“ครอบครัวตั้งแต่รุ่นอากงอาม่าอยู่ที่นี่กันหมด ค้าขายอยู่ตรงท่าน้ำดับเพลิง สมัยก่อนเรียก ท่าปากเพรียว คนจีนเรียก ปั๊กเพียว เป็นท่าเรือริมแม่น้ำป่าสักที่ลงของจากกรุงเทพฯ เข้ามา บ้านที่อยู่ก็โยกย้ายบ้างแต่ก็อยู่บริเวณตลาดนี่แหละ เราเคยชินกับชีวิตที่อยู่ใจกลางเมือง เราหิวเดินไปซื้อได้ เหงา ๆ ก็เดินมาหาเพื่อนในตลาด ทุกคนในตลาดก็รู้จักกันเกือบทั้งหมด เราเคยไปอยู่กรุงเทพฯ กับต่างประเทศหลายปี ช่วงโควิด-19 ก็อยากกลับบ้านมาอยู่กับครอบครัว เมื่อปีที่แล้ว เราทำงานอาสาสมัครชุมชน และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานกรรมการชุมชนวัดศรีบุรีรตนาราม (วัดเพรียว) ครอบคลุมเขตตลาดใน โรงเจบ้วนเฮงตั๊ว สถานีรถไฟ จำนวนประชากรในชุมชนประมาณ 2,000 คนเศษ
กิจวัตรประจำทุกวันคือ เดินจากบ้านไม่กี่ก้าวถึงในตัวตลาด ก็เดินทักทายอากู๋ อาซิ่ม อาแปะ อาเจ้ หรือเรามีข่าวสารประชาสัมพันธ์ หรือรับฟังความคิดเห็นในแต่ละวัน อาจจะถนนวันนี้มีเสียงดังนะ วันนี้ไฟฟ้าดับนะ ก็ต้องขอความอนุเคราะห์จากบ้านใกล้เรือนเคียงหรือแต่ละจุดด้วยว่าถ้าเห็นอะไรผิดปกติช่วยโทรมาแจ้ง เราก็แจ้งต่อไปหน่วยงานที่รับผิดชอบหรือทางเทศบาลฯ เรารีบดำเนินการให้ทันที เพราะที่นี่คือบ้านเรา เจ้าหน้าที่หรือผู้เกี่ยวข้องเองก็มาดำเนินการแก้ไขให้ไวเหมือนกัน
กลับมาอยู่บ้านประมาณ 3 ปี ก็เห็นว่าสภาพเศรษฐกิจในเมืองค่อนข้างซบเซา ส่วนหนึ่งจากการขยายตัวเศรษฐกิจออกรอบนอก คนที่อยู่ในเมืองใช้ชีวิตเปลี่ยนไป บางคนมีร้านอยู่ในตลาด มีบ้านอยู่รอบนอก ตอนเช้ามาค้าขาย ตอนเย็นกลับ แล้วพฤติกรรมคนส่วนมากก็เปลี่ยนมาซื้อของออนไลน์ หรือดิลิเวอรี การแข่งขันค่อนข้างสูง มีการกระจายตัวมากขึ้น คนไม่จำเป็นต้องเข้าเมือง ที่จอดรถก็หายาก ใจกลางเมืองที่เราอยู่ ณ ปัจจุบัน ไม่ใช่เป็นเมืองใหญ่ ค่อนข้างมีขอบเขตจำกัด พื้นที่ของเอกชนเยอะ พื้นที่หลวงจริง ๆ คือน้อยมาก ตลาดก็ขยายตัวได้แค่นี้เนอะ ผู้บริโภคก็น้อยลง เขาจะเข้ามาก็ต่อเมื่อต้องการซื้อสินค้าที่จำเป็นจริง ๆ ที่รอบนอกไม่มี ก็คิดว่าตลาดจะหมุนเวียนคึกคักขึ้นคือมีของหรือบริการที่ต้องเข้ามาซื้อที่นี่เท่านั้น อย่างช่วงโรงเรียนเปิดเทอม ผู้ปกครองจะพาเด็กมาซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เขายังนิยมมา เพราะซื้อแล้วร้านค้าปักชื่อให้เลย อำนวยความสะดวก ถ้าไปซื้อตามห้าง ก็ต้องมาหาที่ปักชื่ออยู่ดี
ของที่ขายในตลาดก็บอกช่วงเวลาเหมือนกัน เทศกาลตรุษจีน วาเลนไทน์ เชงเม้ง หรือสงกรานต์ที่ทุกคนก็เข้ามาซื้อพวกเสื้อลายดอก ผ้าขาวม้า ผ้าถุง ผ้านุ่ง ผ้าไหม ผ้าซิ่น คือจะไปซื้อห้างก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกอย่างนะ ที่นี่มีความหลากหลายเยอะกว่า ลองใส่ได้ หลายสี หลายลาย หลายรุ่น หลายไซส์ อย่างช่วงงานตรุษจีน คนเข้ามาซื้อชุดจีน ชุดสีแดง ซื้อตรงนี้ปุ๊บก็ใส่เดินไปถ่ายรูปได้เลย แล้วเป็นเรื่อง human touch ด้วย เข้ามาพูดคุยกับอาเฮียอาเจ้ ร้านนี้รู้จักกันเดี๋ยวมาอุดหนุนหน่อย สังคมคนไทยยังมีความเอื้อเฟื้อ คุ้นเคยกัน หรือเวลามีกิจกรรมอะไร เราอุดหนุนคนในชุมชนเรา ซื้อแกงร้านนี้ ซื้อขนมร้านนี้ ซื้อน้ำร้านนี้ เป็นการกระจายรายได้ในชุมชน
สิ่งที่คนในชุมชนรวมทั้งเราด้วยอยากให้พัฒนา หนึ่ง) สภาพการจราจร ช่วงเช้ากับช่วงเย็นทุกวันคือรถติดมาก รางรถไฟก็อยู่ใจกลางเมือง พอรถไฟมา ก็ต้องรอรถไฟอีก สอง) อยากกระตุ้นเศรษฐกิจในชุมชน นายกเชน (ธีรรัตน์ จึงยิ่งเรืองรุ่ง นายกเทศมนตรีเมืองสระบุรี) ก็จัดกิจกรรมต่าง ๆ ขึ้นมา โซนเมืองของเราเป็นตรงกลางของการจัดงานเลย ไม่ว่าจะเป็นตรุษจีน สงกรานต์ ลอยกระทง มันอาจจะกระตุ้นเศรษฐกิจช่วงเทศกาล แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเลย หากมีการจัดงาน ประชาสัมพันธ์ให้คนเข้ามา ตรงนี้มีจุดเช็กอิน มีวัดโบราณ มีของกินอร่อย ๆ คือเขาจัดกิจกรรมอะไร คนในชุมชนพร้อมที่จะร่วมอยู่แล้วทุกครั้ง ทุกคนไม่อยากให้เมืองเงียบ และซบเซา”
#ชุมชนวัดศรีรตนาราม #เทศบาลเมืองสระบุรี #คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย #โปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่อย่างชาญฉลาดในระดับพื้นที่ #CIAP #บพท #wecitizens
ผศ. ดร.มณีรัตน์ วงษ์ซิ้มหัวหน้าโครงการโปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาดCIAP | นายฉัตรกุล ชื่นสุวรรณกุลที่ปรึกษาโครงการ CIAP ประธานกรรมาธิการสถาบันพัฒนาเมือง และอดีตรองนายกเทศบาลเมืองสระบุรี ในงาน CITY SOLUTION DAY : เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่27 กันยายน 2568 ณ โรงแรมเซ็นทารา แกรนด์…
การบรรยายในหัวข้อ “ภาพรวมการขับเคลื่อนงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาเมืองน่าอยู่และการกระจายศูนย์กลางความเจริญของหน่วย บพท.” โดย รศ.ดร.ปุ่น เที่ยงบูรณธรรม รองผู้อำนวยการฝ่ายแผนและยุทธศาสตร์องค์กร หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ในงาน City Solution Days: เปิดเมือง เปลี่ยนเมือง สู่อนาคตเมืองน่าอยู่ วันที่…
“ในฐานะที่เป็นนายกเทศมนตรีเมืองร้อยเอ็ด และในฐานะนายกสมาคมเทศบาลนครและเมือง ซึ่งในสมาคมเรามีสมาชิกที่ประกอบไปด้วย เทศบาลนครประมาณ 35 แห่ง และ เทศบาลเมืองประมาณ 220 แห่ง ผมอยากเชิญชวนพวกเรามองเมืองของเราไปด้วยกัน โจทย์วันนี้ของประเทศไทย ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนเราเป็นคนที่มีจมูกรูเดียว พึ่งพาส่วนกลาง และเดินทางมาอย่างนี้มาโดยตลอด จนมีการกระจายอำนาจเมื่อปี 2540 แต่ก็เป็นการกระจายอํานาจค่อนข้างที่จะเป็น ลูกครึ่งลูกผสม คือมีรัฐบาลคอยกําหนดกรอบทั้งการปฏิบัติงานและงบประมาณ ท้องถิ่นก็ทำงานในระดับพื้นที่ไป จริงอยู่ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นอุปสรรคปัญหาต่อการพัฒนาเชิงพื้นที่เท่าไหร่ โดยเฉพาะกับกลุ่มผู้บริหารท้องถิ่นที่มีความตั้งใจจริง และแสวงหาโอกาสที่อยากจะพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองอย่างตลอดเวลา วันนี้สมาคมเทศบาลนครและเมือง มีโอกาสรวมตัวกันในการที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ แล้วหาช่องทางในการที่จะส่งเสริมต่อยอด ซึ่งในปีพ.ศ.2567 ก็เกิดความร่วมมือกับทาง บพท.…
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…