“หลายคนเข้าใจผิดว่าแรมป์ในสนามกีฬาเทศบาลเชียงใหม่เป็นลานสเก็ต แต่จริงๆ ตรงนั้นเป็นสนามฝึกซ้อมของนักกีฬาจักรยานบีเอ็มเอ็กซ์ ก่อนที่คุณตัน (ตัน ภาสกรนที นักธุรกิจเจ้าของโครงการหลากหลายในย่านนิมมานเหมินท์ – ผู้เรียบเรียง) จะพัฒนาพื้นที่บางส่วนตรงกาดเชิงดอยให้เป็นพื้นที่เปิดสำหรับเล่นสเก็ตและเซิร์ฟบอร์ด เมืองเชียงใหม่เราเลยไม่มีสเก็ตพาร์ค (skatepark) หรือลานสเก็ตจริงๆ
เมื่อก่อนข้างๆ กาดสวนแก้ว เร็ดบูลเคยทำแรมป์สเก็ตเปิดให้ทุกคนได้เล่น ซึ่งก็ได้รับความนิยมมากๆ แต่ก็ปิดตัวไปหลายปีแล้ว ผมกับเพื่อนๆ ก็เลยต้องเล่นกันตามทางเท้าหรือลานโล่งๆ ที่เอื้ออำนวย แต่ก็โดนร้องเรียนอยู่บ่อยๆ เลยเห็นตรงกันว่าเราควรผลักดันให้เมืองมีลานสเก็ตสาธารณะเสียที
อาสาสมัครเชียงใหม่ดวงใจสเก็ตบอร์ด คือชื่อกลุ่มที่เราตั้งขึ้นเมื่อราว 5-6 ปีที่แล้ว โดยเราร่วมกันออกแบบ ทำรีเสิร์ชสรุปปัญหาและความสำคัญ เพื่อนำไปเสนอเทศบาลหรือหน่วยงานรัฐให้ก่อสร้างสเก็ตพาร์คที่เหมาะสมสำหรับเมือง โดยเราก็ได้พี่ๆ สถาปนิกชุมชน คน.ใจ.บ้าน. มาช่วยเรื่องงานออกแบบให้ นำเสนออยู่หลายปี จนมาสำเร็จเอาตรงโครงการพัฒนาสวนน้ำปิงตรงกาดต้นลำไย
แม้จะไม่ใช่สเก็ตพาร์คเต็มรูปแบบเสียทีเดียว แต่การมีพื้นที่ให้นักสเก็ตรุ่นใหม่ๆ ได้เล่น ไปพร้อมกับพื้นที่ผ่อนคลายหรือทำกิจกรรมของคนในเมือง ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีมากๆ กล่าวคือเรามีที่มีทางในการเล่นสเก็ตบอร์ดหรือเซิร์ฟบอร์ดอย่างเหมาะสมเพิ่มมากขึ้น ไม่ต้องไปเล่นตามที่สาธารณะที่ทำให้เจ้าของพื้นที่หรือชาวบ้านใกล้เคียงไม่พอใจ
ส่วนคำถามที่ว่าทำไมเราต้องมีลานสเก็ต ผมคิดว่านอกจากจะเป็นกีฬาที่คนรุ่นใหม่กำลังให้ความสนใจ สเก็ตบอร์ดยังสร้างโอกาสที่ดีให้วัยรุ่นหลายคน คุณรู้ไหม เชียงใหม่เรามีนักสเก็ตในระดับทีมชาติ หรือไปแข่งในรายการเมเจอร์ต่างประเทศไม่น้อย มีวัยรุ่นหลายคนที่เคยติดยาเสพติด เกเร หรือไม่ได้เรียนหนังสือ แต่พวกเขาหันมาเอาดีกับการเล่นสเก็ตจนสามารถเป็นนักกีฬาอาชีพได้ โดยพวกเริ่มจากหัดไถสเก็ตตามลานสาธารณะหรือข้างถนนทั้งนั้น
ที่สำคัญ ผมมองเหมือนห้องซ้อมดนตรี เลนจักรยานที่ดี หรือกระทั่งพิพิธภัณฑ์ศิลปะ ใช่ว่าเด็กทุกคนจะประสบความสำเร็จจากการเข้าสู่ระบบการศึกษาแบบปกติเพื่อออกมาประกอบอาชีพแบบคนส่วนใหญ่เท่านั้น ลานสเก็ตจึงไม่ใช่แค่สถานที่เพื่อนันทนาการหรือการฝึกฝน แต่ใครหลายคนอาจค้นพบตัวเองจากที่นั่น การที่เมืองเรามีสิ่งนี้อยู่ จึงช่วยให้ฝันของเด็กหลายคนเป็นจริง”
///
จิรวัฒน์ นาวาจักร
นักสเก็ตบอร์ด และหนึ่งในผู้ขับเคลื่อนโครงการสเก็ตพาร์คภายในสวนน้ำปิง
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…