“เราย้ายจากเทศบาลเมืองเขาสามยอด ลพบุรี มาอยู่เทศบาลเมืองสระบุรีประมาณ 2 ปี ก็พอดีกับท่านนายกฯ คนใหม่ (ธีรรัตน์ จึงยิ่งเรืองรุ่ง นายกเทศมนตรีเมืองสระบุรี ปี 2564-ปัจจุบัน) ที่เป็นคนหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง วาง 4 ยุทธศาสตร์ ‘สร้างเมืองน่าอยู่ สร้างคนคุณภาพ’ ทำงานโดยการประสาน ลงพื้นที่ รับฟังปัญหา ความต้องการของประชาชน เชื่อมโยงภายใน 9 สำนักกองที่เกี่ยวข้อง เราริเริ่มถ่ายทอดนโยบายของผู้บริหาร ลงสู่การปฏิบัติ สู่ยุทธศาสตร์ สู่แผนงานโครงการ สู่ผู้รับผิดชอบ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลต้องอยู่ภายใต้กรอบโครงสร้างตามระเบียบกฎหมายที่กำหนด การจัดประชุมเป็นเรื่องธรรมดา พูดคุย ทำความเข้าใจกัน แต่ผลมันได้มากกว่านั้นนะ บริบทองค์กรที่นี่ขับเคลื่อนด้วยระบบราชการ ยึดคำสั่งผู้บังคับบัญชาและมติที่ประชุมเป็นหลัก แล้วนำไปดำเนินการ ซึ่งการทำงานก็สมูทนะ
เทศบาลเมืองสระบุรีมีความพร้อมอยู่แล้ว ทั้งคน ทั้งเงิน องค์ประกอบต่าง ๆ ถึงจะมีปัญหาอุปสรรคด้านงบประมาณอยู่บ้าง แต่ 2-3 ปีที่เราทำงาน มองจากภายนอกตอนที่ยังไม่ได้มาอยู่ที่นี่ คิดว่าขับเคลื่อนได้เร็ว ท่านนายกฯ เพิ่งมา 3 ปี แต่ขับเคลื่อนจนมีมหกรรมประจำเมืองได้ 4 มหกรรม เฉลี่ยแล้ว 3 เดือนครั้ง เป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจ สร้างภาวะเมืองหดตัวกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แล้วก็ขับเคลื่อนโครงสร้างหลักหลาย ๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นถนน ไฟ ประปา รวมทั้งโครงสร้างพื้นฐานด้านดิจิทัลด้วย กองยุทธศาสตร์ฯ เราขับเคลื่อนจนได้รับใบประกาศนียบัตรเขตส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ และปีนี้เป็น 1 ใน 2 เมืองที่อยู่ในระหว่างการพิจารณาของคณะกรรมการที่จะเข้าสู่การได้รับเป็น ‘สมาร์ทซิตี้’ เราได้รับการสนับสนุนส่งเสริมจาก DEPA (สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล) ด้วย เพราะเห็นศักยภาพที่เรามีฐานข้อมูลเมือง มีคณะทำงานพร้อม
ส่วนตัว มองว่าสระบุรีเป็นเมืองน่าอยู่นะ เทศบาลฯ มีการขับเคลื่อนที่สมดุล ไม่ว่าผู้บริหารจะขับเคลื่อนนโยบายมายังไง เราบอกว่าขาดคน ขาดงบประมาณ เราจะได้รับมัน อันนี้คือความสมดุลในแง่หนึ่ง เราไม่ต้องเอางานกลับไปทำที่บ้าน สิ่งเหล่านี้ เริ่มจากตัวเอง ต่อไปที่ครอบครัว ถ้าหน่วยที่เล็กที่สุดมีคุณภาพ จะต่อยอดไปหน่วยใหญ่ ๆ ได้มีคุณภาพด้วย ถ้าเอางานไปทำที่บ้าน แล้วเครียด ยังไม่เสร็จ หัวหน้าตาม ครอบครัวไม่มีความสุข คนรอบข้างก็ไม่มีความสุข แต่เมื่อไหร่ที่เราเดินขึ้นมา ยิ้ม ทักทาย มันเผื่อแผ่ออกไปรอบข้างเรื่อย ๆ เมืองสระบุรีมีคาเฟ่หลากหลายมาก อาหารอร่อย มีปลาแม่น้ำ บรรยากาศนั่งฟังเพลงริมน้ำก็มีเยอะ เราอยากให้เป็นเหมือนเมืองในญี่ปุ่นที่เขาอนุรักษ์บ้านเมืองเพื่อให้คนมาท่องเที่ยวแต่เขามีความเป็นอยู่ที่ดี มีอาชีพ มีรายได้จากตรงนั้น และมีความทันสมัย มีพื้นที่ที่ให้คนได้รวมตัวกัน เป็นที่เรียนรู้ ที่เดิน ที่ชอปปิง อย่างในเขตเทศบาลฯ ก็มีพื้นที่สามารถแบ่งโซนวัฒนธรรมและความทันสมัย ตรงถนนพิชัยรณรงค์สงคราม มีโรงเจบ้วนเฮงตั๊ว มีบ้านเก่า เป็นโซนดั้งเดิม ตรงถนนสุดบรรทัดก็เป็นความทันสมัย เป็นย่านธุรกิจ ซึ่งถนนสุดบรรทัดเดิมก็มีปัญหาเรื่องที่จอดรถ การจราจรติดขัด ผู้บริหารก็แก้ไขเร่งด่วน ปรับปรุงเกาะกลางถนนให้เป็นที่จอดรถ ทำให้ค้าขายได้มากขึ้น ในอนาคต ก็จะปรับปรุงเพิ่มเติมตามงานวิจัยของบพท. ที่นำเข้าไปอยู่ในแผนพัฒนาของจังหวัดแล้ว
เราอยากให้มีการขนส่งมวลชนที่ทันสมัย จะได้ไม่ต้องนำรถเข้ามา ไม่ต้องมาหาที่จอด ฝันว่า สักวันหนึ่ง จะมีการจำกัดรถเข้าในเขตเทศบาลฯ มีจุดจอดรถให้เป็นพื้นที่ส่วนกลาง มีรถรับส่งอาจจะเป็นรถรางไฟฟ้า รถอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องใช้น้ำมัน ไม่ต้องเกิดควัน เกิดฝุ่น เรามองในแง่สิ่งแวดล้อม พลังงานทางเลือกด้วย ถ้าขนส่งดี มลภาวะจะลดลงเอง คนก็อยากมา อยากเดิน ฝันอาจจะไกลสักนิด แต่เราก็อยากจะไปให้ถึง”
#เทศบาลเมืองสระบุรี #คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย #โปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดกระบวนการเพื่อมุ่งสู่เมืองน่าอยู่อย่างชาญฉลาดในระดับพื้นที่ #CIAP #บพท #wecitizens
“มหาวิทยาลัยวัยที่สามคือพื้นที่ของคนสูงวัยที่หัวใจไม่แก่ตาม” “นักศึกษาในมหาวิทยาลัยวัยที่สามของเรามีอายุตั้งแต่ 55 ปีขึ้นไป อาวุโสสุดนี่ก็ 80 กว่าปี ใช่ครับ… ถ้าอธิบายด้วยภาษาง่าย ๆ ที่นี่คือโรงเรียนผู้สูงอายุทำไมจึงเรียกมหาวิทยาลัย? เพราะโรงเรียนเราเริ่มต้นดำเนินการโดยอาจารย์มหาวิทยาลัย ก็เลยเรียกชื่อนั้น แต่แตกต่างจากมหาวิทยาลัยและโรงเรียนผู้สูงอายุทั่วไปก็ตรงที่ คณะกรรมการของเราเป็นประชาชนทั่วไปในชุมชนต่าง…
“เพราะไม่ใช่แค่คนในเมืองมีความสุข แต่อาชีพฐานรากของเมืองอย่างเกษตรกร ก็ต้องมีความสุขด้วย” “จริง ๆ ชุมชนป่างิ้ว และชุมชนฮ่องลี่ที่อยู่บริเวณหาดเชียงราย เขาริเริ่มทำเกษตรปลอดภัยมาเกือบ 20 ปีแล้ว และเทศบาลนครเชียงรายก็เล็งเห็นว่าที่นี่คือชุมชนต้นแบบสำหรับเมืองอาหารปลอดภัย จึงนำมาสู่การจัดตั้งศูนย์เรียนรู้เกษตรปลอดภัยภายใต้โครงการ ‘ปลูกเพาะรักษ์’ ขึ้นเมื่อปี 2566…
“ทุกวันนี้ป่าในเมืองใหญ่เหลือน้อยเต็มทีแล้วแต่ที่พิเศษคือที่นี่เป็นทั้งป่าชุมชนและแหล่งเรียนรู้ที่เกิดจากความร่วมแรงร่วมใจของชาวบ้าน” “ในพื้นที่ระดับเทศบาลนคร มีไม่กี่เมืองหรอกที่จะมีภูเขา ป่าชุมชน และวิถีดั้งเดิมของชาวบ้านเหลืออยู่ ชุมชนดอยสะเก็นที่ตั้งอยู่ฝั่งตะวันออกของเมืองเชียงรายคือหนึ่งในนั้นชุมชนเราอยู่ห่างจากย่านใจกลางเมืองแค่ 5 กิโลเมตร ผู้คนส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมและยังคงมีวิถีในการหาของป่า โดยมีดอยสะเก็นที่อยู่ติดกับหมู่บ้านเป็นแหล่งทรัพยากร และความที่เรามีเอกลักษณ์เช่นนี้ ทางชุมชนและเทศบาลนครเชียงรายจึงเห็นศักยภาพในการพัฒนาที่นี่ให้เป็นศูนย์การเรียนรู้แห่งใหม่ของเมืองขึ้นจุดเริ่มต้นมาจากเมื่อโรงเรียนบ้านทุ่งมน ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ตั้งอยู่เชิงเขาในหมู่บ้านปิดตัวลงเมื่อหลายสิบปีก่อน พื้นที่โรงเรียนถูกเปลี่ยนให้เป็นสนามกีฬาของหมู่บ้าน ขณะที่อาคารเรียนก็ถูกใช้เป็นที่ประชุมเหมือนศาลาประชาคม…
“เขื่อนป้องกันน้ำท่วมเป็นการรับมือที่ปลายเหตุสำคัญกว่านั้นคือวิธีบรรเทาปัญหาสิ่งแวดล้อมตั้งแต่ต้นทาง” “พูดถึงเรื่องน้ำท่วมเชียงราย จริง ๆ แล้ว เทศบาลฯ เรามีการทำโครงสร้างพื้นฐานไว้รองรับพอสมควร แต่ต้องยอมรับว่าครั้งที่ผ่านมา (ปี 2567) เป็นครั้งที่หนักที่สุดในรอบหลายสิบปี และเราไม่อาจรับมือได้ทันการหนึ่งในข้อจำกัดของเมืองคือ พื้นที่ริมแม่น้ำกกที่พาดผ่านเมืองส่วนใหญ่เป็นที่ดินเอกชน ทำให้มีการจัดการที่ยากกว่าหลาย ๆ…
“เชียงรายเผชิญปัญหาหมอกควันจากการเผาเศษวัสดุพืชเชิงเดี่ยวมานาน เราจึงใช้สมุนไพรเป็นทางเลือกใหม่ ให้เกษตรกรค่อย ๆ เปลี่ยนผ่านสู่การปลูกพืชสมุนไพรคุณภาพสูงแทน” อาจดูเหมือนเป็นความบังเอิญ แต่ในปี 2562 ปีเดียวกับที่เทศบาลนครเชียงรายได้รับเลือกให้เป็น “เมืองแห่งการเรียนรู้” เมืองแรกของประเทศไทยในเครือข่าย UNESCO Global Network of Learning Citiesมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงก็ได้จัดตั้ง “ศูนย์นวัตกรรมสมุนไพรครบวงจร”…
พลวัตการเรียนรู้ สู่เมืองเชียงรายที่น่าอยู่ “ถามว่าเชียงรายน่าอยู่อย่างไร คำตอบมีเยอะมากครับแต่สำหรับผม เชียงรายที่น่าอยู่ คือเมืองที่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้เรียนรู้ เติบโต และใช้ศักยภาพของตัวเองสร้างชีวิตที่ดีขึ้น” ในห้องประชุมบนชั้น 2 ของสำนักงานเทศบาลนครเชียงราย นอกจากจะเห็นโล่และเหรียญรางวัลด้านการบริหารและพัฒนาเมืองที่เทศบาลฯ แห่งนี้ได้รับมากมาย เรายังเห็นแผนภาพกรอบวิสัยทัศน์การพัฒนาเมือง พร้อมภาพถ่ายการปฏิบัติภารกิจที่หลากหลายเต็มสองข้างของผนัง…