“เป็นคนขอนแก่น และมีบ้านอยู่ย่านศรีจันทร์ค่ะ จบสถาปัตย์ ม.ลาดกระบัง พอจบก็ทำงานที่ กทม.อยู่พักหนึ่ง แล้วเห็นว่าทาง TCDC เขาเปิดรับเจ้าหน้าที่ที่ขอนแก่น เราเองก็เป็นแฟนคลับไปเอ็มโพเรียมบ่อยมากรู้สึกว่าน่าจะดีถ้าได้ทำงานที่เราชอบ และได้อยู่ในบ้านเกิด ก็เลยตัดสินใจสมัครและได้กลับมาทำงานที่นี่ ตอนนั้นน่าจะก่อนโควิดประมาณสัก 5-6 ปี จำได้ว่าตอนนั้น Cafe ร้านกาแฟในเมืองขอนแก่นนี่เฟื่องฟูมาก และมี Character และ Design

“ปีนี้แม่อายุ 71 แล้ว เป็นนายกสามาคมหมอลำ จังหวัดขอนแก่น ตอนนี้สอนในนามศูนย์การเรียนภูมิปัญญาไทย จะมีทั้งลูกศิษย์คนอื่น ทั้งลูกศิษย์ตัวเองเข้ามาอยู่ในสมาคมเป็นร้อย แล้วก็ที่อยู่ตามออนไลน์พวกโซเชียล อีกไม่รู้เท่าไหร่ เพราะแม่ทำคลิปเผยแพร่ทางนั้นด้วย มีบางคนที่อยู่ใกล้ๆ เขาเรียนจากออนไลน์แล้วก็จะนัดมาขอซ้อมให้ดูที่ศูนย์การเรียนก็มี นอกจากสอนที่ศูนย์ และสอนออนไลน์ แม่ก็รับเชิญไปสอนเป็นอาจารย์พิเศษช่วงเสาร์อาทิตย์ที่คณะศิลปกรรมศาสตร์ ม.ขอนแก่น พวกที่เรียกเอกการแสดง แล้วสนใจหมอลำก็จะได้มาเรียนกับแม่ แม่สอนนักเรียนพวก ป.โท กับป.เอก

“ผมเป็นคนขอนแก่น เรียนที่ขอนแก่นตั้งแต่โรงเรียนสาธิต จนไปจบ ป.โท เรียนวิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น ก็ที่มข. บ้านผมทำร้านกระจกอลูมิเนียม ผมช่วยที่บ้าน แล้วก็มีร้านหมูกระทะชื่อบุญดีหมูกระทะ ก่อนหน้าที่จะมาทำร้านหมูกระทะ ผมเคยสนใจเรื่องการเมือง หนึ่งปีก่อนเกิดโควิดเคยไปเดินแจกแมสกับทางนายกธีรศักดิ์ ตอนนั้นคือนายกชวนมาลง สท. แต่พอไปทำแบบนั้นก็รู้สึกไม่ใช่ตัวตนของเรา ก็เลยตัดสินใจว่าทำมาธุรกิจเต็มตัวจะดีกว่า ส่วนเพื่อนๆ ที่ทำ YEC มาด้วยกันระยะหนึ่งที่เขามีความพร้อมจะลงเป็นประธาน ก็พากันไปลงเป็น สท.

“ภาคอีสานของเรา Gross Provincial Product GPP จังหวัด 20 จังหวัดรวมกันเป็นแค่ 10% ของ GDP ประเทศ เป็นพื้นที่ที่มีคนมากสุด พื้นที่มากสุด แต่เรากลับจนที่สุด เราก็มองสัดส่วนปัญหาส่วนที่เราพึ่งพาอยู่จึงพบว่าเราบอกว่าประเทศเราเป็นประเทศเกษตรกรรมแต่จริง ๆ เราพึ่งพาภาคบริการ 60% ขนาดเศรษฐกิจภาคอีสานพึ่งพาภาคบริการ 60.1% เกษตรกรรมแค่

“พื้นฐานเราเป็นบริษัทเกษตรทำน้ำตาลกับอาหาร และมี operation อยู่แถวอีสาน เหตุผลแรกที่เราเลือกที่นี่ เพราะลักษณะทางภูมิศาสตร์และที่ตั้งของอีสานอยู่บนเส้นแวงเป็น east west corridor ปลูกอ้อยได้ดีที่สุด และมีขอนแก่นเป็นศูนย์กลาง นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเราสนใจขอนแก่น เรื่องที่สอง เรามองว่าขอนแก่นมีศักยภาพมาก เป็นศูนย์กลางคมนาคม การศึกษา การวิจัยพัฒนา มีอุทยานวิทยาศาสตร์ มีบุคลากรที่ผลิตนิสิตนักศึกษา ครูอาจารย์ ศูนย์การแพทย์ ศูนย์ราชการ

“ตอนนี้เป็นคนขอนแก่น แต่จริงๆ ผมเกิดหนองคาย พ่อแม่รับราชการ ไปโตที่โคราช เรียนมหาลัยจบแล้วก็ไปทำงานที่ The Nation พอ The Nation เขาจะตั้งศูนย์ข่าวภูมิภาคที่ขอนแก่น และต้องการคนที่อยู่ในภูมิภาคให้กลับมาทำศูนย์ข่าว ผมก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ ส่วนตัวผมมองว่าเมืองขอนแก่น ด้วย Location มันเป็นศูนย์กลางของภาคอีสาน เป็นศูนย์กลางอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ถ้ากางแผนที่ดูจะพบว่าขอนแก่นตั้งอยู่ตรงกลางพอดี ไม่แปลกใจที่โครงการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานต่างๆ จึงถูกวางไว้ที่นี่ย้อนไปไกลถึงยุคจอมพลสฤษดิ์

“ผมเป็นคนบ้านโต้น เข้ามาหางานในเมืองขอนแก่นตอนอยู่อายุ 18 ความรู้เรื่องตัดผ้า ผมมาหัดเอาตอนมาทำงานเป็นลูกจ้างเขา จนสามารถเปิดร้านตัดผ้าของตนเองปี 2516 ตอนนั้นเป็นแผงลอยอยู่แถวธนาคารออมสิน ก่อนจะย้ายมาตั้งที่นี่ตอนปี 2521 ชื่อร้าน ‘ฮาร่า’ ผมก็เอาชื่อจากโรงงานชื่อดังยุคนั้น ถ้าใครรู้สึกคุ้นๆ หู ก็เข้าใจถูกแล้ว เป็นชื่อของโรงงานตัดผ้าที่กรุงเทพ ที่มีการรวมตัวสหภาพแรงงานนั่นแหละ            ทีแรกผมเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะมาเป็นช่างตัดผ้าหรอก ถามว่าชอบไหมก็คงต้องบอกว่าชอบ เพราะทำมานานแล้ว

“ความที่ CEA ขอนแก่น เพิ่งตั้งได้ไม่นาน แต่หนึ่งในเป้าหมายการทำงานของเราคือ การบ่มเพาะนักสร้างสรรค์ Creative People และสนับสนุนงานเครือข่ายที่เกี่ยวข้องกับการใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการพัฒนาพื้นที่ เราจึงมีโอกาสได้ทำงานกับพลเมืองขอนแก่นหลากหลายกลุ่ม อย่าง KKTT และ Learning City เราก็เข้าไปร่วมประชุมนำเสนอความคิดเห็น และได้เชื่อมงานเชื่อมความร่วมมือกันผ่านการพัฒนาย่านสร้างสรรค์ศรีจันทร์ในช่วงการเตรียมงานและจัดงาน Isan Creative Festival ปีแรก ซึ่งทางเครือข่ายก็เข้ามีส่วนช่วยเราในการกำหนดย่านสร้างสรรค์