ในปีพ.ศ.2563-2564 หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท.) ได้สนับสนุนและผลักดันการพัฒนาเมืองในประเทศไทยเพื่อพัฒนาเมืองแห่งการเรียนรู้ (Learning City) โดยเริ่มดำเนินการอย่างเป็นรูปธรรมแล้วทั้งหมด 18 เมือง 20 ชุดโครงการ และ 41 ชุดโครงการย่อย
ในปีพ.ศ.2565-2566 บพท. ได้วางแผนและดำเนินการต่อยอดการสนับสนุนงานวิจัย “การพัฒนาเมืองแห่งการเรียนรู้” โครงการ “การขับเคลื่อนผลงานวิจัยผ่านการสื่อสารสาธารณะเพื่อพัฒนาเมืองแห่งการเรียนรู้” จึงมีหน้าที่ในการต่อยอดงานวิจัย โดยการสังเคราะห์และสรุปทเรียนจากการทำงานของนักวิจัย และนักจัดการพัฒนาเมืองจาก 18 เมืองทั่วทุกภูมิภาคที่ได้รับทุนวิจัย และเผยแพร่สู่สาธารณะเพื่อสื่อสารและส่งต่อการเรียนรู้ ประสบการณ์ของนักวิจัยและนักพัฒนาเมืองจาก 18 เมืองไปสู่เมืองต่างๆ ที่กำลังดำเนินงานพัฒนาเมืองในแนวทางเดียวกัน เพื่อให้เกิดการขับเคลื่อนองค์ความรู้การวิจัย และนำไปสู่การพัฒนาต่อยอดปฏิบัติการในพื้นที่ต่างๆ ในประเทศไทยต่อไปในอนาคต
เว็บไซต์ที่ทุกท่านติดตามอยู่นี้ จึงเป็นสื่อกลางในการสื่อสารเรื่องราวของผู้คนหลากหลายในเมืองแห่งการเรียนรู้ จาก18 เมืองทั่วประเทศ ซึ่งประกอบไปด้วย
1. จังหวัดเชียงใหม่ ประกอบด้วย 2 โครงการวิจัย ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เมืองเชียงใหม่
2. จังหวัดลำปาง ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เมืองลำปาง
3. จังหวัดราชบุรี ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เมืองราชบุรี
4. จังหวัดกรุงเทพฯ ดำเนินการวิจัยในพื้นที่ย่านกะดีจีน
5. จังหวัดกาฬสินธุ์ ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เมืองกาฬสินธุ์
6. จังหวัดนครศรีธรรมราช ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เมืองปากพูน
7. จังหวัดพิษณุโลก ดำเนินการวิจัยในพื้นที่ตลาดใต้ เมืองพิษณุโลก
8. จังหวัดจันทบุรี ดำเนินการวิจัยในพื้นที่อำเภอขลุง
9. จังหวัดพะเยา ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เทศบาลเมืองพะเยา
10. จังหวัดปทุมธานี ดำเนินการวิจัยในพื้นที่อำเภอธัญบุรี
11. จังหวัดระยอง ประกอบด้วย 2 โครงการวิจัย ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เทศบาลนครระยอง
12. จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ดำเนินการวิจัยในพื้นที่ชุมชนพูนสุข เทศบาลเมืองหัวหิน
13. จังหวัดยะลา ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เทศบาลนครยะลา
14. จังหวัดสงขลา ดำเนินการวิจัยในพื้นที่ย่านเมืองเก่าหาดใหญ่
15. จังหวัดขอนแก่น ดำเนินการวิจัยในพื้นที่รอบเมืองขอนแก่น
16. จังหวัดสระบุรี ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เทศบาลเมืองแก่งคอย
17. จังหวัดนครราชสีมา ดำเนินการวิจัยในพื้นที่เขาใหญ่ อำเภอปากช่อง
18. จังหวัดนครสวรรค์ ดำเนินการวิจัยในพื้นที่ย่านอัจฉริยะเมืองนครสวรรค์
ผู้คนและเมืองในแต่ละภูมิภาคล้วนแต่มีอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม และวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน ด้วยบริบททางสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจ ทำให้ทุกเมืองมีแนวคิด แนวทางในการพัฒนาเมืองของตนเองให้เป็นเมืองน่าอยู่ เมืองแห่งการเรียนรู้ที่แตกต่างกันไป
เรื่องราวของผู้คนจาก 18 เมืองแห่งการเรียนรู้ในปีที่ 1 จะถูกถอดบทเรียนและถ่ายทอดโดยทีมงานโครงการการขับเคลื่อนผลงานวิจัยผ่านการสื่อสารสาธารณะเพื่อพัฒนาเมืองแห่งการเรียนรู้ (WeCitizens) ในหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นบทความออนไลน์ หนังสือสื่อสิ่งพิมพ์ สื่อวิดีทัศน์ เพื่อเผยแพร่บนช่องทางต่างๆ อาทิ เว็บไซต์ wecitizensthailand.com / Facebook fanpage / Twitter
ทีมงานของเราประกอบด้วย
หัวหน้าโครงการ
สามารถ สุวรรณรัตน์
บรรณาธิการ
นพดล พงษ์สุขถาวร
เรื่องเล่าจากผู้คน (เสียงเชียงใหม่)
นพดล พงษ์สุขถาวร
จิรัฎฐ์ ประเสริฐทรัพย์
ปิยะลักษณ์ นาคะโยธิน
ธิตินัดดา จินาจันทร์
สามารถ สุวรรณรัตน์
ออกแบบปก/รูปเล่ม
สังวรณ์ หอชัยศิวะนนท์
อินโฟกราฟิกส์
etceen studio
ถ่ายภาพ
กรินทร์ มงคลพันธุ์
พรพจน์ นันทจีวรวัฒน์
วิดีโอ
ธรณิศ กีรติปาล
วัชระพันธ์ ปัญญา
เอกรินทร์ นันปินตา
ประสานงาน
ลลิตา จิตเมตตาบริสุทธิ์
สามารถติดต่อทีมงานได้ที่
Email: wecitizen2022@gmail.com
Facebook: wecitizens
twitter: wecitizens
เว็บไซต์: www. wecitizensthailand.com
ชวนอ่าน WeCitizens เมืองเชียงราย : เมืองนวัตกรรมการเกษตร Ebook ได้ที่ https://anyflip.com/jnmvd/iyvl/ Download PDF File : https://drive.google.com/.../1mQO8ZR9GTik02hfUPdS.../view... บอกเล่าเรื่องราวมุมมองเมืองน่าอยู่ที่ชาญฉลาด (Livable…
คนนครวัย 30 ปีขึ้นไปน่าจะคุ้นกับร้านหนังสือ “นาคร-บวรรัตน์” บนถนนราชดำเนิน ย่านท่าวัง ที่นี่คือร้านหนังสืออิสระที่เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมอ่าน-เขียน และแสดงผลงานศิลปะ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของนักเขียนและศิลปิน ทั้งจากกลุ่มวรรณกรรม “นาคร” เหล่านักเขียนรางวัล และศิลปินแห่งชาติที่แวะเวียนมาอยู่เสมอ จนกลายเป็นแรงขับสำคัญที่ทำให้เมืองนครมีชื่อในฐานะเมืองแห่งนักเขียนและศิลปิน อดีตร้านหนังสือแห่งนี้ตั้งอยู่ภายใน…
สมัยก่อนพ่อเป็นนายหนังตะลุงที่หวงวิชามากจนมีโอกาสเข้าเฝ้าในหลวง ร.9คำตรัสของพระองค์ท่าน เปลี่ยนความคิดพ่อไปอย่างสิ้นเชิง “สมัยก่อน นายหนังหรือผู้แสดงหลักในหนังตะลุง ส่วนใหญ่เขาจะหวงวิชามากนะครับ มันเหมือนศิลปะการแสดงที่ถ่ายทอดกันอย่างจำกัด และนายหนังแต่ละคนก็จะมีศาสตร์เฉพาะตัวในการแสดงเช่นเดียวกับคุณพ่อของผม (สุชาติ ทรัพย์สิน) แกก็เป็นคนหวงวิชามาก ๆ ใครมาขอให้สอนตอกหนังหรือเชิดหุ่นนี่ยาก กระทั่งปี 2527…
เมืองเรามีสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่มีความพร้อม แต่พื้นที่ระดับชุมชนที่ชาวบ้านได้มาจัดกิจกรรมร่วมกัน แบบที่ไม่ต้องใช้พื้นที่ถนนสาธารณะน่ะ ยังไม่มี ถ้ามีจะดีมาก ๆ “ครอบครัวพี่แต่เดิมเป็นชาวนาอยู่นอกเขตเทศบาล กระทั่งพี่ชายและพี่สาวสอบติดโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช แม่ก็เลยตัดสินใจย้ายเข้ามาทำงานในเมืองแม่มาปลูกบ้านอยู่แถวถนนพัฒนาการคูขวางราวปี 2521 ก่อนหน้าที่เขาจะตัดถนนเป็น 4 เลน ย่านที่เราอยู่ค่อนข้างเสื่อมโทรม เหมือนขยะใต้พรมของเมือง…
การจะทำให้เมืองเราเป็นเมืองอัจฉริยะปัจจัยสำคัญที่ต้องมีคือการมีโรงเรียนที่ตอบโจทย์การศึกษาด้านเทคโนโลยี “เวลาพูดถึงโรงเรียนในสังกัดเทศบาล หรือกระทั่งโรงเรียนวัดเนี่ย คนส่วนมากมักนึกถึงการเป็นโรงเรียนขยายโอกาส หรือทางเลือกสุดท้าย ไม่ใช่ทางเลือกหลักของผู้ปกครองส่วนใหญ่นักอย่างไรก็ตาม กับโรงเรียนทั้ง 8 แห่งในสังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นโรงเรียนวัดทั้งหมดด้วย กลับแตกต่างออกไป เพราะที่นี่กลายเป็นโรงเรียนที่เด็ก ๆ ในนครต้องสอบแข่งขันเพื่อเข้าเรียน กลายเป็นโรงเรียนชั้นนำในกลุ่มปฐมวัยไปสิ่งนี้ต้องยกเครดิตให้นายกเทศมนตรีสมนึก…
แม้เราจะพึ่งพาเทคโนโลยีเป็นเครื่องมือหลักแต่แก่นสารของมันคือการคิดนโยบายที่ตอบโจทย์ความต้องการของผู้คนหัวใจสำคัญจึงไม่ใช่เทคโนโลยี แต่เป็นผู้คน “หลังเรียนจบผมก็กลับมานครบ้านเกิด เข้าทำงานเป็นลูกจ้างเทศบาล ก่อนจะไต่เต้าขึ้นมาเรื่อย ๆ จนเป็นเจ้าหน้าที่วิเคราะห์แผนและนโยบายในปัจจุบันสี่ปีที่แล้ว ตอน ดร.โจ (กณพ เกตุชาติ) หาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีนครนครศรีธรรมราชสมัยแรก ท่านได้เสนอนโยบายเรื่องเมืองอัจฉริยะด้วยการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้เพื่อทำให้เมืองน่าอยู่ พอท่านได้รับเลือกเข้ามา บทบาทของผมคือการช่วยท่านเขียนแผนดังกล่าวผมได้เรียนรู้จาก…