกแบบ ก่อนที่ทางโครงการเมืองแห่งการเรียนรู้จะเข้ามาชวนพวกเราทำงานยะลาสตอรี่ เมื่อกลางปีที่ผ่านมา โดยผมรับหน้าที่ในการดูแลงานกราฟิกทั้งหมดของงาน

ทุกวันนี้ผมเป็นกราฟิกประจำ SoulSouth Studio ของพี่บอล โดยมีผมและเพื่อนที่เรียน ม.อ.ปัตตานี ด้วยกันมาช่วยกัน ซึ่งก็ทำหมดตั้งแต่การออกแบบ งานครีเอทีฟมาร์เกตติ้ง แบรนด์ดิ้ง ไปจนถึงสื่อวิดีโอ งานออกแบบสามมิติ และอื่นๆ ก็มีงานเรื่อยๆ ครับ เพราะพี่บอลเป็นที่รู้จัก และมีเครือข่ายผู้ประกอบการและองค์กรต่างๆ ในเมืองอื่นๆ อยู่มาก

แน่นอน งานกราฟิกในสเกลระดับท้องถิ่น อาจทำรายได้ไม่ฟู่ฟ่า หรือเปิดโอกาสให้เราได้ทดลองทำอะไรใหม่ๆ ให้กับลูกค้าไม่มากนัก แต่ถ้าเทียบกับการได้ทำงานที่เรารักในบ้านเกิด รวมถึงการมีเวลาพอที่จะได้ทำงานส่วนตัวที่เราและทีมงานสนใจ ผมก็ว่าสิ่งนี้ก็คุ้มค่า และทำให้เรามีสมดุลในการใช้ชีวิตที่ดีมากๆ

ก็หวังว่าสิ่งที่เราทำจะมีส่วนช่วยยกระดับอาชีพสายครีเอทีฟนี้ให้ยะลาและเมืองเล็กๆ เมืองอื่น เพราะไม่ใช่นักออกแบบทุกคนที่อยากเข้าไปทำงานกรุงเทพฯ หลายคนก็อยากทำงานที่บ้านเกิดตัวเอง เพียงแต่ที่ผ่านมา พอคนในท้องถิ่นไม่ได้เห็นคุณค่าในงานสายนี้เท่าไหร่ การประกอบอาชีพจึงเป็นไปได้ยาก”  

อับดุลการิม ปัตนกุล

นักออกแบบ SoulSouth Studio

https://www.facebook.com/SoulSouthStudio

กองบรรณาธิการ

Recent Posts

[THE RESEARCHER]<br />ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์<br />หัวหน้าโครงการวิจัยเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด เทศบาลเมืองลำพูน<br />นักวิจัยจากสถาบันวิจัยพหุศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

พลังคน พลังโคมลำพูน: เมืองเล็ก ๆ ที่เปี่ยมไปด้วยพลังสร้างสรรค์ แม้ ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์ เป็นคนเชียงใหม่ เธอก็หาใช่เป็นคนอื่นคนไกลสำหรับชาวลำพูนเพราะก่อนจะเข้ามาขับเคลื่อนงานวิจัยเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดกับเทศบาลเมืองลำพูน เธอได้ทำวิจัยเกี่ยวกับเมืองแห่งนี้มาหลายครั้ง โดยเฉพาะโครงการขับเคลื่อนเยาวชนเพื่อเตรียมพร้อมสู่การเป็นพลเมืองของเมืองแห่งการเรียนรู้ของ UNESCO ในปี 2566-2567 - นั่นล่ะ…

4 days ago

[THE CITIZENS]<br />ปริยาพร วีระศิริ<br />เจ้าของแบรนด์ผ้าไหม “อภิรมย์ลำพูน”

“เป็นสิ่งวิเศษที่สุด ที่ผ้าไหมของจังหวัดลำพูนได้ปรากฏต่อสายตาผู้คนทั้งในและต่างประเทศ ทั้งเมื่อครั้งสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงให้การส่งเสริม และทรงฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญต่าง ๆ และกระทั่งในปัจจุบัน สมเด็จพระนางเจ้าสุทิดา พัชรสุธาพิมลลักษณ พระบรมราชินีในรัชกาลที่ 10 ก็ทรงส่งเสริมผ้าไหมไทย และฉลองพระองค์ด้วยผ้าไหมยกดอกลำพูนในพระราชพิธีสำคัญเช่นกัน ดิฉันเป็นคนลำพูน มีความภูมิใจในงานหัตถศิลป์การทอผ้าไหมยกดอกนี้มาก ๆ   และตั้งใจจะรักษามรดกทางวัฒนธรรม   ทำหน้าที่ส่งต่อถึงคนรุ่นต่อไป…

1 week ago

[THE CITIZENS]<br />ไชยยง รัตนอังกูร<br />ผู้ก่อตั้ง ลำพูน ซิตี้ แลป

“ความที่โตมาในลำพูน เราตระหนักดีว่าเมืองเรามีต้นทุนทางวัฒนธรรมที่สูงมาก ทั้งยังมีบรรยากาศที่น่าอยู่ อย่างไรก็ดี อาจเพราะเป็นเมืองขนาดเล็ก ลำพูนมักถูกมองข้ามจากแผนการพัฒนาของประเทศ เป็นเหมือนเมืองที่มีศักยภาพ แต่ยังไม่ถูกปลุกให้ตื่นความที่เราเคยทำงานที่ศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (ปัจจุบันคือสำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (องค์การมหาชน) หรือ CEA - ผู้เรียบเรียง) ได้เห็นตัวอย่างความสำเร็จของกระบวนการพัฒนาย่านด้วยกรอบพื้นที่สร้างสรรค์ในหลายพื้นที่…

1 week ago

[THE CITIZENS]<br />ธีรธรรม เตชฤทธ์<br />ประธานสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดลำพูน

“ผมเป็นคนลำพูน และชอบทำกิจกรรมนอกห้องเรียนมาตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันเป็นประธานสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดลำพูน ควบคู่ไปกับกำลังศึกษาคณะรัฐศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่จากประสบการณ์การทำงานในสภาฯ ทำให้ผมเห็นว่า เยาวชนลำพูนมีศักยภาพที่หลากหลาย แต่สิ่งที่ขาดไปคือเวทีที่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงความสามารถและพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง นอกเหนือจากการสนับสนุนจากโรงเรียนหรือโครงการของภาคเอกชน ปี 2567 พี่อร (ดร.สุดารัตน์ อุทธารัตน์…

1 week ago

[THE CITIZENS]<br />ชนัญชิดา บุณฑริกบุตร<br />ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ชุมชนเมืองลำพูน

“อาคารหลังนี้แต่ก่อนเป็นที่ประทับของเจ้าราชสัมพันธวงษ์ลำพูน (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) น้องเขยของเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าหลวงองค์สุดท้ายของลำพูน อาคารถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 2455 หลังจากนั้นก็ถูกขายให้พ่อค้าชาวจีนไปทำเป็นโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง สอนภาษาจีนและคณิตศาสตร์ โรงเรียนนี้เปิดได้ไม่นานก็ต้องปิด เพราะสมัยนั้นรัฐบาลเพ่งเล็งว่าอะไรที่เป็นของจีนจะเกี่ยวข้องกับลัทธิคอมมิวนิสต์ แต่หนูก็ไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนนี้เกี่ยวข้องหรือเปล่า (ยิ้ม)  จากนั้นอาคารก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นโรงเรียนมงคลวิทยาในปี…

2 weeks ago

[THE CITIZENS]<br />นงเยาว์ ชัยพรหม<br />คนทำโคมจากชุมชนชัยมงคล

“เราโตมากับวัฒนธรรมของคนลำพูน ชอบไปเดินงานปอย ร่วมงานบุญ ก่อนหน้านี้ก็เคยทำงานรับจ้างทั่วไป จนเทศบาลฯ มาส่งเสริมเรื่องการทำโคม โดยมีสล่าจากชุมชนศรีบุญเรืองมาสอน เราก็ไปเรียนกับเขา ตอนนี้อาชีพหลักคือการทำโคม ทำมาได้ 2 ปีแล้ว  สำหรับเรา โคมคืองานศิลปะ เป็นสัญลักษณ์และมรดกที่ยึดโยงกับวัฒนธรรมของคนบ้านเรา ตอนแรกเราไม่มีความคิดเลยว่ามันจะกลายมาเป็นอาชีพได้…

2 weeks ago