5 mins read“อาคารหลังนี้แต่ก่อนเป็นที่ประทับของเจ้าราชสัมพันธวงษ์ลำพูน (พุทธวงษ์ ณ เชียงใหม่) น้องเขยของเจ้าจักรคำขจรศักดิ์ เจ้าหลวงองค์สุดท้ายของลำพูน อาคารถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 2455 หลังจากนั้นก็ถูกขายให้พ่อค้าชาวจีนไปทำเป็นโรงเรียนหวุ่นเจิ้ง สอนภาษาจีนและคณิตศาสตร์ โรงเรียนนี้เปิดได้ไม่นานก็ต้องปิด เพราะสมัยนั้นรัฐบาลเพ่งเล็งว่าอะไรที่เป็นของจีนจะเกี่ยวข้องกับลัทธิคอมมิวนิสต์ แต่หนูก็ไม่รู้หรอกว่าโรงเรียนนี้เกี่ยวข้องหรือเปล่า (ยิ้ม)
จากนั้นอาคารก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นโรงเรียนมงคลวิทยาในปี 2502 ซึ่งโรงเรียนก็เปิดทำการอยู่พักใหญ่ จนสุดท้ายเลิกกิจการไป เทศบาลเมืองลำพูนเปลี่ยนอาคารหลังนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ชุมชนเมืองลำพูนในปี 2550 จัดแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับวิถีชีวิตคนลำพูน ข้าวของเครื่องใช้ และภาพถ่ายเก่า ๆ เช่น ภาพวิหารพระธาตุหริภุญชัยก่อนถูกพายุพัดถล่มเมื่อปี 2456 ภาพของกองเสือป่าที่เคยประจำอยู่ที่นี่ ไปจนถึงภาพของคุณสุชีลา ศรีสมบูรณ์ นางสาวไทยปี 2497 ที่เป็นคนลำพูน
หนูมาทำงานที่นี่ได้เกือบปีแล้ว ชอบงานนี้มาก ๆ เพราะได้พูดคุยกับผู้คน ได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านเกิดตัวเองให้คนที่สนใจฟัง อีกอย่างหนูชอบประวัติศาสตร์ ชอบของเก่า พอเจอนักท่องเที่ยวมาแบ่งปันข้อมูล หรือเอาความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งนั้นสิ่งนี้มาเล่าก็รู้สึกว่างานที่เราทำมันมีความหมายดี
หนูเป็นคนลำพูน เรียนที่นี่ พอจบมา หลายคนก็ถามทำไมไม่ไปหางานกรุงเทพฯ หรือเชียงใหม่ แต่หนูก็เลือกจะอยู่ที่นี่ หนูชอบความสงบ ไม่วุ่นวาย เดินทางไม่กี่นาทีก็ถึงบ้านแล้ว ทำให้หนูมีเวลาดูแลพ่อแม่ด้วย ลำพูนอาจเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่สำหรับหนูมันเป็นเมืองที่น่าอยู่ที่สุดค่ะ”
#พิพิธภัณฑ์เมืองลำพูน #เทศบาลเมืองลำพูน #มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ #CIAP #โปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่การเป็นเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด #บพท #pmua #wecitizens
